Muziek winkel 'Musica'

Musica staat tegenover de handwerkwinkel. Het is een redelijk grote winkel met muziekinstrumenten maar je kan er ook allerlei andere dingen vinden, als het maar met muziek te maken heeft. Ook kan je zelf dingen maken. De mensen zijn als je ze niet echt kent erg kakkerig en houden er niet van als zomaar jan en alleman binnenloopt terwijl dat wel gewoon mag. Er staat altijd een vrouw achter de kassa genaamd Luna, haar muziekvriend Xavi helpt haar en geeft uitleg, hijis iets losser maar niet veel.

Rang: -
Personen: Niet meer dan 15
Regels: -

Leia kwam binnen lopen. "Hallo" en ze leip naar de balie "Ik ben Leia, kunt u me helpen.?" Vroeg ze aan Luna "Ik zoek snaren voor mijn draagbare harpje, hij was gevallen en de snaren zijn gebroken of gescheurd, en een nieuw mondstuk voor mijn fluit, heb je dat hier ergens?" En ze keek haar vragend aan.

Aris opende de deur en glimlachte. Ze voelde zich hier wel thuis. Ze keek nieuwsgierig rond toen ze opmerkte dat er een man naar haar toe kwam. 'Kan ik je ergens mee helpen?' vroeg hij. Zo te zien wist hij niet wat hij van haar moest denken bedacht Aris. Natuurlijk wist zij dat zelf ook niet. Maar vadaag had ze toch wel best losse nette kleding aan, een tuniek met een broek en haar tas met haar boek. 'Uhm.. Nou ik zoek schrijfpapier om mijn liedjes op te kunnen schrijven.' zei Aris.

Natas liep de muziekwinkel in. Ze voelde meteen allemaal blikken op haar gericht wat z eniet echt leuk vond. ´´ehm Hebben jullie niet iets anders om naar te kijken´´ flapte Natas er opeens uit. Ze hield er niet van als mensen haar aan staarden. Snel liept ze door de gangen naar muziek instrumenten. Zelf kon ze maar een beetje drummen maar dat was niet iets bijzonders dacht Natas.

Rose komt regelmatig in deze winkel. De eigenaars kende haar onderhand ook wel als het meisje dat dol is opalle instrumenten. Dat is dan misschien wat overdreven. Het is gewoon een soort talent van haar dat ze op bijna elk instrument wel kan spelen als . Thuis heeft Rose geen instrumenten, gewoon omdat ze daar dan te weinig aandacht aan zou geven. Maar af en toe komt ze naar deze winkel en heeft ze toestemming om gewoon even te spelen. Dat lokt klanten volgend de eigenaresse en Rose vind het alleen maar fijn.

Samen met Luna liep ze naar de snaren en koos ze de juiste uit. Ze viste haar Harpje uit haar tas, het zag er gewoon zielig uit, alle snaren waren gebroken, gescheurd of gebogen. Dit was Kiras schuld, maar dat kon ze Luna moeilijk zeggen. Ze betaalde voor de snaren, en begon ze in het harpje te zetten, de oude snaren deed ze in haar tas. Ging op de grond zitten, en begon de snaren te stemmen.

Uiteindelijk zag Natas achter in de winkel een prachtig drumstel staan. Ze kon het niet laten om erheen te gaan. Ze ging op de kruk zitten achter het drumstel. Langzaam gleed Natas haar hand over de houten stokjes die erbij zaten. Natas pakte ze maar in een keer op en begon een langzaam ritme te slaan. Ze genoot ervan om te drummen en het kon haar niks meer schelen wat de rest vond.

Vashti liep de winkel binnen. Ze baalde als een stekker, haar mooie fluit ,die ze van haar vader had gekregen toen ze 10 was, was gebroken. Ze was in de stal van Mayflower en had de fluit even aan de kant gelegd, nadat ze erop gespeeld had voor Mayflower. Maar mayflower had per ongeluk de fluit aangestoten en die viel in Cypra's stal. Die liep zoals gewoonlijk weer rondjes van ongeduld en stapte toen met een onheilspellende krak op de fluit. Vashti hoorde het en keek daar lag haar mooie fluit in 2 stukken. Dus nu was Vashti op zoek naar een nieuwe fluit. Ze keek rond en liep door de winkel om de fluiten te zoeken.

Vashti kon de fluiten niet zo gauw vinden, maar zag een meisje op de grond zitten die een harp aan het stemmen was, ze kwam haar vaag bekent voor. Ze liep naar haar toe en vroeg: hey, weet jij misschien waar de fluiten liggen?' Ze probeerde de naam van het meisje te herinneren, maar wist het nog steeds niet.

Toen het meisje geen antwoord gaf, liep Vashti maar weer verder. Ze zocht nog even en vond toen helemaal achterin de fluiten. Ze hadden allemaal prachtig houtsnijwerk en er waren allemaal verschillende maten. Vashti pakte er eentje en begon te spelen. na een tijdje stopte vashti, ze zocht toch iets anders. Zo ging ze verder met zoeken totdat ze bij een niet zo'n grote fluit kwam, ong 30 cm, met allemaal bloemen en kleine diertjes erin gesneden. Ze pakte hem van de plank en zette hem aan haar mond. Een mooi lied met zachte maar hoge tonen vulde de ruimte. Vashi speelde even door en stopte toen. Ze zag uit de winkelruit naast haar een groep duiven zitten. Ze kijken haar aan met scheve kopjes en knipperende oogjes. Vashti was blij dat ze een fluit had gevonden die net zo goed was als haar eerste. Ze liep naar de balie rekende af en liep al fluitspelend naar buiten.

Toen Dust binnenkwam liep Vashti langs fluit te spelen. "Mooie Fluit" zei hij nog. Hij liep naar de toonbank en vroeg hoe duur Fluitlessen kostten. "Dertig goudstukken per keer." zei de baas. "Dertig! Dat is iets te veel voor me." zei Dust een beetje droevig. "Hoe duur is zo'n boekje?" vroeg hij. "Dertig zilverstukken." zei de baas. "Die neem ik dan." Dust rekende af en keek nog even de winkel rond. Hij zag dat Natas aan het drummen was, en omdat hij het wel even wilde horen liep hij naar een rek en ging daar door de knieen om zogenaamd even te kijken.

Sheena stapte een winkeltje binnen, ze had het winkeltje al eerder gezien en wou het graag eens van binnen zien. Ze keek rond en zag dat het een muziek winkel was. Ze glimlachte, het was net wat ze nodig had. Ze wou graag een paar bladen met songteksten erop. Ze begon langs de vele schappen te lopen en merkte dat ze aangestaard werd door de verkoopsters, maar ze negeerde het. Ze liep verder en zag toen een schap vol met papieren staan. 'Misschien hier.' Mompelde ze.

Kate liep de muziekwinkel binnen en keek rond. Ze zag overal instrumenten staan. Het enige wat zij kon bespelen was een piano, maar dat kon ze ook wel goed. Ze vroeg zich af of ze hier ook zo'n klein pianootje zouden hebben, eentje die je zo kon meenemen en dan niet een kinderding. Ze keek rond maar had geen idee waar ze moest zoeken.

Sheena hoorde de deur achter haar ook weer open gaan en keek om. Ze zag iemand die ze herkende en dacht even na. 'Kate.' Zei ze en hoopte dat het Kate was. Ze pakte een stapeltje van de papieren en het waren inderdaad songteksten. Nu nog de leuke uitzoeken. Ze begon te zoeken en keek op of Kate naar haat toe kwam.

Kate keek op en zag het gezicht van Sheena. Met haar had ze nog niet zoveel woorden gewisseld maar ze had haar wel vaak gezien. Ze liep naar haar toe en keek even wat ze in haar handen had. Ze vroeg zich af of Sheena van zingen hield. "Hee" zei ze tegen haar.

Sheena glimlachte. 'Alles goed?' Vroeg ze terwijl ze twee teksten uit het stapeltje koos die haar wel aanspraken. "I'm with you" en "breakaway". Ze legde het stapeltje weer weg en keek naar Kate. 'Ben je ook opzoek naar iets?' Vroeg ze om geen stilte te laten vallen. Ze streek haar haar naar achter, die voor haar ogen was gekomen.

"Jahoor" zei Kate terwijl ze met haar ogen de winkel afspeurde naar een klein pianootje. "Ja, eigenlijk wel, maar ik weet niet of ze het hier hebben" zei ze tegen Sheena en ze leunde tegen een plank achter zich. "Weet je of ze hier zo'n soort van toypiano of een mini pianootje hebben?" vroeg ze aan Sheena. Ze hoopte dat Sheena begreep waarover ze het had.

Sheena luisterde en dacht even na. 'Ja, volgens mij heb ik dat wel ergens gezien.' Zei ze, ook als bevestiging dat ze het begreep. Ze keek om zich heen en wees toen op een hoekje met allemaal instrumenten. 'Misschien vind je daar iets.' Zei ze en keek zelf nog even beter. Ze zag wel een piano maar wist niet zeker of er ook mini exemplaren waren.

"Oke, dankje" zei Kate en ze liep naar de instrumenten waar Sheena naar had gewezen. Ze kon allemaal piano's zien maar moest haar best doen om er een draagbare kleine versie te kunnen vinden. Een witte vleugel trok haar aandacht en ze zag dat het een exemplaar was om te proberen.

Sheena glimlachte en liep naar de kassa om haar songteksten af te rekenen. Ze draaide zich weer om nadat ze de verkoopster had bedankt en liep naar het gedeelte van de winkel waar de instrumenten stonden, waar Kate nu dus was. Ze keek met grote ogen rond en zag leuke dingen, ze was alleen nooit echt goed geweest met instrumenten, meer met zingen en dansen.

Kate kon het niet laten. Ze moest gewoon even op die mooie witte vleugel spelen. Ze ging op de kruk zitten, waarop een zachte stof was genaaid en begon een liedje te spelen. Ze hield op toen ze in haar ooghoeken een kleine piano zag staan.

Sheena luisterde naar Kate die op een prachtige witte vleugel speelde en klapte zacht toen ze stopte. 'Je bent goed Kate.' Zei ze complimenterend en meende het echt. Ze glimlachte en keek waar Kate heen keek, daar lag een mini pianotje.

Kate glimlachte even. "Dankje" zei ze tegen Sheena en ze durfde te wedden dat zij ook heel mooi kon zingen, anders zou ze die songteksten niet meenemen. Ze stond op van de piano en liep naar het mini-pianootje toe en bekeek het wat beter. Elke toets had een andere vrolijke kleur en er zat een band bij die je er aan kon verbinden om hem mee te nemen.

Sheena bleef staan en glimlachte. 'Hoe gaat het met je krachten?' Vroeg ze met gedempte stem. Ze bedacht dat ze eigenlijk geen idee had, welke krachten Kate had. 'Welke krachten heb je eigenlijk.' Fluisterde ze nu. 'Ik heb water en glas.' Zei ze om niet ombeleefd over te komen en ze glimlachte een scheve glimlach.

Kate keek even om zich heen of er mensen waren die naar hun keken of hun konden horen. Water en glas. Dat vond Kate een aparte, bijzondere, maar wel leuke combinatie. "Wel goed, alleen weet ik niet echt hoe ik moet oefenen met mijn heelkracht" zei ze op iets minder gedempte toon dan Sheena alleen ook weer niet te hard. "Ik heb ook water" fluisterde ze toen ze merkte dat er iemand wat dichter bij hun in de buurt kwam.