De duistere fabriek

'Ach, het was me een werkelijk genoegen,' zei Wyvern. Er kwam een glimlachje op zijn gezicht. 'Maar we moeten echt gaan. Dus niet staan kletsen, dat kunnen we buiten het hek vast ook wel doen. En anders kunnen we vast wel een steegje in gaan, of een dak op klimmen... Of naar het bos gaan.' Hij draaide zich om en merkte dat er al wat leven in het stadje begon te komen, door het zachte geluid van gepraat. Hij pakte Aris' pols vast. 'Kom je mee?'

Aris glimlachte. Ze knikte dat ze met hem mee zou komen en hield haar mond dicht. Ze voelde zijn warme hand op haar pols branden. Zelf had ze vaak een wat koelere huid. Ze vond het wel een prettig gevoel die warmte. Aris zou met hem meelopen zodra Wyvern begon te lopen. Ze zou even bij hem blijven. Misschien konden ze dan verder praten.

Wyvern begon te lopen, eerder rennen. 'Als ik te snel ga moet je het maar zeggen,' zei hij nog. Maar tegen die tijd waren ze al bij het hek. Wyvern liet Aris' hand los en maakte aanstalten om eroverheen te klimmen. 'Wacht,' zei hij, 'dames gaan natuurlijk eerst.' Met een grijns op zijn gezicht maakte hij een sierlijke buiging. 'Gaat u voor edele dame,' zei hij lacherig.

Aris rende gewoon mee. Haar haren waren los geraakt en hingen nu naast haar gezicht, ze waren ongeveer tot aan haar navel. Ze maakte een soort van buiging. 'Dank u mijn heer.' zei ze grinnikend. Snel klom ze over het hek heen en wachtte op hem. Aris schudde haar hoofd een keer heen en weer om de haren uit haar gezicht te schudden en glimlachte.

Wyvern klom na haar over het hek. Hij kwam naast haar op de grond. 'Nou, gaan we hier dan uit elkaar?' vroeg hij. Hij keek even om zich heen om te zien of er niemand in de straat stond, maar afgezien van een slapende zwerver was er niemand in de straat, waarschijnlijk was het nog geen tijd om je huis uit te komen. Hij glimlachte naar Aris 'Maar, ik... zie je denk ik nog wel.'

Aris keek hem aan, knikte en glimlachte. 'Je moet doen wat je goeddunkt. En zoals ik al eerder heb gezegd, je zult me zeker wel vaker zien..' zei ze glimlachend. Aris keek hem recht in zijn ook aan, haar haar viel half voor haar eigen ogen. Het krulde vreemd doordat het zolang in een vlecht had gezeten. Aris glimlachte een klein geamuseerd lachje.

Wyvern streek grijnzend met de rug van zijn hand de lokken haar uit haar gezicht. 'Mallerd,'zei hij. Uit een straatje kwam een groepje jongeren aanlopen. De meisjes die druk kletsend achteraan liepen stopten, staarden naar Aris en Wyvern en begonnen toen heel irritant te gniffelen, behalve dan een meisje die aan de arm van een jongen plakte, heel begerig naar hem keek, en lachte om al zijn stomme grapjes... aan de uitdrukking op de jongens gezicht was de zien dat hij het niet zo leuk vond. Toen ze merkten dat de meisjes waren ze gestopt, volgden ze hun blikken en bleven even naar Wyvern en Aris staren. De jongen met de arm-plakker maakte een "Fiet-Fiew" geluid, en de andere jongens en zijn plakker begonnen te lachen. Wyvern keek geërgerd op. Hij liet een van zijn mesjes uit zijn mouw in zijn hand vallen. Hij gooide het met een beweging langs de plak-jongen en over het plak-meisje zodat die zich achter hen in de muur boorde. 'Ophoepelen,' zei Wyvern met een glimlach, 'of de volgende komt niet zo gunstig terecht.' De jongen vormde met zijn mond de woorden "Ben je gek?" maar het groepje maakte zich al uit de voeten. Toen ze weg waren keek Wyvern weer naar Aris. 'Dan lijken ze nog zo stoer, maar eigenlijk zijn het net wezels,' zei hij lacherig.

Aris bloosde lichtjes door zijn gebaar en keek hem glimlachend aan. Daarna volgde Wyverns blik naar het groepje, ze had zo'n hekel aan van die groepjes. Ze keek naar demeisjes die gniffelden en naar de jongens die begonnen e lachen. Daarna keek ze naar het mes dat Wyvern erg goed gooide en ze glimlachte. Daarna keek ze Wyvern weer aan. 'Ik ken iemand die veel stoerder is dan dat hele groepje bij elkaar.' zei ze grijnzend. Natuurlijk doelde ze op Wyvern. Zelfs Aris, dat moest ze toegeven, zou moeite hebben gehad om het mes zo langs die jongen te laten gaan.

'Nou, maar ik ken iemand die nog mooier is dan al die meisjes bij elkaar, en dan is ze ook nog eens mooi van binnen,' zei Wyvern met een blije glimlach. Hij streek nog wat plukjes haar uit Aris' gezicht. 'Het mooie is dat ze nu zo bang zijn dat ze de stadswacht er niet bij durven te halen.' Hij keek even om zich heen. 'Wacht even.' Hij rende naar het mesje, wat nog alleen in de muur stak. Hij pakte hem vast en trok hem uit de houten muur, daarna liep hij weer terug naar Aris. 'Ik heb er niet zo veel meer,' zei hij als uitleg. Hij stak het mesje weer terug in zijn mouw, eigenlijk in het houdertje om zijn arm, het zat als een soort handschoen zonder hand om zijn beide armen, zo kom hij makkelijk mesjes verstoppen.

Aris glimlachte. Ze kon even niks terug zeggen omdat hij wegliep. 'Lang leve onze vrijheid zonder stadswacht!' zei Aris vrolijk toen hij terug was. Ze keek Wyvern aan. Aris wist even niet wat ze moest zeggen. Ze bloosde wel door zijn woorden. Ze speelde met een plukje haar maar bleef hem wel aankijken. Aris kon ook nauwelijks wat bedenken om te zeggen dus vervloekte ze zichzelf maar in gedachtes.

'Hadden we maar een leven zonder de stadswacht,' zei Wyvern grijnzend, 'maar dan is er niemand die die amateurtjes bang maakt.' Wyvern keek glimlachend naar Aris. 'Maar zullen we een andere plek opzoeken, dan een straat, met een zwerver, een groepje watjes, en...' Hij stopte even staarde peinzend om zich heen en ging toen verder: 'een oud roestig hek, wat om een verlaten fabriek staat. We kunnen vast wel een mooi dak vinden.' Hij keek vragend naar Aris.

Aris glimlachte en keek hem aan. 'Is goed. Dat is ook wat.. mooier.' zei Aris. Ze moest even zoeken naar het juiste woord. Ze keek omhoog, het was een mooie lucht vond ze. Aris keek Wyvern aan, hij had mooie blauwe ogen vond ze. Meestal keek ze bij personen als eerste naar de ogen om te zien wat voor een persoon het is, bij Wyvern had ze dat niet gedaan, maar dat ging ook moeilijk in het donker bedacht ze.

'Nou, dan zoeken we een mooi dak,' zei Wyvern. 'Kom,' zei hij, 'als er huizen met één verdieping zijn hoeven we niet zo te klimmen. Hij maakte aanstalten om een steegje in te lopen maar halverwege de straat bleef hij staan en keek hij achterom, met zijn hand uitgestoken zodat zij hem kon pakken. Op een of andere manier had hij het wel fijn gevonden toen hij net haar pols vast hij gehad.

___________
(en dan moeten we straks waarschijnlijk naar het daken van Yuka forum x])

Aris liep eerst achter hem aan maar pakte daarna glimlachend zijn hand vast. Kennelijk was ze niet de enige geweest die zo'n fijn gevoel had gehad daarnet. Aris keek hem aan. Ze liep naar hem toe. 'KLimmen is toch niet zo heel erg..Maar het is prettiger om weinig te klimmen, is sneller.' zei Aris vrolijk.Ze keek naar Wyvern, ze wist niet wsaarom.

'Ik denk dat we het beste via twee muren in een steegje ofzo kunnen klimmen,' zei Wyvern, 'gewoon snel van de ene naar de andere, dat werkt goed als het hout is, en als het stenen zijn en je glijd weg haal je heel je handen open. En nou moet je niet lachen, ik was pas zeven.' Om die laatste zin moest hij eigenlijk zelf lachen, omdat hij het nogal geamuseerd had gezegd. 'Tenzij jij een beter idee hebt natuurlijk,' zei hij na die lachbui tegen Aris.

Aris grijnste wel om zijn uitspraken. 'Nou, daar staat een bak. Ik spring daarop, tegen de muur dan je vastgrijpen, omdraaien, afzetten en op het laagste dak springen.. Makkelijker toch?' zei Aris grijnzend. Aris moest even lachen om het beeld van Wyvern als zevenjarig jongentje dat op het dak probeerd te lkomen. 'Oké, eigenlijk is dat best zielig..' zei ze tegen hem/

( Verder op het dak? OF nog niet?)

'Ja dat kan ook, maar mijn manier is veel cooler,' zei hij plagerig. Hij keek oven om zich heen zag toen een steegje. 'Dan zie ik je op het dak,' zei hij. Hij rende het steegje in, maar bleef bij de hoek even staan om naar Aris te zwaaien. Toen hij in het steegje stond keek hij even om zich heen haalde de tijgerhaken, die al heel de tijd onder zijn mantel waren verstopt van zijn riem af. Daarna deed hij dus wat hij aan Aris had uitgelegd, hij sprong tegen de muur op en dan van de ene muur naar de andere muur, tot hij richting het dak ging en daar de haken van de tijgerhaken aanhing en zichzelf zo naar boven zwiepte.

(ahaha, als jij ook op het dak bent, naar het dak )

Aris zwaaide terug en wachtte tot hij op het dak was. Ze rende toen snel naar een bak die er stond. Sprong erop en vanaf daar naareen stukje muur met uitgestoken stenen en hield zich daar aan vast. Daar begon ze te klimmen. Zodat ze een beetje op hoogte kwam. Zo sprong ze naar het dak tegenover van waar Wyvern sprong en daar nam ze een aanloopje en sprong zo naar de overkant, alleen had Aris een kleinemisrekening gemaakt en botste ze tegen Wyvern aan.