Herberg De zwarte kater

"Dat noem je een waslijst, of was je pas net begonnen" grijnste ze. "Wie is er trouwens wel goed in opruimen?" ze keek hem vragend aan alsof het een serieuze vraag was. Ze zette het glas bier weer aan haar mand en dronk het laatste beetje op.

Leonardo grijnste, hij had zijn lege glas al op tafel gezet. 'Nou mijn zusje is erg goed in opruimen. Maar ik ben slecht in iets dat met muziek te maken heeft, vertellen, de meeste sporten, soms mijn mond dichthouden, lachen en nu houd ik maar op voor ik depressief wordt door mezelf. Dat is trouwens iets wat ik heel goed kan! Mezelf depressief maken.' zei hij vrolijk.

Rose lachte alweer, Leonardo was een goede gespreks partner "Ach ja je hebt van die mensen hé" zei ze met een droge toon. Ze stak haar hand op naar de barman om nog 2 bier te vragen. Een knikje van hem maakte duidelijk dat hij het begreep en begon 2 glazen te pakken. Ze draaide zich weer naar Leonardo en bekeek hem even amuserend zonder wat te zeggen.

Leonardo grijnste en bekeek Rose ook even. 'Maar, woon jij hier in Yuka?' vroeg hij maar. Hij wilde niet alleen maar antwoord geven op vragen maar ze ook even stellen. Natuurlijk ging hij haar geen kruisverhoor afleggen, maar informatie was nooit weg.

Vashti wrote:

sorry beetje laat
------------------------------

'ik bemoei me ermee als ik dat wil.' Zei Vashti tegen het meisje. Ze wilde niet dat er iemand tegen haar sprak alsof ze een klein onwetend meisje was. Dat had ze vroeger al genoeg meegemaakt.
' je kan ook een beetje normaal tegen die man doen' Ze keek naar de man en zei daarna tegen hem:' Ik zie ook aan u dat u liegt, en probeer u er alsjeblieft niet onderuit te praten, want dan geef ik deze mevrouw hier gelijk en zal ze u wat harder toetakelen dan ik. Als u nu wil zeggen of het klopt wat ik denk: Ik denk namelijk dat u het geld zelf heeft besteeds aan iets leuks en dat u toen de bestelling heeft afgezegd van deze vrouw hier en toen maar hoopte dat ze niet erachter kwam. is dat waar?' . Ze had zelf al in de gedachtes van de man gekeken en had gezien dat het waar was en wachtte nu op antwoord van de man.

(Naja maakt niet uit, ik reageer nu nog later *gayhand*)

Nariko trok haar mond weer open om te reageren op de opmerking van het meisje, maar sloot hem weer toen ze haar verhaal vervolgde tegen de man. Ze was dan wel misschien geïrriteerd en wat kwaad, maar dat vond ze nog geen excuus om ongemanierd te doen en om haar zomaar in de rede te vallen. Daarbij had ze de punten opgenoemd die zij zelf ook genoemd had. Dus dat betekende dat ze aan haar kant stond, toch?
'Met alle respect mevrouw, maar ik denk niet dat u goed genoeg op de hoogte bent van de situatie om zich er mee te kunnen bemoeien. Dus alstublieft, laat mij en mevrouw Mazakawa onze onderhandeling verder in alle rust en stilte uitvoeren,' zei hij en zijn stem haperde af en toe.
Nariko haar hand stak opeens uit naar de kraag van de man zijn jas en met een woeste ruk trok ze hem van de barkruk af. Met een kille, dreigende blik in haar ogen tilde ze hem een stukje van de grond, waardoor hij met de neuzen van zijn schoenen nog net aan de grond kon raken. 'Aha, u wilt onderhandelen. Dan heb ik een goed voorstel, u geeft me mijn geld terug en er zal geen bloed vloeien. Lijkt me toch nog een redelijke deal, vind u niet?' zei ze en moest tijdens haar spreken haar woede lichtelijk onderdrukken, om te voorkomen dat ze tegen hem zou gaan schreeuwen.
Achter de bar vandaan was geschreeuw van de barman hoorbaar, maar Nariko luisterde er niet naar. Ze negeerde het gewoon. Even was ze Oost Indisch doof.

Maiko liep met zoals gewoonlijk de zelfde vrolijke glimlach die je altijd kon zien op haar gelaat. Een paar mensen keken op naar een blauwharig iets dat hun passeerde maar hielden zich dan weer bezig met hun eigen zaken en drank. Pas toen ze het gerinkel van goudstukken hoorden op de toonbalk richte ze weer verast naar haar toe. 'uum.. hoeveel is het voor één kamer a.u.b.?' Ze legde een haarlok die voor haar ogen was gevallen achter haar oor en keek onbewust op een schattige mannier naar de eigenaar. Onhandig trok ze haar kaus weer tot boven haar knie op die wat naar beneden was gekropen terwijl ze nog steeds oogcontact hield met de eigenaar wachtend op een antwoord. 'Het hangt ervanaf hoe lang je hier verblijft natuurlijk' Nadenkend legde ze haar wijsvinger op haar kin en dacht even na hoe lang ze hier zou blijven. 'hmmm. geen idee' was haar uiteindelijke besluit die ze afmaakte met een lieve glimlach. De eigenaar krabde niet wetend hoe te reageren door zijn haar. 'hmmm, weet je wat? Ik geef je nu al 5 goudstukken voor deze week en als ik langer blijf betaal ik je dan wel opnieuw.' Ze graaide haar zak goudstukken weer van de toonbank en haakte die terug vast aan haar riem die ze bovenop haar schooluniform droeg voor het gemak. Het was misschien niet de stijlbolste combinatie maar eht was wel handig. Niet wetend dat ze de man veel te veel had betaald graaide ze een sleutel van het prikbord en liep richting de kamernummer die op de sleutel vermeld stond.

Kate liep de herberg in op een snel tempo. Ze keek even om zich heen en liep toen naar de bar. Daar wachtte ze op de barman die wel zou komen als hij klaar was met het inschenken van een paar drankjes. Ze zuchtte toen ze zag dat hij nog steeds bezig was met een paar andere klanten. Ze ging op de barkruk zitten en tikte met haar vingers op de bar. Ongeduldig draaide ze er een rondje op. Als het bij alle herbergen en dergelijke ook zo lang zou duren zou het nog lang duren voordat ze een slaapplek zou hebben gevonden. Ze wenkte een paar keer een serveerster en nog iemand van het personeel maar die leken haar ook te negeren. Toen ze zag dat de barman weer naar andere klanten liep pakte ze een fles drank van achter de bar en zette haar voeten op de bar, strekte haar benen, en zat zo op de kruk. Al snel kwam hij nu naar haar toe en vroeg haar waar ze mee bezig was. Daarop antwoordde Kate door hem te vragen hoeveel een paar overnachtigingen kostte. De man wou weten hoe lang ze zou verblijven en Kate zei voor twee dagen om zijn bod te horen. Ze slaakte een geirriteerde zucht toen hij een belachelijk hoog bedrag vroeg, voor haar gevoel.

"jep, hier nog niet zo ver vandaan" Ze vond dat ze na 2 jaar wel kon zeggen dat ze echt in Yuka woonde in plaats van in Fortuna "En jij dus in..." voor ze haar zin kon afmaken werd ze afgeleid door het meisje dat al eerder verwoed met iemand zat te praten. "right..." zei ze terwijl ze zich weer naar Leonardo draaide.

Leonardo merkte het meisje pas laterop maar besteedde er geen aandacht aan. 'Ik ook in Yuka, maar nog niet zo heel lang, een half jaar ofzoiets.' zei hij tegen haar. Hij was vergeten of hij het al eerder had gezegd maar dat maakte niet uit.

Maiko wandelde haar kamer binnen met de zelfde glimlach toen ze de herberg had betreden maar die verdween onmiddelijk toen ze de deur achter zich dicht sloeg. Met een nonchalant gebaar wierp ze haar rugzak op het vermufte bed neer en trok ze onderweg naar de badkamer al haar kleren en wapens uit. Ze gritste een handdoek mee en wierp die over de douchedeur terwijl ze de douchecabine instapte. Elk spoor van de Maiko die daarnet zo vrolijk had staan lachen was verdwenen net zoals elke andere emoties op haar gezicht. Haar ogen waren hun glans verloren nu ze zeker wist dat ze alleen was. Het voelde verschrikkelijk om steeds te lachen terwijl ze het niet eens meende en hoe mannen haar bekenen alsof ze één of ander sletje was. Maar orders waren orders. Ze mocht haar masker niet laten vallen in het bij zijn van anderen. Onbewust maakte het haar triest. Maar aangezien ze al heel haar leven niks anders deed dacht ze dat triestheid een normaal gevoel was voor haar. Net zoals vele andere gevoelens waarvan ze de betekenis van was vergeten.

Vashti wendde zich weer tot de bar met een wat-jij-wil blik naar de man en bestelde een cola.
Ze keek naar mevr. Mazakawa en de man terwijl ze rustig een paar slokjes van haar cola nam. Ze had geen zin in een gevecht dus bemoeide ze zich er ook maar niet mee.

Kate merkte dat het geen zin had en zuchte en stond op. Zonder nog een woord met de barman te wisselen liep ze de herberg uit. Voordat ze het vergat griste ze haar vest nog van de barkruk en liep de herberg weer uit.

"aha en daarvoor" ze keek hem even vragend aan. Ze wist niet of het te niewsgierig was, maar dat maakte haar niet zo veel uit. Ze pakte 1 van de 2 glazen bier die weer voor haar neer gezet waren, waarschijnlijk door het geld wat ze eerder op tafel gezet had. Ze nam weer een grote slok van het bier en schoof het andere glas naar Leonardo.

Leonardo nam eerst een slok. 'Ik woonde op een erg strenge gevaarlijke kostschool en ben daar samen met mijn zusje ontsnapt. Zij is bij een rijke vrouw terechtgekomen, daar ben ik een tijdje gebleven. Daarna ben ik naar de hoofdstad geweest. Zo kwam ik op het idee dat een vriend van mijn zusjes pleegmoeder daar woonde. Die heeft me aan een huisje geholpen..' zei hij tegen haar. Tegenwoordig kon hij makkelijker over zijnverleden praten.

Met haar haren voor haar gezicht kwam Aisha het café binnen . Schuw keek ze om zich heen en zag dat Leonardo en Rose bij de bar zaten . Nu ging ze nog sneller lopen en deed de deur open van haar gehuurde kamer. Al haar spullen pakte ze bij elkaar en propte ze in de tas die ze in het begin ook bij zich had . De dunne koortjes hing ze over haar schouder heen en Seyoung pakte ze zachtjes vast . 'Blijf in mijn capuchon , niemand mag je zien ' fluisterde ze terwijl ze haar cape aandeed en Seoung er nog niet in kon stoppen . Ze wierp nog een laatste blik de kamer rond voor het geval dat ze iets vergeten was en weg was ze . Weer het café in .

Rose knikte terwijl ze naar zijn verhaal luisterde. Vlak voor hij klaar was viel haar oog op een meisje dat snel naar binnen liep. Ze kwam haar bekend voor. Net voor ze haar hand wilde opsteken verdween het meisje de mooie trap op richting de kamers. Ze draaide zich weer naar Leonardo "wow, dat is best wel een rot jeugd" concludeerde Rose toen hij klaar was met zijn verhaal.

Even liet ze haar hand rusten op de kraan nadat ze het water had aan gezet. Zonder het zelf te beseffen verzonk ze in haar lege gedachten terwijl ze strak voor zich uitsaarde naar het wazige glas van de douchekabine waar nog lang rood haar aan plakte van de vorige gebruiker. Echt veel kon dat haar niet schelen. Niets kon haar nu meer schelen. Het water leek haar gedachten allemaal te verdoezelen wat ze de laatste tijd ook vaak nodig had voor dat ze zou terugvallen in een oude slechte gewoonte. Een waterdruppel, anders dan de anderen rolde over haar wang en zocht zo zijn weg verder naar de afvoer waar hij kon verder kon samen met de vele andere waterdruppels om dan net zo vergeten te worden als zijn soortgenoten.

'Tja, Het is vast niet het ergste. Maar je leert er wel van. En het was voor mij het belangrijkste dat alles goed ging met mijn zusje. En daar ging het niet goed dus ik moest wel.' zei hij luchtiger. Hij stoorde zich er niet aan dat Rose een paar keer omdraaide omdat ze wel bleef luisteren. Hij kende iemand die alleen maar bewoog als je wat vertelde.

Met enkel een handdoek rond haar gewikkeld en een tweede handdoek los op haar natte haar liep ze de badkamer uit. Nonchalant wreef ze vluchtig haar haar droog terwijl ze in haar rugzak zocht naar propere kleren. Een kort broekje met daar boven op een zomers schirt.

"Zie je je zusje nog wel eens?" Rose wist niet of ze nu teveel vroeg. Maar de drie glazen bier die ze al op had, maakte haar losser en belemmerde haar gedachtes om alles goed uit te denken. Ze keek hem vragend aan.

'Nou, wanneer ik uit Yuka wegkan ga ik weer naar haar toe. En dna heb ik haar een jaar niet gezien. Meestal zie ik haar om het half jaar.' zei hij tegen Rose. Hij was losser geworden en had geen moeite om alle vragen te beantwoorden.

"Een jaar, dat is best wel lang" zei ze terwijl ze nog 2 glazen bier bestelde met enkele handgebaren die waarschijnlijk in elk land hetzelfde waren. Een universeel gebaar. Ze glimlachte even naar Leonardo die naast haar zat zonder wat te zeggen

Zonder enig teken van emotie liep Alicia het café binnen . Ze was de laatste tijd vaker bij dit café en wist dat er de verkeerde types konden rondlopen . Mensen die inspeelde op je gevoelens , daarom toonde ze die hier ook niet . Rechtstreeks ging ze op de bar af en hees zich op de kruk . Een paar keer zwaaide ze ten teken dat ze iets wou bestellen . De man kwam op haar af . ' Ja? ' vroeg hij met een beleefde glimlach . ' Een biertje ' nu verscheen er ook een beleefde glimlach op haar gezicht , altijd beleefd terug doen , vond haar opa .

Natas liep het cafe binnen. Ze kwam hier niet vaak en was dus ook niet haar stamkroeg maar dit was wel nu even dichterbij en Natas had dorst gekregen. Slenterend liep ze naar de bar en bestelde een glas water. De barman keek haar wel raar aan maar zei niks. Natas zuchte diep, ze had de laatste dagen een beetje moe omdat ze steeds dezelfde dromen had en dus elke avond weer wakker werd. Vanacht durfde Natas nog niet eens te slapen de droom was zo echt en somd ook zo angstangjagend. Natas viel zelfs nu bijna in slaap maar gelukkig kon ze nog net haar ogen open houden.
Dromerig keek ze het Cafe binnen. Het was eigenlijk niet echt heel druk voor dit deel van het jaar. Pas toen Natas iets achter haar hoorde zag ze dat er een meisje de hele tijd achter haar zat. Beschaamd begon Natas te blozen en draaide zich om naar het meisje. ´´Sorry , ik had je nog niet gezien´´ zei Natas. Toen het uit haar mond kwam klonk het nog dommer dus zei ze snel ´´trouwens goedendag´´.

Lichtjes fronste Alicia haar wenkbrauwen . Had ze iets tegen het meisje gezegd ? ' Hai ' zei ze even kort . Ze was niet van plan om een gesprek te voeren in dit café en al helemaal niet met een meisje dat zich zo vreemd gedroeg . Nu ze ook nog op haar dak had gekregen dat ze een strijder was kon ze al helemaal niemand meer vertrouwen . De man kwam aangelopen met een biertje in zijn hand en schoof hem naar haar haar toe. ' 1 muntstuk ' zei hij met een uitgestoken hand. Terwijl ze hem aan bleef kijken graaide ze in haar zakken en pakte er een muntstuk uit. Behendig gooide ze hem in zijn hand en pakte meteen daarnaar haar biertje vast . In een keer goot ze hem naar achter waardoor er nog maar een klein laagje in zat .
__
hoe bedoel je , zat achter haar /
Het is een lange bar hea .XDD