Dust's ouderlijke huisje

Opeens hoorde Natas iets achter zich. Ze draaide zich blij om omdat ze hoopte dat het Dust was. Maar toen ze zag dat het de dieven van gister waren verdween al snel haar glimlach weer. Ze keek hun serieus aan en zei ´´wat willen jullie´´. Ze had een slecht voor gevoel maar ze kon niet veel doen haar naalden lagen thuis. In een gevecht tegen drie jongens zou ze nu echt in het nadeel zijn.

Dust had ondertussen koffie gemaakt en voor zichzelf in geschonken. Hij nipte ervan en wachte op Natas tot ze terug was. Schysta was ondertussen wakker geworden en was uit het raam gevlogen. Omdat het nog 's ochtends vroeg was hoefde ze niet al te hoog te vliegen. Ze vloog een heel stuk toen ze Natas en een groepje mensen tegenover elkaar zag staan.

´´Je vriendje heeft ons aan gevallen´´ zei eentje dreigend terwijl hij een stap dichterbij zette. Natas keek hem boos aan en zei ´´ja en dat is jullie verdiende loon´´. Ook al had ze weinig kans tegen de jongens ze zou zeker niet ten onder gaan zonder te vechten.

Schysta vloog snel terug toen ze zag dat Natas problemen had. Ze lande in Dust's kamer, zweefde de trap af en sprong toen bij Dust op schoot. Die had net zijn laatste slok koffie op en Schysta zei "De paardendieven zijn terug, in het weiland, waar Natas ook is." Dust knikte alleen maar en Schysta sprong van zijn schoot. Snel liep hij naar zijn kamer, waar hij zich aankleede, gewoon de kleding die hij die nacht had gedragen, en pakte toen weer zijn pijlenkoker en boog. Zijn messen zouden onhandig zijn op Arachni. Daarna liep hij naar de tuin, waar Arachni nog steeds stond. Zijn paard had een aantal kleine sneetjes opgelopen, maar niets ernstig, dus steeg Dust op en spoorde hem aan tot galop. Toen stuurde hij naar het veld, dat hij na een tijde al zag liggen.

Natas hoorde van ver al een paard aan komen en had er al de vertrouwen in dat het Dust was. Ze hoefde dus alleen tijd te rekken dat zou ze dus ook doen. De jongens begonnen te lachen en kwamen allemaal dichterbij. ´´Dat zou ik maar niet zo zeggen´´ zei de jongen. Hij pakte een mes uit zijn broek en haalde uit naar Natas. Maar Natas kon het makkelijk ontwijken en meteen daarna sloeg ze hem zo zodat zijn armen verlamt waren. Eentje kon ze makkelijk aan maar meer zou moeilijker worden.

Dust zag dat het gevecht al begonnen was, voor zover je het een gevecht kon noemen. Hij sprong samen met Arachni over het gesloten hek en stopte bij Natas. Hij had zijn boog in de aanslag en drie pijlen in zijn hand. Hij mikte op een jongen, die het verste weg stond en zei "Jullie gaan nu weg. Je mag kiezen, als levende of als geest." Hij had nu geen genade meer, nadat ze drie keer zijn paard hadden proberen te stelen en zijn liefje aangevallen hadden.

Toen de jongens allemaal om keken toen ze Dust hoorde viel de verlamde persoon om. Doordat zijn armen niet werkte had hij geen evenwicht meer dus viel hij om. Natas zag haar kans en sloeg ook de andere waar Dust niet op mikte neer. ´´Zo twee neer wat wil drie doen´´ zei Natas vragend. Ze was persoonlijk heel blij dat Dust er was. Maar ze ging nog zelf vechten.

"Ik blijf liever leven." zei een van de jongens en rende weg. Dust mikte ondertussen op een andere jongen die zijn mes ook had gepakt en op hem afsprong. 'Zing...Zing...' ging Dust's boog toen hij twee pijlen afschoot. Eentje in het hart, eentje in het hoofd. De jongen viel levenloos neer, maar het mes vloog nog op Dust af. Die ving het snel tussen twee handen terwijl zijn boog aan zijn pols bungelde. Toen pakte hij het mes goed vast en keek vragend naar de andere jongen.

Natas keek de laffe jongen na met een verbaast glimlachje. Dat iemand zo snel zijn vrienden kan achter laten verbaasde Natas. Toen ze om keek zag ze Dust een jongen helemaal dood had gemaakt. De jongens verdiende het ook echt maar toch liep Natas naar Dust. Ze was niet bang voor de andere jongen dus liep ze ook rustig langs hem. Uiteindelijk omhelsde Natas Dust en fluisterde ´´dank je, nu is het tenminste over´´.

Dust gooide zijn mes naar de laatste jongen net voor Natas hem kon omhelzen. Die probeerde het mes nog te ontwijken, maar het kwam recht in zijn hals. Toen beantwoordde hij de omhelzing van Natas en fluisterde terug "Ja, ze zullen niet meer terug komen. Alleen hoop ik dat die laffaard geen aangifte gaat doen." Hij steeg af en begon toen zijn pijlen uit de lichamen te trekken. Hij vond bet geen fijn klusje, maar het moest gebeuren.

´´Heeft hij dan bewijs´´ zei Natas tegen Dust. Ze vond het niet nodig de laatste jongen hier te doden maar ze zou Dust er niet op aan spreken. Ze keek even naar haar kleren en daarna weer na Dust. ´´Maar dan geeft hij zich zelf ook aan voor paardendief zo dom is hij toch niet´´ zei Natas.

Dust knikte alleen maar. "Heb je gelijk in. Het is twee tegen een, hij is een paardendief en wij beschermden ons alleen maar." zei hij onschuldig. Hij steeg weer op Arachni en zei toen "Kom je mee?" Het was al behoorlijk licht geworden en er liepen al heel wat mensen over straat. Gelukkig verborg het gras de doden, anders zouden ze waarschijnlijk gestraft worden.

Natas glimlachde omdat Dust een beetje was afgekoelt. Soepel sprong ze op Arachni met een klein beetje magie maar dat kon je niet goed zien. Opeens bedacht Natas dat Dust wakker was in plaats zo in slaap als net. ´´Heb je koffie gehad´´ vroeg Natas terijwl ze haar armen stevig om Dust sloeg om niet van Arachni af te vallen en ook wel andere redenen.

"Ja, alleen dat krijgt me wakker uit de slaperigheid. Nou ja, misschien zou jij ook goed genoeg zijn." zei Dust grijnzend terwijl hij Arachni aanspoorde tot draf. Ze kwamen al snel bij zijn huis aan en Dust wachte tot Natas af zou stijgen. "Maar koffie krijgt me echt goed wakker, daarom ben ik er ook verslaafd aan." Hij glimlachde en zei toen "Probeer het eens als je net wakker bent en als je slaperig bent, het helpt echt."

Toen ze weer bij Dust zijn huis waren vloog Max jankend van ongerustheid naar Natas. ´´Ik had het nu pas gehoord , had het mij eerder vertelt dan kon ik helpen´´ zei hij huilend. Natas glimlachte naar Max en stelde hem gerust. Daarna keek ze naar Dust en zei ze ´´sorry ik wil liever niet verslaafd raken´´. Ze bedoelde het niet erg maar ze hield gewoon meer van water dan van andere dranken.

Dust lachte even, steeg af en zette Arachni neer om te grazen. "Oke" zei hij. Hij deed de achterdeur open en liep toen de keuken in. Hij had zijn gebruikte pijlen in de bron achter om ze schoon te laten spoelen. Zijn boog en pijlenkoker hing hij om een stoel en hij trok zijn mantel uit. Toen pakte hij twee glazen en vulde eentje met water en eentje met koffie. Hij gaf het glas water aan Natas en zei "Om de schrik weg te drinken."

´´Schrik´´zei Natas terwijl ze een wenkbrauw om hoog hield. ´´Dacht je dat ik bang was´´ vroegg ze. JE hoorde een beetje boosheid in haar stem. Dat kwam voor al omdat ze er niet tegen kon als mensen dachten dat ze zwak was. Ze wist wel dat Dust het zo niet bedoelde maar het kwam zo wel over. ´´Ik heb wel tegen lelijkere mensen gevochten´´ vervolgde Natas.

"Nee, dat dacht ik juist totaal niet. Maar wat als ik niet was gekomen, geen koffie op had gehad, Schysta je niet had gezien?" Hij zei dat kalm, hopend dat het extra hard aan zou komen. "Heb je daar niet over nagedacht?" Hij had geen zin meer in koffie. Hij zette zijn beker neer en plofte op de bank neer. Hij had liever geen ruzie, maar dat had je soms nu eenmaal.

´´Dan was ik misschien wel een vinger kwijt nou en zulke dingen gebeuren´´ zei Natas. Ze wist wel dat het veel erger zou zijn maar misschien had ze ook wel geluk. Misschien zag ze ergens metaal en kon ze makkelijk vermoorden. Natas ademde diep in om niet boos te worden. Ze wou ook niet boos worden op Dust maar ze kon er gewoon niet tegen zo iets.

Dust knikte alleen maar. Het scheelde hem nu even niets. Hij pakte een boekje en ging verder met het instuderen van een liedje voor op zijn fluit. Schysta liep ondertussen naar Natas, maar merkte dat het nu niet het juiste moment was. Daarom liep ze maar naar Max en vroeg "Wil jij even pokeren? Ik denk dat die twee geen zin hebben." Ze knikte even naar Dust en Natas.

Natas keek naar Dust die nu te druk bezig was om ruzie uit te praten. Het was al geen ruzie meer vond Natas maar ze kon er niet tegen als je het niet uit praatte. Natas ademde diep in en zei ´´ik ga wel weer even een stukje lopen´´. Ze kende zich zelf te goed om te weten dat ze nu niet naar Dust moest gaan want dan kwam er echt een stroom van vervelende woorden. Diep ademend liep ze door de straten.
Max wou eerst oke knikken maar toen Natas weg wou gaan bedacht hij zich. ´´Ik hou Natas even in de gaten zodat zo iets niet nog een keer gebeurd´´ zei Max terwijl hij achter Natas aan vloog en in haar tas verstopte.

Dust kreeg het liedje niet in zijn hoofd. Toen hij hoorde wat Natas zei knikte hij alleen maar. Hij hoefde nu niet de ruzie uit te praten, dat kon later wel gebeuren als hij wat rustiger was. Hij liep naar zijn kamer, pakte daar snel een badjas en liep toen naar de bron in de tuin. De struiken stonden er voor dus kleede hij zich rustig uit, op zijn onderbroek na, en gleed in het ijskoude water. Hij dook even onder en kwam toen weer met lichte hoofdpijn door de kou boven. Schysta keek alleen maar sip, maar rende toen naar Dust en sprong naast hem in het koude water.

Natas liep door de straten van Mista. Ze probeerde haar hoofd leeg te maken wat moeizaam ging. Ze zuchte kort terwijl ze naar een kraampje liep. In het kraampje zaten allemaal armbanden. Je weet wel van zo´n best friends armbanden en zulke kettinkjes. Natas voelde zich best rot dat zij eigenlijk de ruzie had gemaakt dus kocht ze twees sets of armbanden. Dust had al een steen van haar gekregen terwijl zij een keting armband en reilessen gekregen. natas slikte even toen ze daar aan dacht maar liep gewoon verder. de vier armbanden stopte ze in de tas terwijl ze tegen Max fluisterde´´Eentje is voor jou de niet zo duurdere´´. Max keek sip maar was toch blij met het cadeau ook al was het een stuk minder waard als de andere. Natas wou terug naar Dust gaan tot ze een wapenkraampje zag. Ze kon het niet laten om daar nog heen te gaan.

Dust liet zichzelf drijven en merkte dat Schysta bij hem kwam zwemmen. Ze klom op zijn buik terwijl haar nagels krassen achterlieten. Dust kromp een beetje ineen, maar zorgde ervoor dat hij bleef drijven. Schysta krulde zich op terwijl ze lekker met het water speelde. Dust voelde de krassen bijten en deed zijn ogen open om te zien hoe erg het was. Er was al een hele rode vlek in het water gekomen, want het bloede wel, maar het was zo'n wond die je ook van een mesje kon krijgen. Hij deed zijn ogen weer dicht en probeerde aan niets te denken.

Natas zag een paar mesjes liggen maar was er uiteindelijk niet zo geintreseerd in. Ze liep ook al gauw weer weg naar Dust zijn huis. Ze had wel lang genoeg af gekoelt en ze wou alleen maar het goed maken. Rustig klopte Natas op Dust zijn deur en wachte tot dat iemand open deed.