Dust's ouderlijke huisje

De uitleg van Dust leek logisch dus liet Nats haar idee varen. ''Wanneer zullen we gaan'' Natas probeerde niet al te opgewonden te klinken. Dust was pas thuis dus mocht hij best langer bij zijn familie blijven in plaats meteen weer met Natas op reis gaan.

"Nou, we kunnen pas morgen vertrekken, maar we kunnen alvast inpakken zodat we op tijd bij de paardenman zijn." Dust stond op toen Laris naar binnen stormde. "Vertrek je morgen alweer?" vroeg ze verbaasd. "Blijf alsjeblieft morgen nog, oke?" vroeg ze smekend.

Natas keek naar Laris en vond wel dat ze gelijk had. ''Dust je mag best wel even langer thuis blijven hoor'' zei Natas rustig terwijl ze op stond. Ze wou niet stom klinken maar je kan beter even met je familie door brengen als het nog kan.

"Ook goed." zei Dust glimlachend. Laris omhelde hem en ze vielen samen op de bank. "Bedankt." zei ze zachtjes. "Ga je meedoen met verstoppertje?" vroeg ze speels. "Schysta is al verstopt, maar mocht niet vliegen van me." Dust moest lachen en zei "Oke, maar ik waarschuw je, Schysta vind je niet zo makkelijk als ze het niet wil."

Natas keek glimlachend naar de twee en was zelf een blij voor Laris dat Dust hier bleef. Ook was ze wel teleurgesteld dat ze niet met Dust kon gaan reizen en dat ze nog niet naar de paardenman konden gaan. Maar de blijdschap overheersde meer.

Dust knipoogde naar Natas en zei "Ik beloof dat we overmorgen vertrekken." Hij gaf haar een kusje en ging zich toen snel in de tuin verstoppen. Hij trok snel zijn mantel aan en ging in een boom zitten. Toen Laris klaar was met tellen begon ze te zoeken. Eerst vond ze Schysta bij de bron en keek toen naar de bomen voor Dust. Die zag ze nog niet omdat hij, gelukkig, zijn mantel aan had.

Natas glimlachde naar Dust en vond het allemaal al leuk zat. Opeens merkte Natas dat ze niet wist waar Max was. Rustig stond ze op en liep naar buiten. Daar zag ze dat Laris Schaysta al had gevonden. ´´Schysta weet jij waar Max is ´´ vroeg Natas.

Schysta schudde haar kopje en zei "Opeens was hij weg. Waarschijnlijk achter jullie aan, maar dat is erg lastig voor hem. Verder weet ik het niet." Ze keek bedroefd naar Natas en liet haar kopje een beetje hangen. Laris zocht ondertussen in de bomen, ze was er zelf in geklommen, en na een tijdje vond ze Dust die ergens zat waar ze vluchtig had gekeken. "Gevonden." zei ze met schitterende ogen. "Jij bent hem Schysta." Snel klom ze uit de boom en begon zelf een verstopplek te zoeken. Schysta begon ondertussen te tellen, maar Dust bleef gewoon zitten.

´´Hindert niks ik vind hem wel´´ zei Nats tegen Schysta. Eigenlijk wist Natas niet waar ze moest beginnen maar een draakje kon niet zo maar verdwijnen. Langzaam liep Natas naar het veld waar ze eerst waren. De hele tijd consentreerde ze zich of ze hem misschien kon zien of voelen. Toen Natas bij het veld was keek ze om zich heen en riep luid ´´Max´´. Misschien zouden wat dorpelingen het wel horen maar die wisten natuurlijk niet wie Max was.

Schysta knikte terwijl ze haar ogen dicht hield. Laris zat nu ergens achter een boom, maar toen Schysta haar ogen opendeed zocht ze gelijk de bomen af. Ze zag Dust al snel zitten en riep "Gevonden!" Ze vloog naar hem toen en zag toen ook Laris staan. "Jij ook gevonden." zei ze lachend. "Maar ik ben een beetje moe." Ze ging liggen en viel al snel in slaap. Het was ook al laat, dus klom Dust uit de boom en zei "Laat ik vast eens aan het eten beginnen." Laris begon te klappen en stoof gelijk naar boven om daar iets te gaan doen.

Maar niemand reageerde. Bezorgd keek Natas nog rond. Er zou toch niks ergs met hem gebeurd zijn ? Opeens zag Natas iets roods op de grond liggen. Zo snel ze kon rende ze erheen. Het was duidelijk Max die ondertussen ook aan het slapen was. Natas zuchte dat ze kon denken dat er iets ergs was. Natas pakte Max voor al niet zachtjes op en smeed hem in de tas. Dat was zijn schuld dat hij Natas ongerusd maakte. Daarna liep Natas weer terug naar het huis van Dust.

Dust begon ondertussen met het maken van een quiche, hopend dat Natas het lekker zou vinden. Zijn familie at eigenlijk alles wat door zijn handen was gemaakt, maar niet iedereen vond het lekker. Schysta bijvoorbeeld, maar dat was een draak, dus die kon je eigenlijk niet meetellen.

Natas rook meteen een heerlijke geur toen ze het huis binnen kwam. Rustig liep ze naar de keuken waar ze , totaal niet overwachts, Dust zag. Rustig ging Natas op een stoel zitten en keek naar Dust hoe hij kook zonder een geluid te maken. Het boze hemeur van haar was als sneeuw voor de zon verdwenen.

Dust was veel te druk met koken om Natas op te merken. De bodem had hij al klaar en begon nu aan de vulling. Allerlei groenten en kruiden gingen erin, die een heerlijke geur voortbrachten. Het rook een beetje naar kaneel en nootjes. Schysta rook de geur en liep naar binnen. Daar ging ze naast Natas zitten om te kijken wat Dust aan het maken was.

Natas keek om naar Schysta die er ook aan kwam. Ze maakte een stilte gebaar zodat Schysta Dust niet zou storen. Eigenlijk ook om stil te houden dat ze daar zat. Daarna keek ze weer naar Dust die hun nog steeds niet had opgemerkt. Het zag er te mooi uit om het moment te verpesten dus dat deed Natas maar niet.

Dust deed uiteindelijk de vulling in de taart en zette die in de oven. Hij begon toen aan een sausje, wat snel gemaakt was en hij sneed komkommer in plakjes. Daar deed hij een dressing over zodat bepaalde smaken meer naar voren zouden komen en deed er toen nog wat andere kruiden doorheen. Hij dekte de schaal met komkommer af zodat die niet zou uitdrogen en draaide zich toen om. Hij schrok zich rot toen Schysta keihard "Boe." riep.

Natas was een beetje teleurgesteld toen Dust klaar was omdat het een best mooie show was. Maar toch zag het er grappig uit hoe ver Dust schrok door Schysta. Natas begon ook te lachen en zei ´´altijd opletten he´´. Ze keek hem lachend aan en was nog steeds blij.

Dust glimlachte een beetje. Hij zou zijn mes hebben getrokken als hij de stem van Schysta niet herkende. "Wanneer zijn jullie binnen gekomen?" vroeg hij nieuwsgierig. "En heb je Max gevonden?" Hij keek even de oven in om te kijken of de taart wel goed gaar werd. Schysta zei vol verwachting "Maak je taart? Wat voor taart? Lekkere taart?" Ze rolde op haar rug en keek toen ondersteboven naar Dust.

Natas keek naar boven als teken dat ze na dacht. ´´1 2 3 misschien wel langer ik weet het niet´´ zei Natas uiteindelijk. Natas had niet echt de tijd begehouden toen ze hier zat. ´´En ja ik heb Max gevonden, die luie kwabes´´ zei Natas boos terwijl ze ruig Max uit haar tas pakte. Die zat nog steeds rustig te slapen.

Dust moest lachen toen hij zag dat Max zat te slapen. "Zeker buiten, ergens in het gras." Hij keek serieus naar Max en zei toen "We kunnen hem wakker maken..." Hij glimlachte bij het idee. "Wat ik wil doen is een bepaalde pasta, die heel vies smaakt en ruikt, op zijn neus smeren. Hij zal het oplikken en uiteindelijk met een heel vieze smaak in zijn mond wakker worden. Het gaat na een dag wel weg, maar het kan een straf zijn omdat hij gewoon buiten is gaan slapen." Hij keek naar Natas, hopend dat hij niets verkeerd had gezegd. "En ik maak een groentetaart." Schysta keek hem bedroefd aan, maar wilde wel weten hoe die zou smaken.

Nadat Dust voorstelde om Max wakker te maken keek Natas hem aan of hij gek was. Om Max wakker te maken moest je een kudde dieren over hem heen laten lopen. Toen ze de rest van het plan hoorde begon ze te grijnzen. ´´Van mij mag het maar of hij wakker wordt dat weet ik niet´´ zei Natas terwijl ze naar Max keek.

Dust begon te grijnzen en liep naar zijn tas toe. Daar haalde hij het potje uit zijn tas. Hij liep terug en deed het potje open, waar een verschrikkelijke geur uit kwam. Hij smeerde het voorzichtig op Max' neus en keek wat hij zou doen. Hij hield het potje voor Natas haar neus en zei "Ruik maar eens." Schysta deed het en trok gelijk een lelijk gezicht. "Dat is vies." zei ze.

Natas rook aan het potje maar deed al snel haar neus weer dicht. ´´ah Bah´´ zei ze twerijl ze naar achter leunde. Daarna keek ze naar Max. Max voelde iets op zijn neus zitten. Hij begon er met zijn tang naar uit te steken om het te proeven. Dit deed hij onbewust terwijl hij sliep. Toen hij het eindelijk proefde veranderde zijn hele droom in een nachtmerrie. Zijn blije lach verdween in een moeilijk ezicht maar hij werd niet wakker.

Dust moest glimlachen en smeerde snel wat pasta op Max zijn tong toen hij die uitstak. Daarna vernieuwde hij het laagje pasta op zijn neus. "Daar moet hij wakker van worden. Anders is het een echte slaapkop." zei Dust serieus. Hij deed het potje dicht en liet het in zijn zak glijden. Daarna ging hij zijn handen wassen, maar het zou nog wel even ruiken. Toen hij ermee klaar was keek hij weer naar Max en Natas.

´´Wees daar maar niet zeker van´´ zei Natas terwijl ze goed in de gaten hield hoe Max reageerde. Het was een grap maar het mocht natuurlijk niet te ver gaan. Max werd nog steeds niet wakker maar begon wel te rollen door zijn droom.