De achterbuurt van Yuka : Black mamba .

Kate liep langzaam door de straten en keek om zich heen. Dit leek haar niet zo'n veilige buurt maar er was wel van alles te zien. Van dronken mannen die dingen naar elkaar stonden te schreeuwen tot mensen die je dingen aanboden om te kopen, zoals zonnebrillen en andere prularia. Ze vroeg zich af of ze genoeg geld had om een slaapplaats te zoeken. Ze graaide in haar zak en keek naar de muntstukken. Ze fonkelden vaag in het kleine beetje zonlicht dat er op scheen. Dit moest wel genoeg zijn voor even, dacht ze. En hierna zou ze wel een ander baantje moeten zoeken. Haar oog viel op een winkeltje. Het was een wapen winkel. Ze haalde haar rugzak van zich af en keek hoeveel pijlen ze nog had. Ze bewaarde altijd haar pijlen goed, maar zo nu en dan raakte ze er wel een kwijt.

Gavril liep achter Aisha aan. Hij had geen idee waar ze naartoe gingen, maar hij hield niet van de plek. Er heerste een typische sfeer voor achterbuurten. Hij voelde zich gewoon niet veilig. Hij had zijn staf al in zijn hand en gebruikte die gewoon als wandelstok zodat het niet op zou vallen. Hoogstens kreeg hij een opmerking naar zijn hoofd geslingerd.

''Hier links.''. Ze kwamen al in een betere buurt. Nogsteeds met dichtgespijkerde ramen maar er waren minder mensen en als ze er waren waren het deftige mannen die hier zaken wilde doen. ''We zijn er bijna.''. Een glimlach verscheen op haar gezicht, ze kon eindelijk iemand helpen. Dat had ze al lang niet meer gedaan maar de goede gewoontes wilde ze weer oppakken. En daar hoorde mensen helpen bij.

Gavril was opgelucht dat ze in een betere buurt kwamen. Hij was nou niet echt het typ dat daar voor zijn lol doorheen zou lopen. "Best vreemd dat ik me nu veel meer op mijn gemak voel." mompelde hij in zichzelf. Hij keek rond en zag dat hier de rijkere mensen waren. Oke, zelf was hij ook rijk door de jackpot, maar hij kon nooit zo rijk zijn als deze families.

''We zijn er.'' zei ze met een glimlach toen ze voor een groot gebouw met een paar dichtgespijkerde ramen. ''Hier hebben ze de mooiste boeken en al die dingen. Zal ik meegaan?'' vroeg ze onzeker. Misschien wilde hij nu wel alleen zijn. Het leek net alsof ze hem de heletijd wou volgen en het té aardige meisje wou spelen.

Gavril haalde zijn schouders op. "Maakt mij niets uit." zei hij. Hij deed de deur open en stapte naar binnen. Hij zag behoorlijk wat boeken, maar wist niet zeker of hij lid moest worden of dat hij het gewoon mee kon nemen. Snel keek hij waar de boeken over schetsten stonden en liep daar toen rustig op af.