Rose's appartement

"het aanbod staat nog open" Ze wees naar deur waarachter een logeerkamer zat. "Als je wilt kun je daar slapen" achter de deur zat een wit met zwart geschilderde kamer waar 2 bedden stonden die Rose toch niet gebruikte dus kon ze net zo goed iemand laten logeren.

Akira keek blij naar Rose '...Echt kan ik blijven slapen..?' Ze had niet echt meer zin om er veel veder over na te denkenl. 'Ok dan blijf ik hier slapen.' Zei ze blij. Ze kon nu van haar laatste zilverstukken nog even een brief sturen naar haar broer en vragen of hij geld kon opsturen. Dan zou ze alteid nog later een andere verblijfplaats kunnen zoeken als ze meschien hier niet meer kon blijven. Ze wouw geen last zijn voor Rose.

"Zo dan is dat geregeld" glimlachte ze. Rose stond op en liep richting de deur van één van de logeerkamers "Als je extra spullen nodig hebt zoals extra handdoeken, die liggen allemaal in de kast achterin de badkamer" legde Rose uit "Als je iets niet kan vinden moet je gewoon roepen"

Met de pup nog steed in haar armen probeerde Rose haar sleutel in het slot te steken. Onhandig wiebelde ze met het metalen ding tussen haar vingers. De pup die merkte dat hij bijna uit de handen van Rose mocht begon wild heen en weer te spartelen. Ze draaide zich om naar Jack "Zou jij me even willen helpen?" ze keek hem nog steeds met een lach aan. Ze voelde zich apart, alsof er een hele meute dieren in haar buik aan het rond rennen waren.

'tuurlijk.' voorzichtig pakte hij het wolvenjong over. Hij moest zijn best doen om het kleintje stil te houden. 'energiek is hij wel' Het probeerde steeds opnieuw zijn gezicht te likken maar dat stond Jack niet toe.

"Eerder enthiousiast" zei ze terwijl ze ondertussen de deur openmaakte. Gelijk kwam Cairo op hen afgeschoten. Rose was loanger weggeweest dan gepland. "Dit is nou Cairo" zei ze met een brede grijns op haar gezicht. Cairo bleef doodstil staan kijken naar de vreemde jongen die in de deuropeningstond. Op zijn gezicht stond te lezen wat hij dacht, wie is dat rare wezen met dat spartelende ding in zijn handen.

Wolf kon het niet langer meer uit houden en sprong uit Jack z'n armen voor hij er op kon reageren. Hij rende meteen op Cairo af en besnuffelde hem van top tot teen. Hij had nog nooit zo'n maffe wolf gezien. Was het eigenlijk wel een wolf? Hij rook niet naar wolf... hij rook naar hagedis! Maar daar was deze toch veel te groot voor.

Cairo bleef stokstijf zitten. Was dat wezen een bedreiging? Maar Rose leek alleen maar om het wezen te kunnen lachen. Voorzichtig bewoog Cairo met een zijn kleine rode vleugeltjes en begon op zijn beurt het wezen te besnuffelen. Hij stootte kleine geluidjes uit die nog het meeste klonk als een mislukte beatbox om te kijken of hij met de wolf kon communiceren. Rose lachte om de 2 die elkaar stomverbaasd aankeken. "Zal ik dan gelijk het bad maar klaar maken? Of eerst wat drinken" ze knikte even naar de keuken.

Wolf nam een speelse houding aan en daagde Cairo uit voor een spel. Wat hij ook was, hij zag het als een speelkameraardje. 'eerst wat drinken lijkt me niet verkeerd. trouwens.. volgens mij wilt die kleine nog niet in bad.' Hij keek toe hoe het wolvenwelpje vollop cairo trachte uit te dagen voor een spel.

Rose knikte "Gelijk heb je" Cairo deed met gespreide vleugels op zijn drakenpootjes voorzichtig een stapje naar voren. Het was een raar wezen dat voor hem stond. Hij sprong ineens richting het wolfje dat druk om hem heen rende. Waar haalde hij die energie vandaan? Dat zag je Cairo zich afvragen. "Wat wil je drinken?" zei Rose terwijl ze richting de keuken liep.

'wat heb je?' Ondertussen bestudeerde Jack de inrichting van het appartement. Mooi en stijlvol ingericht. 'leuk ingericht' Hij tikte met zijn knokkels tegen de deur terwijl hij haar de keuken in volgde.

"Roep maar wat er ligt van alles" riep ze terug omdat ze met haar hoofd in de koelkast hing. "Leuk ingericht?" zei ze verbaasd. Zij vond het nou niet bijster mooi, maar smaken verschillen vooral tussen die van haar en haar ouders verschilde echt mijlen van elkaar.

'ik neem wel wat jij neemt' Onzekerheid spoelde over hem heen toen hij de toon hoorde waarop ze tegen hem sprak. 'naja, echt een gevoel voor stijl heb ik niet dus van mij kun je rap horen dat ik iets mooi vind' Hij liet zijn rug leunen tegen de keukenkast maar hield zijn blik gericht op Rose.

Rose lachte om zijn verontschuldigen. Ze viste een fles sinas uit de koelkast "Ik neem dit, lust je dat?" vroeg ze voor ze het inschonk. Uit het kastje boven de koelkast haalde ze 2 glazen tevoorschijn. terwijl ze af en toe een blik op Jack wierp en zag dat hij ook naar haar keek.

Jack knikte kort en trachte zonder het zelf door te hebben haar oogcontact te houden. Hij kon het niet laten om niet in die van haar te kijken. Iedere beweging die ze maakte of elk woord dat ze tegen hem zei gaf hem dat zelfde vreemde gevoel dat hij nog steeds trachte te verwoorden.

Rose voelde de blik van Jack op haar branden, normaal gesproken zou ze zich ongemakkelijk voelen als iemand haar de hele tijd aanstaren of er wat van gezegd hebben maar dit keer zei ze niks. Het voelde fijn, zij zelf kon haar ogen ook niet van hem afhouden. Zo onopvallend mogelijk keek ze naar hem toen ze de glazen inschonk en zette er 1 voo rhem neer. "moment, ik doe even het water aan in het bad" ze liep snel naar de badkamer en zette de warme kraan aan boven het grote ronde bad. Ze gooide de aangegeven hoeveelheid shampoo. Voor ze terug liep keek ze even in de spiegel en fatsoeneerde ze haar haren een beetje. Daarna liep ze snel weer terug naar de kamer. Ze wilde zoveel mogelijk bij Jack zijn, dan werd dat rare gevoel in haar buik minder alsof het honger had en die honger gestild werd. Ze glimlachte vrolijk naar Jack en keek toen weer naar Cairo en wolfje die de hele tijd bezig waren met elkaar uitdagen

Jack haalde vlotjes het kleine flesje vlooienshampoo uit zijn jaszak en bestudeerde de etikete die er slordig was opgeplakt. Zelf gemaakte vlooienshampoo. Met andere woorden: het zou zeer goed werken of helemaal niet. Ah, als het niet werkte moest hij maar met zijn handen te knippen en hij zou een goed merk binnen een uur in zijn handen hebben. Het wolfje kwam nieuwsgierig aan Rose haar handen snuffelen en aan het water maar trok zich geschrokken terug toen hij merkte dat water nat was.

Dat gaat wat worden" lachte Rose toen ze Wolfje achteruit zag deinzen voor het water.Met haar voet deed ze de badkamerdeur dicht zodat Wolfje tenminste niet de kamer in kon rennen voor het geval dat hij besloot op de vlucht te slaan. "oké, heb jij enig idee hoe we hem in het bad krijgen" vroeg Rose aan Jack. Ze draaide de lauwe kraan uit en ging met haar hand door het schuim dat ontstaan was. Het rook niet vies, dus ze hoopte dat het spul hielp.

'gewoon vangen en in het water dwingen' Verbaasd keek het wolfje Jack aan terwijl het zijn oren achterdochtig plat legde en zijn staart behoedzaam laag hield. De mensen wezens waren iets van plan en het beviel hem maar helemaal niks. Opeens leek die kooi waar hij in had gezeten een veel betere plek dan hier.

"oke dan maar" Ze veegde wat haar achter haar oren. Haar ogen twinkelde even toen ze naar Jack keek. Hj deed wat magisch met haar waar ze nou nog steeds niet precies uit was. Rose liep voorzichtig achter wolfje waardoor wolfje nu een kwartslag dwaalde om beide wezens in de gaten te houden. Een klein grommetje ontsnapte uit zijn keel. "We gaan je alleen maar helpen" antwoorde Rose op het grommetje. Ze hoopte niet dat dit beestje watervrees zou hebben. Langzaam deed ze een stapje naar voren richting Wolfje.

Jack dreef samen met Rose het wolfje in een hoek waardoor hij het wist te pakken te krijgen. Angstig bleef het om zich heen spartelen in de hoop te ontsnappen. Bang voor het onbekende idee van die twéé mensenwezens. De vraag wat ze zouden doen met hem bleef door zijn hoofd heen spoken en angst opwekken. Die angst vergrootte alleen maar toen hij opeens in het warme nat terecht kwam waar het mannelijke mensenwezen hem in stak in liet blijven zitten.

Dat ging nog verbazingwekkend snel, hoe Jack het wolfejong te pakken kreeg en in het water kreeg. Snel pakte Rose wat schuim in haar handen en begon Wolfje in te wrijven met de vlooienshampoo. Hoe erg het beest ook tegenstriblede in de handen van Jack. Het had nu niet echt zin om langzaam te werk te gaan en zachtaardig te zijn.

Jammerend gaf het wolfje op en jankte smekend op vrij gelaten te worden. Hij wist dat het mannelijke mensenwezen hem niet zou gaan los laten dus hij kon niks anders meer doen behalve smeken. Of misschien was er nog een andere optie. Wild begon hij met zijn staart in het water te spletsen en met zijn pootjes te trappelen waardoor de twéé mensenwezens helemaal nat werden en vol zaten met het maf ruikende spul dat veranderde in vele kleine belletjes.

"houd hem goed..." ze kon haar zin niet afmaken door een flinke hap vlooienschuim in haar mond. Met een vies gezicht spoog ze het uit en keek lachend naar Wolfje "Dankjewel" met een droog toon. Nu pas zag ze dat Jack ook een flinke plens in zijn gezicht had gekregen "Ziet er goed uit hoor" lachte ze.