Rose's appartement

Bijna in het centrum van Yuka staat een kleinschalig maar luxe appartementen complex. 1 van de appartementen is het appartement van de ouders van Rose. Rose is weggetrokken van haar ouderlijke huis en heeft intrek genomen in dat appartement. Het eerste wat je opvalt als je binnenkomt is de enorme lichtinval door de ramen. Verder zijn de muren in gebroken wit geschilderd en hangen er op sommige plekken kleine schilderijtjes in strakke lijsten. In het midden van de woonruimte staat een enorme bank met daarvoor een laag salon tafeltje waar standaard een bos bloemen op staat. Door de hele woonruimte staan lekkere hang stoelen. Verder heeft dit huis een keuken en 3 slaapkamer waarvan de grootste door Rose is bezet. De overige 2 slaapkamers kunnen als logeer kamer gebruikt worden

Personen: Met Rose erbij ongeveer 4 à 5 mensen.
Regels: Eerst kloppen en niet zomaar onzin schrijven.
Rang: vrij

Met een zucht duwde Rose de deur van haar appartement open. Tussen haar benen kwam Cairo naar binnen gevlogen. Met veel lawaai stormde hij op de nette bank af. Soepel sprong hij op de banke en begon gelijk alle kussens rond te smijten. "Cairo" riep Rose uit, snel sloot ze de deur voor het geval er mensen op de gang liepen. Rose was benieuwd of er nog mensen langs zouden komen om te logeren. Voor haar maakte het niks uit, als ze maar geen ontzettende zooi maakte en dat niet opruimde. Daar kon Rose niet tegen, dan zou ze ook zonder pardon diegene die dat deed eruit zetten.
Rose besloot geen problemen te bedenken die er nog niet waren. Snel liep Rose naar de kussens die op de grond gegooid werden. Voorzichtig pakte ze de kussens op, het waren kussens van een zachte stof die erg veel waard waren. Met de kussens in haar armen liep ze naar een kast die afgesloten kon worden, ze opende de kast en gooide de kussens erin. Snel sloot ze de kast af en legde de sleutel er boven op. Ondertussen was Cairo wat gekalmeerd en was hij begonnen met het onderzoeken van de woonkamer.

Akira was de stad een beetje aan het verkennen geweest en kwam langs Rose's huis. Verbaasd bleef ze staan, en keek naar het grote appartement. 'Wat een huis...' Als het er al mooi van buiten uitzag hoe zal het dan van binnen zijn.. Ze wouw aanbellen maar bleef nog even staan kijken.

"Jeutje Cairo, je lijkt wel een fred of een hond" zei ze toen ze Cairo enkele minuten in de gaten had gehouden. Elk hoekje en gaatje werd door hem onderzocht. Rose was blij dat de deur naar haar slaapkamer dicht was anders was er een grote kans geweest dat haar hele verzameling beddengoed nu ergens uit het raam hing. Dat was waar ook, ze moest het raam niet vergeten te sluiten. Ze besloot het gelijk te doen en liep richting het raam. Vlak voor ze bij het raam aangekomen was schoot Cairo voor haar benen langs waardoor Rose languit op de grond viel. "Cairo!" gromde ze kwaad terwijl ze onhandig overeind krabbelde. Even vervloekte ze de band die ze met het wezentje had gevoeld, maar toen ze zijn onschuldige ogen zag verscheen er weer een glimlach op het gezicht van Rose. Snel liep ze door naar het raam zonder haar ogen van Cairo af te houden voor het geval dat hij nog eens van plan was haar te laten vallen.

Akira stond voor de deur van Rose's appartement. Ze snapte nog niet presies waarom ze hier was, maar op een of andere manier was ze hiernaartoe gelopen zonder er over na te denken. 'Zal ik dan maar aanbellen.' Akira drukte op de deurbel en wachtte.

Snel deed ze het raam dicht. Het was al een wonder dat Cairo niet was ontsnapt want aan zijn hyperheid te zien was hij er zo uitgesprongen. Toen ze zich omdraaide zag ze Cairo op de luxe bank uitgestrekt liggen. Met een vriendelijke zucht schudde ze haar hoofd. Ze wilde net naar hem toe lopen toen ze opgeschrikt werd door de deurbel die ging. Ze keek naar Cairo die met opgetrokken kop stond te luisteren naar de bel. Ze hield even de adem in, bang dat hij weg zou springen en zichzelf zou verraden. Snel sprong Rose richting de bank en legde een deken over hem heen "Ssst en niet bewegen" siste ze. Rose wist niet of hij haar begreep, maar ze had geen tijd om er over na te denken. Snel sprintte ze richting de deur. In tegenstelling tot vele andere had zij geen kijkgaatje in de deur aangebracht dus was het altijd een verrassing die opendeed. Ze hield even diep adem toen ze de deurklink omlaag deed en probeerde zo neutraal mogelijk te kijken toen ze de deur open zwaaide. Achter zich hoorde ze Cairo op de bank rommelen. Opgelucht haalde Rose adem toen ze het meisje herkende dat had aangebeld "Hey A... A" Toegegeven. Rose was haar naam vergeten. "Kom binnen" zei ze uiteindelijk/

Akira lachte. 'Akira.' Ze stapte naar binnen en keek verbaasd naar de inrichting. Ze vond het hier binnen nog mooier dan het huis er van buiten uitzag. 'wouw..' Ze keek even naar Rose. 'En dit is jouw huis...?' Vroeg ze verbaasd...'Ohja sorry dat ik langskwam, ik liep een beetje hier door de straten en opeens stond ik hier voor de deur. ehehe...' Akira vond het een beetje als een raar verhaal klinken.

Rose grinnikte toen ze merkte dat Akira het huis mooi vond. Zelf vond ze het wel gaan, maar net iets 'te'. Ze kon het wel anders inrichten maar Rose was daar gewoon te lui voor dus liet ze het maar zoals het was. Ze kon er in leven en daar ging het om. Voor ze op de vraag van Akira antwoord gaf deed ze snel de deur dicht. Cairo die merkte dat het goed volk was was ondertussen van de bank gesprongen en sjokte richting Akira. "Ja, nou eigenlijk is het van mijn ouders maar die zitten eigenlijk nooit in Yuka" Zelf vond Rose het verhaal van Akira nou niet heel raar, ze herkende het zelfs wel een beetje. Als ze weer eens zat te dromen stond ze ook wel ineens ergens voor een huis of in sommige gevallen voor en kroeg...

'Oh oke.' Ze vond het ergens raar klinken dat haar ouders z'n huis hadden en er dan bijna nooit kwamen. Ze keek even naar Cairo die kwam aanlopen. 'Ow hij is ook zo schattig.' Chou die al die tijd doodstil op Akira's schouder had gezeten keek naar Cairo. Ze sprong van Akira's schouder af en liep naar Cairo toe. 'Ze is best nieuwschierig waneer ze andere draken ziet.'

Rose merkte dat Akira het raar vond dat haar ouders hier nooit kwamen, maar ze zei niks. Rose keek naar het draakje van Akira "Wat is het" ze wist niet of het een mannetje of vrouwtjes draak was "Een schatje" maakte ze haar zin af. Ze gebaarde dat Akira verder moest komen "Wil je wat drinken ofzo?' bood ze aan.

Akira keek wees naar Chou. 'Oh het is een vrouwtje.' Akira liep veder met Rose mee. 'Ja hoor ik wil wel wat te drinken.' Zei ze. Nogsteeds bewonderend keek ze naar het huis. 'Oh sorry dat ik zo erg zit te kijken, maar het is gewoon heel mooi hier ehehe...' De laatste zin zei ze een beetje ongemakkelijk. Akira keek even naar Chou die als een wilde gek rondjes om Cairo aan het rennen was. '....eh....' Ergens vond ze het er wel grappig uitzien, maar of Cairo het ook zo leuk vond..

Toen Cairo merkte dat Chou een vrouwtjes draak was leek hij helemaal tot leven te komen. Hij ging rechtop staan en keek naar Chou die rondjes rende. Telkens als haar staart langskwam probeerde hij er op te springen maar was steeds net te laat, dat gaf een erg komisch effect. Rose deed moeite om niet in de lach te schieten en liep maar snel naar de keuken. Ze pakte 2 glazen uit de kast en draaide zich om naar de woonkamer "Wat wil je hebben, Cola?" riep ze naar Akira alsof ze 10 kilometer verder op stond.

Akira antwoorden op dezelfde manier. 'Is goed!!' Akira schoot in de lach omdat ze alle 2 iets te hard praate. 'Rose is het he..Woon je hier al je hele leven of kom je ergens anders vandaan..?' Akira vond zichzelf weer eens te nieuwschierig, maarja ze was gewoon benieuwd.
Chou ging nog harder rondjes rennen, en het raarste was dat ze niet eens struikelde. Terwijl ze best snel kleine rondjes rende. 'ffffsp.' Chou maakte alteid raare geluiden, maar voor haar was dat blijkbaar heel normaal.

Rose lachte met Akira mee, ze had het nu pas door dat ze zelf zo hard praatte. "komt voor de bakker" antwoordde ze. Ze viste een fles cola tevoorschijn en schonk de glazen in. Natuurlijk te wild omdat ze op Akira's vraag wilde antwoorden. De helft vna het schuim ging over de glazen heen. Snel pakte ze een doekje en maakte ze het zo goed en kwaad als het ging schoon. Rose pakte de glazen op en liep terug naar de woonkamer en gaf 1 van de glazen aan Akira "Oorspronkelijk uit Fortuna, maar ik woon nu ongeveer een jaar in Yuka. Een stuk beter dan Fortuna moet ik zeggen. En jij?"
Haar aandacht werd getrokken door de twee draakjes op de grond. "Het lijken wel honden" mompelde ze lachend

Akira hield het glas stevig vast met 2 handen. Ze wouw er niet aan denken als ze het perongeluk zou laten vallen. 'Oh oke, ik kom uit Kosta. Eigelijk woon ik net aan de rand van Kosta, maar dat is ongeveer wel Kosta.....' Akira vond haar uitleg een beetje raar klinken. 'Hmm laat ik zeggen dat ik bij het strand woon...ja..' Ze vond het ergens moeilijk uit te leggen. Ze nam een slok Cola en keek daarna naar de 2 draakjes. 'Het lijken inderdaad net honden...'

"Wauw, Kosta is een mooie plaats" Rose was er een paar jaar terug geweest naar 1 of andere miljonairsfair. Ze had niet veel meer dan het hotel gezien, maar van wat ze had gezien vond ze geweldig. Vooral de zee. Als haar draak oud genoeg was zou ze waarschijnlijk als eerste richting de zee gaan. "Wat vind jij trouwens van dit alles?" vroeg Rose nadat ze een slok van haar Cola genomen had.

'Dit alles..?Bedoel je het vaage gedoe met opeens krachten hebben en een draak...?' Akira hoefte niet echt heel lang na te denken. 'Ergens vind ik het wel allemaal raar en zo plotseling. Al vind ik het ergens ook wel leuk' Ze keek even naar Chou. 'En ik heb al een boel nieuwe vrienden gemaakt.' Na lang rondjes rennen lag Chou moe op de grond. 'Alleen dat gedeelte met die Donkere Rolf is een beetje eng...'

"Donkere Rolf..." ze keek Akira een beetje vragend aan. Ineens ging er ee nlichtje branden. "O ja, zou het allemaal overdrijven zijn?" ze wist het nog steeds niet zeker. Dit soort dingen gebeurde altijd in boeken en als Rose wist wat een film was gebeurde dat ook alleen maar in films. Toch wist Rose diep van binnen ergens dat Iyona gelijk had en het niet overdreven was.

'Oh zei ik z'n naam verkeerd..' Zei Akira geschrokken ze was z'n naam allang weer vergeten. 'Ik dacht dat het Rolf was...en dan Donkere of Darken of zoiets..' Akira nam niet heel echt de moeite om er veder over na te denken. Z'n naam kon haar niet heel veel schelen.'Straks eindigen we ergens op een kerkhof terweil we tegen die Rolf moeten vechten!' Akira raakte al in paniek bij de gedachte dat die Rolf vast ergens op een Kerkhof woonde. 'Dan kom ik echt geen meter voorbij, straks komen er ook nog eens zombies enz...Oh sorry ik praat denk ik te veel.' Zei ze een beetje lacherig

Rose lachte "Kan best intressant zijn. Als we dood zijn worden we misschien ook wel zombies of gaan we als vlinders verder door het leven" dat laatste had ooit een oude tuinman haar verteld toen ze naar een gele vlinder wees die de hele tijd om de man heen vloog. Hij vertelde haar dat dat zijn overleden vrouw was die keek of alles goed met hem ging. Sindsdien had Rose nooit meer een vlinder weggeslagen als die op haar ging zitten, straks was het haar overleden oma of opa.

Akira probeerde maar niet aan de zombies te denken. 'Dan ga ik liever veder als vlinder dan andere mensen bang maken.' Ze was gewoon doodsbang voor al dat enge gedoe. En tijdens de toespraak van Iyona had ze er nog niet echt overna gedacht dat ze waarschijnlijk ook op een kerkhof zouden komen. 'Naja...Welke krachten heb jij...?' Akira had het liever weer over een ander onderwerp.

"Ik denk Vuur en Ijs, maar ik snap die combinatie niet helemaal. Maar het zou moeten kunnen.... En jij?" ze keek haar vragend aan terwijl ze op de bank plofte die nog vol dekens lagen van Cairo. Gelukkig was het geen hond, anders zaten al deze dekens onder de haren bedacht Rose.
-
ff kort berichtje moet gaan :3

'Grond en Ijs. Vind ik eigelijk wel goed bij elkaar passen. Niet dat ik er bepaald goed mee ben.' Akira keek naar Rose ze was eigelijk best aardig vond ze.

----

Oke byee..ik ga ook denk ik maar

Rose glimlachte "Ik heb het zelfs nog niet eens geprobeerd" zei ze blozend waarom wist ze zelf ook niet. "Maar had je nog een slaapplaats nodig?" begon ze ineens over een ander onderwerp.

Akira dacht even na eerlijk gezecht had ze nog niks gevonden. En de vorige nacht was ze de hele tijd wakker gebleven. 'Nee eigelijk nog niet.' Ze vond het stom dat ze nog geen goede slaapplaats had gevonden.