Landhuis Woodsen III.

Het landhuis van de familie Woodsen. Dit is Felix zn familie en zolang hij in Yuka is verblijft hij hier. Voor een landhuis is Landhuis Woodsen redelijk klein. Er is een kamer voor Felix, een kamer voor Amore en nog een extra kamer voor een logé en kleine kamertjes voor het personeel. De eetkamer heeft een tafel voor tien personen, maar meestal eet hij buiten, in de grote tuin. De tuin heeft een prachtig meer en allemaal kleurrijke bloemen eromheen. Het personeel is volledig te vertrouwen, dus de draken kunnen hier vrij rondlopen. Dus als je een keertje weggaat en je kunt je draak niet meenemen, dan kun je hem hier laten, dan heeft Amore ook iemand om mee te spelen. Alleen als er familie van Felix is, is dit onmogelijk.

Personen; niet meer dan 10
Regels; Magie & draak mag hier, alleen niet als zijn familie er is.
Level; Maakt niet uit

Felix liep met een tevrede uitdrukking op zijn gezicht het pad van Landhuis Woodsen op. Schoorvoetend nam hij het huis voor hem even snel in zich op. 'Hier kan ik mee leven.' Mompelde hij tegen zichzelf en tegen de draak die op zijn schouders rustte. Hij had haar de naam Amore gegeven. Ze keek hem even liefdevol aan en stootte met haar koppie tegen zijn hoofd aan. Hij glimlachte even.

Drome slenterde over straat, en liep langs een landhuis, Ze glimlachte en dacht voor het eerst sinds de scheiding aan thuis, het was een wrange glimlach geworden. Ze zag een jongen staan, met een draak op zijn schouder, ze gniffelde, en de draak in haar capouchon ook, mimmy liet een angstaanjagende grijns zien. Drome liep het pad op. "Hallo" zei ze en ze wees naar de blauwe drakensnoet op haar schouder "Ik ben Andromeda, zeg maar Drome. Die draak heet Long wei, en het konijntje Mimmy" ze glimlachte al kon ze zichzelf wel voor haar kop slaan, waarom was ze zo aarig tegen hem, en waarom zei ze dat hij haar Drome mocht noemen, dat zeiden aleen haar broers en zussen. . Ze zei er snel achteraan "Ik zou mim niet aaien als ik jou was." zei ze met een duistere blik in haar ogen.

Felix had zich omgedraait naar het meisje dat hem aansprak, hij was geschrokken, maar liet dit niet zien. Hoewel hij wist dat er nu een lichte blos op zijn wangen te zien was, hij werd verlegen van meisjes. 'Umh.. ik ben Felix.' Zei hij met een lichte glimlach en nam Adromeda in zich op. 'En dit is Amore.' Zei hij en wees naar het draakje op zijn schouder. Amore keek onderzoekend naar Drome en glimlachte schattig. Felix wierp een blik op het konijntje toen Drome zei dat hij hem/haar niet moest aaien. 'Mmh, ik wist niet dat konijnen gevaarlijk konden zijn.' Merkte hij met een droge glimlach op.

Mimmy liet grijnznd twee lange scherpe dodelijke hoektanden zien "Dit is niet bepaald een doorsnee konijn" zei Drome droog en ze liep op hem af "Ik heb water en Metaal als krachten, wat heb jij?" vroeg ze niet lettend op de blos die op zijn gezicht verscheen, ze zette net als op het moment dat ze een hert scheide van haar hoofd haar gevoeloze pokerface opgezet, aleen dan met glimlach.

Felix grinnikte om het konijntje. 'Angstaanjagend.' Zei hij kort en trok een gezicht bij het horen van Drome's krachten. 'Ik heb aarde en telekenise, maar heb eigenlijk nog niets mee gedaan, ik ben hier net.' Zei hij schouderophalend en hij vond het niet zo intressant. 'Als je wilt kun je mee naar binnen.' Gebaarde hij naar het huis. 'Of anders in de tuin gaan zitten.'

Drome knipperde verbaasd met haar grote rood-roze ogen, er was buiten haar familie nooit en jongen zo vriendelijk voor haar geweest. Ze veegde een perzikroze pluk uit haar gezicht "Het maakt mij niet uit"zei ze nonchalant . Mimmy klom langs haar flubberige blauwebroek en rood-witte gestreepte strakke shirt, en klom in de capuchon van haar donkerblauwe lange jas waar de mouwen vanaf gescheurd waren zodat de mouwen van het t-shirt eronder uit stak. (ik had zin haar kleding te beschreiven XD)

Haha, dat vind ik ook altijd leuk om te doen. ♥
~

Felix glimlachte even en de blos op zijn wangen bleef, hoewel hij tot zijn eigen opluchting niet meer werd. 'Kom maar mee.' Zei hij en begon richting de stoelen die daargins in de tuin stonden te lopen. 'Het personeel is te vertrouwen.' Zei hij even, voor het geval dat hetgene was dat haar tegen hield. Hij maakte de rits van zijn zwarte jack open en deed hem uit, zijn daaronder witte shirt werd daardoor zichtbaar en zijn spieren werden er dik in uitgedrukt. Amore kroop via zijn donkere design spijkerbroek omlaag naar de grond en begon over het gras te rennen.

Ze liep achter hem aan, en bij die opmerking knikte ze. "Mooi zo" zei ze. "Dit doet me denken aan thuis" zei ze haast onhoorbaar met een verdrietige ondertoon toen ze de tuin zag, en haar pokerface viel even. Al snel was het weer terug en vermande ze zichzelf. "Moet ik mijn wapens nog ergens bij een balie inleveren, of is het geen probleen als ik drie kilo ijzer meedraag" zei ze grappig in de hoop dat hij haar opmerking niet gehoord had.

Felix hoorde haar opmerking en haar toon, maar zei er niks van, hij wilde de stemming tussen hun niet verpesten. Hij herinderde zich dat hij telekenise had en probeerde het te gebruiken. Hij hoorde zachtjes een klein stukje van haar gedachten. Ze hoopte dat hij haar opmerking niet had gehoort. Hij grinnikte om haar grapje en gebaarde naar een stoel dat ze kon zitten. 'Nee, dat is niet nodig.' Zei hij en ging zelf in de stoel ernaast zitten.

Ze viste voorzichtig een enorme stapel Shurikens uit een van de zakken van haar broek, en legde ze op de grond. "Niet aanraken, ze zijn dodelijk vergiftigd als je je vinger prikt ben je na vijf minuten zelfs met het tegengif" en ze zwaaide met een flesje dat aan haar ketting hing. "Niet meer te redden" ze ging met haar hand in de broekzak waar eerst nog shurikenss in hadden gezeten, en haalde er een ivoren tano uit. Daarna stopte ze de shurikens er weer in. daarna gooide ze haar jas opzij, en je zag het gevest van haar Katana, ze haalde een blok hout uit een nu onbedekte broekzak, en legde haar jas er weer overheen, ze begon een houten beeldje van Felix te snijden met haar Tano. "Sorry, het is een gewoonte van me om een beeldje te maken van iedereen die ik leer kennen." zei ze grijnzend.

Felix bekeek alle wapens en dingen van Drome. 'Hoezo veel ?' Mompelde hij in zichzelf en keek toen naar het beeldje dat ze sneed. 'Ach.. iedereen heeft zo zijn eigen gewoontes.' Zei hij schouder ophalend. 'Wil je misschien wat drinken ?' Vroeg hij met een kleine blos en voelde zich nogsteeds een beetje ongemakkelijk met een meisje dat hij net had leren kennen.

"Oke" zei ze terwijl ze Amore naast zijn voet uithakte. Ze bedacht zich iets "Ben jij bang voor wolven, want ik moet je aan iemand voorstellen." zei ze op een manier van 'het andwoord veranderd niks'.(dat zecht ze dus niet) ze floot op haar vingers, en je hoorde een wolvengehuil in de verte. Opeens hoorde je wat gerommel, en een reusachtige wolf kwam de tuin in stormen. Hij maakte een buiging voor Drome "Magham" zei Beowulf met zijn vreemde accent. "Beo dit is Felix, en zijn draak heet Amore" zei ze naar Felix kijkend hoe hij zou reageren op een pratende wolf.

Felix trok een gezicht. 'Niet echt, hoezo?' Maar voordat hij zijn zin kon afmaken kwam er een reusachtige wolf de tuin binnenstormen. Hij hoorde de tuinnier al vloeken en hij grinnikte met een blik op de wolf. 'Wow.. vet.' Zei hij en grijnsde. Amore snoof en keek Beo raar aan. 'Komt hij gewoon op jou af?' Vroeg hij met dikke respect in zijn stem, dit vond Amore al helemaal niet leuk en ze ging onder Felix zn stoel zitten.

"Ik heb zijn positie als alpha wolf gewonnen," Ze wees naar de snedes langs zijn zijde en buik, en haar bovenarm vol krassen en wonden "Ik had hem in het nouw en kon zijn hoofd eraf halen als ik dat had gewild dus hij mocht kiezen, dood, mijn schoothondje of banneling." Beo grijnzde "Ich hab gekoesen voer die optei waarien iek niet sal schterben van honger, of haare katanasward" zei hij met zijn mooie spraakgebrek. Hij ging naast Dromes stoel in de zon liggen, en sloot zijn ogen.

Felix knikte en keek eventjes naar de wolf die gewoon zonder enig probleem in zijn tuin lag. 'Vet.' Mompelde hij nog een keer terwijl hij een bediende wenkte. 'Wil je wat drinken?' Vroeg hij aan Drome terwijl hij zelf wat water vroeg voor zichzelf, Amore en eventueel voor haar dieren. Hij glimlachte even en pakte Amore onder zijn stoel vandaan. Ze stribbelde tegen maar ging uiteindelijk wel op zijn schoot zitten.

Drome glimlachte "Ook water voor mij." Long wei klom van tafel, pakte een ijzeren kam uit Dromes broekzak en begon weer met het ontklitten van Beos vacht. Drome hakte de laatste paar overbodige splinters van haar sculptuur. "Kijk eens" zei ze toen ze het dingetje op tafel zette "Wat vind je?' vroeg ze met een grote glimlach.

Felix bekeek het beeldje terwijl het water werd gebracht voor hem en Drome. Ook voor Amore, Long wei, Beo en eventueel voor het griezel konijntje Mimmy. Felix grijnsde. ´Erg goed gelukt.´ Complimenteerde hij en aaide Amore eventjes over haar schubben. ´Wat vind jij er van?´ Vroeg hij aan haar. Ze bekeek het beeldje even. ´Mooi.´ Zei ze en sloot toen haar oogjes weer.

Drome stak hen in haar zak samen met bde tano, en pakte een werpster. Ze begon hem te veervormen naar een evenbeeld van Gavril "Dat is mijn broer gavril, hij heeft aarde en bliksen, en dat is Deloi zijn draak." ze maakte Githa "Dat is de oudste, Githa, ze heeft telepathie en vuur en haar draak heet Bid daum" ze maakte als lkaatste Ren "Dit zijn Ren en Schaduw, ren heeft Lucht en auras" zei ze met een glimlach, en ze nam een slok water. De anderen waren al aan het drinken. "Heb jij nog famillie aan deze kant van de grens met Mitda ?" voeg ze in de hoop dat hij zou begrijpen dat de hare verdser aan de andere kant was.

Felix glimlachte. 'Grappig dat je broers en zus allemaal ook strijder zijn.' Zei hij en keek even naar de beeldjes. 'Umh, Ja, mijn familie woont in Fortuna, maar ik ben al een paar jaar weg van hun.' Zei hij schouderophalend en vond het zelf niet erg belangrijk. 'Het werd te druk, dus ging ik reizen.'

"Snap ik, ik leef al bijna mijn hele leven praktisch in een bos, ik liep vroeger vaar weg"" dus ik heb nooit de drang gehad om te verhuizen" ze dacht aan de keer dat ze gingen verhuizen toen GHavril terug was uit de gevangenis.

Felix knikte en nam een slok van zijn water terwijl hij de tuin doorkeek. 'Eigenlijk ben ik nog nooit eerder in Yuka geweest, ik ken dit huis nieteens, ookal is het al heel lang in bezit van mijn familie.' Zei hij oogrollend en trok een gezicht. 'Ik ken ook nog niemand van de strijders, afgezien van jou nu en Aisha.' Zei hij.

Drome glimlachte. "Ik ken aleen jou, bijn gezin, en Vashti, een meisje dat smoor op Ren is" Ze trok een quasie vies gezicht "Ze is niet de enigen, en als dat wel zo was, zou het niet zo blijven, want praktisch ieder meisje dat nog niemand heeft valt voor hem" ze zuchtte "Ik vind die meisjes nooit zo sympathiek" ze glimlachte en man nog een slok.

Felix grinnikte. 'Hij moet blij zijn. Als je zo onhandig als mij bent vallen meisje alleen voor je omdat ze je schattig vinden of omdat ze letterlijk op me vallen.' Zei hij met afkeuring in zijn stem en hij kleurde. 'Dat wil je echt niet.' Gromde hij en rolde met zijn ogen.

Drome grinnikte "Nou, hij word er verwaand van, hij geeft ze amper aandacht" ze glimlachte "Ik vind je helemaal niet zo onhandig hoor" ze nam een slok water, bang iets te ardig te zijn geweest.