De Bergen

De bergen. Ze staan daar in grote getallen en zijn moeilijk doorgaanbaar. Alleen voor zij die weten dat ze niet hulpeloos verloren zijn. Wat eigenlijk geen mens weet in Ashtar(buiten de mensen aan wie Aris het heeft verteld) is dat er achter de bergen Elfen wonen. Het zijn facinerende wezens. Rustig maar goed in de juiste besluiten nemen. Ze hebben respect voor degenen die hun vinden. Maar onthoud goed dat je hen of hun verleden nooit beledigd. Ze zijn daar trots op en weten misschien meer dan je denkt. Nadere informatie over hen volgt. Terug naar de bergen. De toppen zijn zo hoog dat je ze vaak niet ziet. Maar wees niet bang. Je zult niet sterven als de bergen niet tegen je zijn.

De Elfen:

De Elfen zijn geen wezens met vleugens. Qua uiterlijk verschillen ze nauwelijks met mensen al zijn ze mooier, lichter, soepeler en hebben ze puntige oren. Ze leven soms wel duizenden jaren en zijn bedreven in smeden en boogschieten. Ook beheersen ze een soort niet krachtige magie die het warm houd zodat ze op blote voeten en in dunne kleding kunnen lopen. Aris kan je er meer over vertellen omdat ze sterk bevriend met ze is. Ze weet door hun dat ze een doler is, daar is ze ze erg dankbaar voor. Denk ook niet dat ze je zo maar binnen laten bij hun of dat ze je zo maar respecteren want dat moet je verdienen.

Aris stond aan de voet van de eerste berg en keek omhoog. Ze boog eerbiedig voor de berg. Ze had de eerste keer wel geleerd dat je eerbied voor ze moest hebben. Aris was nauwelijks bepakt. Ze had een rugzak mee waar wat eten en een deken in zaten. Verder geen onnodige frutsel die anderen nodig dachten te hebben. Ze had alles sowieso al wel. Tenminste, wat alles voor haar was. Aris wist dat het een lange reis zou worden. Zeker na dat gevecht met de demonen. Haar wonden die ze daarvoor al had waren nog maar nauwelijks genezen, daarom was het best gevaarlijk om over de bergen heen te reizen. Aris sloeg haar mantel oevr zich heen om zich warm te houden. Ook haar kap was over haar hoofd heen. Zo liep ze rustig de bergen in terwijl Darweimn hoog boven haar vloog. Ze hielden wel contact.

Aris liep rustig door. Ze had dit keer geen behoefte aan snelheid en zou afwachten of de berg haar goedgezind was. Het was wel eens niet zo geweest en toen had ze een maand verdwaald overde bergen gezworven. Aris voelde de koude sneeuw door haar kleren heen en ze doorweken. Maar niet dat het haar iets uitmaakte. Ze wist dat ze het zelf wilde dus ze had het er zonder morren voor over. "Gaat het wel daar?" vroeg Darweimn haar. "Ge-weldig. Kan niet beter.." zei Aris grimmig en sarcastisch tegen hem. Ze was al een stuk de berg op.

Sheena was uitgeput en moe naar een lange tocht op de rug van Aqua, ze waren na het gevecht met de demonen door een hagelbui gevlogen en Aqua was nu helemaal doorweekt, net als zijzelf. Ze was van plan om naar Okasu te gaan, al heel lang, maar daarvoor moest ze door de bergen gaan. Dit was zwaar, maar ze kon even niet op Aqua's rug, hij moest uitrusten. Hij vloog een eindje boven haar, maar niet ver. Ze begon te lopen en te klimmen.

Darweimn gaf geen antwoord maar Aris voelde dat hij gekwetst was. "Sorry, ik had niet zo bot moeten doen maar ik ben gewoon zo moe. Vergeef me.." vroeg ze hem bijna smekend. Ze hoorde een lachje in zijn stem."Ik vergeef het je natuurlijk." Aris keek nepkwaad naar de lucht maar wist dat Darweimn haar zag, al was dat niet wederzijds. Aris was een snelle klimster, daarom was ze ook al weer bijna boven. Wel een nadeel daaraan was dat ze vaak nauwelijks wat van haar omgeving meekreeg.

Sheena zuchtte en liep over het bergpad, met haar stok als steun. Ze keek naar de hoge en vele rotsen en bergen om zich heen. Eva, de vrouw die haar opvoedde, had haar geleerd van de bergen te houden, respect voor ze te hebben. Bergen waren bijzonder en Eva had haar ook geleerd om van alles te kunnen houden, vooral de natuur, alle wezens die er bestonden, alle bloemen en de vele planten. Ze glimlachte bij het zien van dit alles, maar zuchtte toen ze naar de hoge bergen keek en besefde dat ze er helemaal door moest klimmen om aan de andere kant te komen. Aqua vloog vlak boven haar, maar hoog genoeg om de rotsen niet te raken.

Aris liep rustig door. Ze voelde de wind minder door haar cape en strompelde door. Aris keek omhoog en voelde zacht druppels sneeuw op haar hoofd. Ze keek naar het witte spul dat haar altijd al had geintrigeerd. "Ik voel een andere draken aanwezigheid.." zei Darweimn tegen haar. Aris keek op. "Weet je wie?" vroeg ze aan hem. "Het komt me wel bekend voor.."

Sheena merkte dat ze hoger in de bergen kwam, nou, eigenlijk wist ze niet waarom ze dat merkte of dacht. Maar de kou nam toe en het begon in dat gedeelte zachtjes te sneeuwen. 'Het is zomer.' Klaagde ze zachtjes tegen Aqua en hij grinnikte. 'Tja, Meesteres, de natuur heeft zijn eigen wil.' Sprak hij met zijn wijze toon en ze knikte. Ze wist het niet zeker, maar hoe hoger ze de bergen in kwam, hoorde ze meer, ze hoorde geluiden, gepraat. Misschien was het het fluisteren van de wind, maar ze hoorde íets. 'Hoor jij dat ook?' Vroeg ze aan Aqua. Hij knikte zachtjes en vervolgde toen; 'Maar ik denk ook dat er een draak hier ergens is.' Zei hij.

"Wat is het vestandigste?" vroeg Aris hem. Ze voelde de vlokjes op haar gezicht maar veegde ze niet weg omdat ze wel zouden smelten. Aris liep stug door omdat ze wind tegen had en wachtte op Darweimns antwoord. "Je zou kunnen kijken. Maar de kans is groot dat dat de reis vertraagd omdat het een van de strijders kan zijn die wilt weten waar je heen gaat. Ik weet niet of elke Elf het pretig vind als er een mens, strijders of niet, zomaar wordt meegenomen. Zeker omdat we weten dat Heer Luthien ons graag wilt spreken.." zei Darweimn na wat nadenken tegen haar. "Hm.. Dat is waar, maar misschien ligt de weg van diegene ook op de mijne. Jij mag eerst kijken of het veilig is." zei ze tegen hem. Aris vond het fijn dat ze zo in gedachten konden communiceren omdat de band zo sterk was dat het aantal kilometers al weinig verschil meer maakte.

Sheena rilde even, niet van angst, want ze was niet bang, maar gewoon door de koude wind hier in de bergen. Ze was niet bang, omdat ze wist dat als hier iemand anders was of andere wezens, ze vriendelijk zouden zijn. Dat had Eva haar geleerd, de bergen waren iets vriendelijks, dus de wezens die er zouden kunnen leven ook. Sheena liep verder en keek omhoog naar Aqua. Hij keek van boven ook naar haar en glimlachte. 'Het is goed, ik herken de draak, niet zo sterk als Chou, Andrew of Ciaro maar wel goed.' Zei hij geruststellend. ' En de andere geluiden, ik denk dat het de wind is.' Zei hij en op dat moment luisterde ze beide naar een soort hoog geluid vanaf hoger in de bergen.

"Oké, roep me als er iets is. Maar alleen mentaal. Tot zo Mevrouw." zei hij vriendelijk tegen haar. Aris maakte het niet veel uit hoe Darweimn haar noemde. Zelf merkte ze dat de wind hard tegen haar gezicht woei en haar probeerde uit balans te krijgen. Ook de sneeuw leek met de stap kouder te worden. Aris beet op de binnenkant van haar wangen. Zo lang tot ze de ijzeren warme smaak van haar eigen bloed proefde.

Sheena rilde nogeens en stapte verder met Aqua beschermend boven zich. 'De draak komt deze kant op.' Bevestigde Aqua en Sheena knikte. 'Het is vast een draak van de strijders.' Zei ze en liep verder door de bergen. 'Ik wil weten wat dat gefluister is of gezang, het is zeker niet de wind.' Zuchtte ze en keek wantrouwig om zich heen.

Aris hoorde nu pas het gefluister. Al was het meer gezang. Ze hield stil en concentreerde zich erop. Ze herkende de elfenwoorden en glimlachte. Ze wilden de reizigers beschermen. Aris begon verder te lopen en herkende het lied. Darweimn vloog verder en keek naar beneden.

Sheena liep verder en zag toen in de verte een stipje aankomen. Ze kneep haar ogen samen en liep door. 'Zal ik vooruit vliegen, Meesteres?' Vroeg Aqua en ze knikte. Aqua vloog laag naar het stipje toe, hij kon nogsteeds niet goed vliegen door zijn gewonde vleugel, die verbonden was. Hij vloog verder tot het stipje duidelijker werd en het de omtrek kreeg van een draak. Sheena loerde om zich heen of ze zag waar het gezang vandaan kwam.

Darweimn zag in de verte twee kleine stipjes en een stipje dat dichterbij kwam. Die zag hij nu het beste en viel ook op. Rustig vloog hij naar hem toe en bleef voor hem hangen omdat hij even geen geschikte langdingsplaats kon zien. Aris ging zitten en wreef in haar handen om zich warm tre houden, het was namelijk erg koud met de sneeuw en gure wind.

Sheena stapte verder, ze probeerde niet meer op de stemmen te letten maar op het pad dat voor haar lag. Ze vroeg zich af wie er in de bergen was van de strijders, misschien konden ze een tijdje samen reizen. Aqua vloog verder en zag toen de draak duidelijker. Hij herkende hem, kon eerst niet zo goed plaatsen wie het was en zag het toen duidelijker. 'Darweimn.' Zei hij tegen Sheena. Ze glimlachte. 'Aris.'

Darweimn boog voor de andere draak, hij deed het eigenlijk vrij onbewust maar het voelde goed om anderen ook het respect te tonen dat je zelf graag ontvangt. "En wie is het?" zei Aris in zijn hoofd. Darweimn wist dat hun mentale band sterk was verbeterd. "Aqua.." "Met Sheena dus.." zei Aris tegen hem. Ze glimlachte, Darweimn kon de warmte wel voelen in zijn ziel ondanks de afstand. Hij wist dat Aris Sheena aardig vond en dat ze eigenlijk blij was dat er iemand was in de bergen. Aris was even gaan zitten maar al snel weer opgestaan omdat ze het koud kreeg. Met haar mantel nog steeds diep om zich heen geslagen.

Aqua knikte naar Darweimn en maakte een bocht naar beneden, zodat hij weer een eindje boven en voor Sheena vloog. Sheena kon hem zien en glimlachte. 'Hé, Darweimn!' Zei ze en zwaaide eventjes. Ze liep verder de bergen in en zou het leuk vinden als ze Aris zo zag. Aris was erg aardig. Aqua ging nog wat lager vliegen omdat zijn vleugel nog pijn deed.

Darweimn knite ook even. "Ze zoekt je.." "Oké.. Richting?" "Hmm.. Meer richting westen.." "Oké.." Aris begon rustig door te lopen, met een stevige tred. Aris glimlachte. Darweimn nam een duivlucht en dook richting Sheena, nou hij bleef een beetje voor haar hangen en glimlachte op zijn manier, een drakenmanier.

Sheena rilde en keek naar Aqua en Darweimn. 'Darweimn, alles goed met jou?' Vroeg ze en glimlachte. Aqua vloog met korte vleugelslagen en ging zo naast Sheena vliegen. Ze sloeg haar cape wat steviger om haar heen toen er een windvlaag tegen haar aanstootte en ze stapte verder. Ze zag iemand in de verte.

Aris liep stug door. Ze glimlachte en was blij dat het Sheena was. Darweimn zei tegen Aqua dat hij via hem met Sheena kon praten omdat hij alleen mentaal contact kon maken en zijn band met Sheena niet sterk genoeg was. "Alles gaat goed met mij en met jullie?" vroeg hij aan beiden.

Sheena glimlachte oprecht toen ze Aris zag. Aqua vertaalde voor Darweimn naar Sheena. 'Met hem gaat het goed, hij vraagt hoe het met ons gaat.' Mompelde hij. Sheena knikte en keek even naar Darweimn met een glimlach. 'Met mij gaat het goed.' Zei ze en zag Aris nu duidelijker. 'Hé Aris.' Begroette ze haar medestrijder. Aqua richtte zich weer op Darweimn. 'Met mij gaat het ook goed, alleen last van mijn vleugel.' Zei hij en vloog een stukje verder, zodat hij Aris ook beter zag.

Aris glimlachte en liep naar Sheena toe. Ze wierp haar kap van zich af en liet haar mantel los. 'Hee Sheena.' zei Aris vrolijk tegen haar. Darweimn keek naar Aqua. Daarna richtte hij zijn gedachtes op Aris. "Fijn je weer te zien mevrouw. Heb je het erg koud gehad?" "Nee hoor, de elfen maken goede mantels.." Aris had de meeste van haar spullen bij de Elfen vandaan, waar ze erg blij mee was. Aris keek Sheena glimlachend aan.

Sheena rilde zachtjes en bleef stilstaan bij Aris. 'Ik ben blij je te zien.' Zei ze en glimlachte naar Aris. 'Alles goed met je en met je wonden van het gevecht?' Vroeg ze en herinderde zich de wond die Aris bij haar schouder[?] had. Ze wierp zelf even een blik om haar polsen, die er nog altijd een beetje verschroeit uitzagen. Aqua landde naast haar - voor zover dat kon - en knikte als begroeting naar Aris.

Aris boog licht naar Aqua. [arm] 'Ja, met mijn arm gaat het best goed. Dust heeft het prima verzorgd.' zei ze met een glimlach tegen Sheena. 'Hoe gaat het verder met jou? En heb je nog erge wonden?' vroeg Aris aan haar. Aris bedekte haar verbonden arm nog wel, maar gewoon om te zorgen dat hij warm bleef zodat het bloed door kon stromen.