Kosta: Het Strand

Aan de rand van Kosta is een mooi groot wit strand, met een helder blauwe zee en natuurlijk ook palmbomen. ’s Zomers stikt het er van de toeristen en moet je je best doen om nog een goed plekje te vinden. Veel mensen komen hier om te zwemmen,zonnen,surfen enz. En voor de liefhebber zijn sommige palmbomen perfect om in te klimmen en je middag dutje te doen. Achter het strand groeien heel veel palmbomen, maar er zijn daar tussen ook appartementen te vinden en vederop nog een enkel strandhuisje. Er worden vaak feesten georganiseerd op het strand waar veel mensen op af komen. Op een of andere manier hangt er altijd een goede sfeer op het strand. Er zijn dan ook weinig mensen die hier nog chagrijnig vertrekken.

Personen: vrij
Regels: ’s nachts is het er ijskoud, maar dan komen er geen mensen. Dus kan je dan met je draak lopen en magie gebruiken.
Rang: Minstens lv. 2

Akira rende blij over het strand heen. Het was vroeg in de ochtend maar er was niemand te zien. Chou rende achter haar aan af en toe bleef ze stomverbaasd naar een palmboom kijken. Dan zag ze dat Akira al weer veder was en rende er dan snel achteraan. Akira bleef heel even bij het blauwe water staan. Ze had het zo erg gemist hier, en ze kon ook niet wachten om hier straks weer het water in te duiken. Ze keek even naar Chou, ze had het eigelijk niet zo gemerkt maar ze was een stuk groter geworden. Alleen al bij de gedachte hoe haar broer zou reageren als hij Chou zou zien. Akira gaf Chou een aai over haar hoofd en liep weer veder langs de rand van het water.

Rose rilde onopvallend. De koude zeemist die nog geen tijd had gehad om weg te trekken zorgde voor een kil gevoel. Ook al was het hartje zomer. Rose kon het zich nauwelijks voorstellen dat het waarschijnlijk binnen een uur weg was en dan de stranden vol begonnen te lopen met enorme hordes toeristen. Die dan dit prachtige gevoel was ze nu had, over de schoonheid van het strand. Het bewegen van de golven lieten verdwijnen als sneeuw voor de zon. Haar gezicht betrok even bij de gedachte een toeristen die het strand zouden vervuilen met hun troep en hun eeuwige gegil over dat het water koud was. Zelf was ze nog nooit in de zee geweest, alleen een keer uit een raampje gezien. Gelukkig was ze niet de enige, Cairo stond net als haar vol verbazing naar het eindeloze water te kijken. Voorzichtig liep Rose het zachte zand op, verderop voelde ze het zand harder worden onder haar voeten. Daar was de zee die nacht gekomen. In de verte zag ze een bekend gedaante staan maar wilde dit moment van stilte niet verstoren. Dat deden de zeemeeuwen wel.

Kate liep vanaf de boulevard naar het strand. Nu ze het weer zag bedacht ze hoe erg ze het gemist had. Het witte zand, de hoge golfen, de heerlijke zon die altijd wel op je scheen als je op het strand lag, en ze vond het zelfs stiekem leuk om toeristen te zien die steeds van hun surfplank af vielen. Ze keek naar de palmbomen en liep richting de zee. Haar schoenen deed ze uit en hield ze in haar hand. Ze had het hete zand wat brandde aan haar voeten zelfs gemist. En het heerlijke vrije gevoel om over het strand te lopen en je nergens wat van aan te trekken. Toen ze bij de zee was snoof ze de zeelucht op. Ze zette voorzichtig één teen in het water en merkte op dat het nog wel erg koud was.

- Nieuw

Met haar witte cape ver over haar hoofd getrokken en dicht om zich heen geslagen liep Sheena over het witte zand van het strand van Kosta. Het was opvallend koud en er stond die avond ook nogeens een harde wind. Maar goed ook, anders kon ze hier niet lopen, met Aqua aan haar rechterkant. Ze staarde naar het zeewater waarvan ze bij het zien al koude rillingen kreeg. Maar verder was het er erg mooi, wit, helder. De straatlantaarns waren er niet veel en verlichtte maar een klein deel van de boulevard die daar liep. Verder was het erg donker.

Met blote voeten liep ze over het spierwitte zand. Korreltjes zand kwamen tussen haar tenen, waarvan ze genoot. De koude wind streek langs haar rode wangen. Op een één of andere manier gaf het strand haar rust. Het wit zand, het heldere water , de golven die dreigend omhoog kwamen maar snel daalde. Op een plek, net dat het water je niet kon raken ging ze zitten. Terwijl ze naar het water keek probeerde ze het zand tussen haar tegen uit te halen.

Kate kon de wind door haar haren voelen wapperen en vond het een heerlijk bevrijdend gevoel. Ze gooide haar schoenen ergens neer op het strand. Iedereen kende haar hier zowat op het strand en niemand zou haar afgedankte paar schoenen willen hebben. Ze liep nu met haar voeten in het water door de zee. Ze ging niet dieper in de zee, maar liep naar links van het strand. Soms kwamen er kleine golfjes aan die voor haar voeten uitbarstten en dan trok ze haar rode strantjurkje omhoog.

Sheena liep verder en keek naar Aqua. 'Heb jij het ook zo koud.' Fluisterde ze en hij schudde zijn hoofd. 'Mijn huid is erg dik.' Verklaarde hij fluisterend en glimlachte zijn draken glimlach. Ze knikte en liep door met haar voeten door het zand. Een wind maakte haar haren door de war en ze zuchtte terwijl ze in de zak van haar jurkje een elastiekje zocht. Ze maakte haar haren een beetje slordig vast en liep nu door. Ze sloeg haar cape verder om zich heen en keek naar de zee. De golven zagen er erg vredig, maar ook druk uit. Ze genoot ervan.

Met haar vinger maakte ze cirkels in het zand. Korrels zand kwamen onder haar nagels. Het water raakte dit keer net haar tenen. Een rilling ging over haar lijf heen maar toch bleef ze zitten. Het schuim bleef liggen en dus prikte Aisha de belletjes lek.

Sheena zuchtte en rilde eventjes. Ze had het donkerbruin vermoedde dat er iemand op het strand was. Ze was nu zo getraint op water, dat als ze in de buurt van water was, mensen op een of andere manier beter kon voelen. Misschien was ze wel veel te paranoia aan het worden, dat kon ook. 'Voel jij ook iemand, of ligt het aan mij?' Vroeg ze nu hardop. 'Ligt niet aan jou.' Antwoorde hij, ze knikte.

Alletwee haar handen rezen op. Waardoor het water een stukje omhoog kwam. Het fascineerde haar nog steeds. Dat ze deze krachten had gekregen , dat ze bestonden. Haar vader moest ze ook nog opzoeken. Misschien zou ze dat straks doen, mensen vragen of ze hem kende. Ze zou naar hem toegaan, als hij nogsteeds voor darken was zou ze een einde aan hem moeten maken.

Sheena keek naar het water en het water leek een stukje omhoog te gaan. Ze trok een gezicht en concentreerde zich een beetje op het water. Ze liet haar hand langs haar lichaam naar beneden glijden en het water ging op haar commando weer omlaag. 'Misschien een strijder?' Mompelde ze en liep verder langs het water.

Seyoung kwam tussen de wolken tevoorschijn en landde precies voor Aisha. ''Hee, poepie.'' zei ze vrolijk. Seyoung was ondertussen al even groot als haar en een stuk breder. Zijn staart nogsteeds het langste van het lichaam maar hij was wel een stuk handiger ermee geworden. Nou, handig kon je het niet noemen . Hij struikelde er niet meer over. Liefkozend streelde ze hem onder zijn kin terwijl ze naar het mooie water keek.

Sheena liep verder langs het water en had niet echt in de gate dat ze langs iemand liep, met een draak. Ze keek nogal afwezig naar de mooie golven. Aqua stootte haar aan en knikte in de richting van degene die daar zat. Sheena keek die kant uit.

Klappende vleugels doorbraken haar gedachten. Met nogal dromerige ogen keek Aisha om. Dicht bij haar stond Sheena. Een gebroken glimlach verscheen op haar gezicht. ''Sheena..''. Diegene die ze het verteld had, zij had een speciaal plekje in haar hart gekregen.

Sheena schudde verwoed haar hoofd. Het meisje dat daar zat, leek verdacht veel op Aisha. Maar het moest een ander meisje van de strijders zijn, ze kon niet plaatsen wie. Het enige wat er in haar op kwam is dat Aisha daar inderdaad zat. 'Aisha is weg.' Mompelde ze in zichzelf en keek het meisje wantrouwig aan. Ze zette een stap dichterbij om haar beter te bekijken.

Langzaam haalde ze al het haar uit haar gezicht weg. Zag ze dit goed, was Sheena hier ook. Ze kon het gewoon niet geloven. Het was toeval dat er niemand was behalve hun. Was het misschien een waanbeeld. Wou ze het alleen maar. ''Ik ben het, Aisha.'' fluisterde ze, zodat Sheena het nog net kon horen. Een prop schoot in haar keel, nu kon ze al helemaal niet meer praten. De tranen sprongen in haar ogen en rolde al over haar rode wangen.

Sheena trilde en keek naar Aqua voor hulp. 'Het is Aisha.' Zei hij bevestigent, hij rook het. 'Aisha is weg.' Herhaalde ze nu tegen het meisje dat zichzelf Aisha noemde en ook tegen Aqua, haar stem had een harde bijklank gekregen. Ze wierp een blik op Aisha en zag dat ze huilde. Haar ogen werden waterig. Ze wou het liefste meteen geloven dat dat Aisha was, maar Aisha was weg. 'Aisha is weg.' Hield ze koppig vol met een stem die twee keer oversloeg, met een octaaf hoger.

Ze geloofde haar niet , dat deed nog meer pijn.''Ik ben Aisha..'' bleef ze herhalen. Ze moest het geloven, zij was het. ''Ik ben terug..''. De tranen vielen in het zand en op haar zwarte jurkje. Die ze bij een klein winkeltje had gekocht, die ook nog erg goedkoop was.

Kate liep verder en kreeg een grote golf tegen zich aan. Nu was ze lekker nat. Ze liep de zee uit en wou gaan opdrogen toen ze twee figuren zag. Ze liep in de richting van de figuren en pakte haar schoenen, die ze zover had gegooid dat ze vlakbij hun lagen, en hield ze even in haar hand. Ze keek van Sheena naar een ander meisje wat bij haar stond. "Leuk hea dit strand?" zei ze vrolijk tegen Sheena. Toen had ze pas door dat het andere meisje huilde. Ze had niet gehoord wat ze zeiden en was nu stil.

Sheena wierp eventjes een blik op Kate en keek toen weer naar Aisha. 'Echt?' Fluisterde ze en de tranen begonnen bij haar ook te lopen. Ze zette een paar stappen in haar richting, twijfelde eventjes en sloeg toen haar armen om Aisha heen. 'Aisha.' Fluisterde ze met trillende stem.

''Ja , echt..'' haar stem trilde, haar hele lichaam eigenlijk. Nu sloeg ze ook haar armen om Sheena heen. ''Ik heb je gemist.''. Zachtjes kneep ze haar in haar arm en streelde haar over haar haren.

Sheena's lip trilde en ze beet erop. 'Ik jou ook.' Kreeg ze over haar trillende lippen en hield Aisha stevig vast. 'Laat me nooit meer alleen.' Fluisterde ze. 'Als je weer een keertje weg wilt gaan.. ga ik met je mee.' Voegde ze eraan toe. 'Ik kan je niet missen.' Ze keek op en keek haar met betraande ogen aan.

''Ik ga nooit meer weg. Ik kan niet zonder jullie.'' fluisterde ze in haar oor. Ze bleef snikken op haar schouder en haar greep bleef stevig. Sheena was belangrijk voor haar. Bijna net zo belangrijk als Blade. Maar dan in een vriendinnen-vorm .

Sheena had haar armen nog stevig om haar heen geslagen en aaide nu over haar haren. 'Ssst, wij kunnen ook niet zonder jou.' Zei ze en er liepen nu alleen nog maar kleine tranen over haar wangen. 'Ben je weer tot je zelf gekomen, is alles weer goed met je?' Vroeg ze en droogde haar eigen tranen even met een hand, die ze even losmaakte van Aisha.