Het jaarlijkse zomerfestival

Ryan kwam snel aangelopen, hij zag dat er al veel waren. Hij was Vashti onderweg tegengekomen. Ze liep maar een beetje te slenteren door de straten en wist niet dat er een feest was. Toen ze Ryan verkleed tegenkwam had ze gezegd:' Waar ga jij heen, heb je een verkleedfeestje ofzo?' Ryan had gezegd dat er in het dorp een feest was voor het begin van de zomer. Vashti wist er niks van en had geen idee wat ze aan moest trekken. Ryan had haar even meegenomen naar haar huis en had samen met haar een mooi kostuum uitgezocht die ze had aangetrokken.

'Ze zou zou wel komen' dacht Ryan nu. hij liep de plek op waar de anderen ook waren. Hij had een Robin Hoodachtig pak aangetrokken met een groen masker, ook al was hij niet de beste in boogschieten, maar oke. het stond hem wel goed vond hij. Fizz had hij een kostuum van een beertje aangetrokken. hij zag er zo lief en stoer tegelijk uit. hij keek rond en zocht iemand die hij kende. Toen zag hij een mooie bos blonde krullende haren en hij wist meteen wie dat was. hij liep door de menigte en fluisterde in Kate haar oor:'boeh'

Akira antwoorde op Sheena's vraag. 'Ehh ja ik was gevallen..' Ze klopte nog even haar jurk af en keek daarna weer naar de andere. Het was wel leuk om de hele groep ook weer hier op het festival te zien vond ze. Ze had namelijk niet gedacht dat iedereen het leuk zou vinden om verkleed naar z'n plek te komen.

Vashti kwam aangelopen. Ze liep snel en hoopte dat ze niet al te laat was. Ze had eerst geen idee dat er een feest was, totdat ze Ryan tegenkwam. Gelukkig mocht ze van hem een kostuum lenen. Ze vond het echt prachtig. het was een kimono kostuum met veel kleuren en ze had een masker op met dezelfde kleuren als de kimono. Het was warm maar de kimono was luchtig genoeg. Ze had ook haar haar geverfd, zdat niemand haar zou herkennen. Saphira had een lief konijnen kostuumpje aan. Ze was er echt heel blij mee. Zoekend liep ze een beetje rond en ontving vaak complimenten over haar kostuum. Toen zag ze Rose haar rode haar en liep ernaartoe.'Heeei Rose' riep ze al van een afstandje. Toen ze bij Rose was zag ze nog een paar bekende gezichten en ook een paar die ze niet herkende.

Kate was even bezorgd om Akira die omviel maar zag dat ze snel genoeg weer opstond. Meteen zag ze dat het Akira was, maar met haar vermomming had ze het echt nooit geraden. "Je hebt een geweldig kostuum" zei ze met een grijns tegen Akira. Even later schrok ze van iemand die iets in haar oor fluisterde en draaide zich met een ruk om. Ze glimlachte toen ze zag dat het Ryan was. Zijn ogen verraadde gelijk dat hij het was. "Hee" zei ze tegen hem.

'Heei schoonheid!'zei hij vrolijk en grappend tegen Kate.
Hij was vandaag echt vrolijk, niks kon zijn dag nog stuk maken.'Hoe wist je nou weer dat ik het was? Ik ben toch heel goed vermomd?'zei hij grinnikend. hij kwam naast Kate staan, waarbij zijn hand per ongeluk even tegen de hare stootte.

Kate grijnsde en blooste tegelijk, wat een rare combinatie opgleverde. Weer kwamen er mensen met eten voorbij en kreeg ze een knoop in haar maag. Gelukkig liepen ze ook snel door. Ze voelde hoe zijn hand tegen de hare aan stootte en zijn warmte aan de hare af gaf. Ze keek hem even met een scheve glimlach aan. "Je kostuum goed hoor, alleen je ogen zijn zo blauw dat ik ze gelijk herken" gaf ze eerlijk toe.

Ryan moest weer grinniken.
Hij zag dat Kate een beetje een vies gezicht trok toen er iemand langs kwam met een bord eten.'he, voel je je wel lekker? vroeg hij een beetje bezorgd. misschien reageerde hij een beetje overdreven, maar zo was hij gewoon.

Vashti zei hallo tegen alle anderen en zag toen dat Ryan erbij stond en ze liep ze naar hem toe en zei:'Heei Ryan, echt heel erg bedankt voor de kostuums voor Saphira en mij. Ze zijn echt prachtig.' Ze keek even rond naar de kostuums van de anderen. Ze zag Kate, Aisha, Dust en Natas die in de boom zaten en ook Sheena en Leia. Als laast zag ze een meisje dat ze vaag herkende en toen ze de blauwe plekken zag dacht ze:'oh dat is Akira.' Ze was blij dat er zoveel vrienden waren.
Ik zou echt heel erg gebaald hebben als ik dit feest had gemist.' zei ze lachend tegen ryan.

Ryan wachtte nog op een antwoord van Kate toen hij Vashti naar hem toe zag lopen.
'Wow' dacht hij. 'niemand zou haar herkennen.' Hij glimlachtte naar vashti en zei:'graag gedaan hoor. Het kostuum staat je echt heel goed, niemand zal jou herkennen.' Toen wende hij zich weer tot Kate en wachtte.

Akira glimlachte. 'Ja het was ook de bedoeling dat niemand me zou herkennen..' Ze zuchte, jammer genoeg waren ze er toch snel achter gekomen. Waarschijnlijk kon je gewoon niet verbergen wie je was, niet dat Akira het echt vreselijk erg vond ofzo.

Kate wendde zich even tot Ryan die iets van haar gemoedsstand had opgepikt. "Het gaat wel" verzekerde ze hem met een klein glimlachje en ze keek even naar Akira. "Maar dan zouden we er nooit achter komen dat we tegen jou aan het praten waren" zei Kate.

Akira dacht even na over wat Kate zei. 'Ja je hebt gelijk, straks dachten jullie dan nog dat ik een of andere gek was. Die doet alsof hij jullie kent...' Akira dacht nu weer een beetje teveel er over na. Ze voelde even op haar gezicht of er geen steentjes van het masker waren af gevallen. Ze had wel een paar extra voor de zekerheid, maar eigelijk hoopte ze dat het gewoon bleef zitten. 'Naja in iedergeval ziet iedereen er heel mooi uit.' Zei ze gewoon als compliment voor iedereen.

Rose had de laatste zinnen van iedereen niet echt gehoord omdat haar oog op een enorme praalwagen was gevallen die langzaam het plein op reed, voortgetrokken door 2 prachtig versierde paarden. Op de praalwagen stond een enorm podium die sprookjesachtig versierd was in de stijl van de zomer. Vol met bloemen, veren, vogels van papiermachée. In het midden van het podium stond een soort boom die net echt leek. Misschien was hij ook wel echt. "wauw" was het enige wat Rose uit kon brengen.

Natas keek op toen ze hoorde dat het begon. Ze ging op de tak staan om het nog beter te zien. ``HEt begint´´ zei Natas blij terwijl ze naar de prachtige praalwagen keek. De meeste mensen begonnen al te juichen maar Natas wist niks meer uit te brengen. Je zag alleen een gelukkig glimlach op haar gezicht.

Verbaasd keek Akira naar de hele wagen die het plein op kwam rijden. 'wauw.' Was het einiste woord dat ze nu kon zeggen. Ze vond de wagen echt prachtig. Ze vroeg zich af wat er nu zou gaan gebeuren. Ze had totaal geen idee ,maar het moest waarschijnlijk wel iets fantasties zijn. Alleen al bij het zien van de wagen wist ze dat zeker.

Kate gniffelde even om de opmerking van Akira. Haar aandacht werd getrokken door een praalwagen waar van alles op stond. Ze had in Kosta wel vaker praalwagens gezien maar elke keer als ze ze weer zag bleef ze zich verbazen over de hoeveelheid werk die mensen in een wagen gestopt hadden.

Het geroezemoes op het plein verstomde toen de praalwagen stilstond en er een trommel in 1 vast ritme begon te slaan. Alsof het hartslagen waren.
Rose viel stil terwijl ze met grote ogen naar de praalwagen bleef staren. Het leek wel alsof ze elke seconde dat ze er naar keek weer iets nieuws zag verschijnen op de praalwagen, zoveel details waren er.

Akira bleef benieuwd naar de praalwagen kijken. Ze werd bij elke trommelslag steeds nieuwschieriger. Er zou straks van alles kunnen gebeuren, ze zal het zelfs geloven als er straks een olifant uit zou komen. Ze merkte nu pas dat het echt dood stil was alsof niemand maar iets wou missen van wat er ging gebeuren.

Vashti was weer terug gelopen naar Rose en was net naast haar gaan staan, toen de praalwagen het plein op was gereden. Nu wachtte ze in stilte af terwijl de trommelslagen over het plein dreunde. Vashti had wel eens als kind praalwagens gezien, niet alleen dat ze had er ook vaak op meegereden. Ze vond het altijd prachtig als ze verkleed mocht gaan zitten op de troon op de praalwagen, terwijl er allemaal mensen naar haar keken. Vaak waren er allemaal bewegende dingen op de wagens die door magie allemaal dingen konden. Maar dat was verleden tijd. Nu stond Vashti stil naast Rose te wachtten op wat er ging gebeuren.

Dust keek net over het plein toen hij de trommels hoorde. Hij keek snel rond en zag dat er een praalwagen verscheen. "Die is mooi" zij hij tegen zichzelf. "Hoe lang zou het wel niet geduurd hebben totdat die helemaal klaar was?"

Langzaam, precies in het midden van het plein kwam de praalwagen tot stilstand. De trommelslagen hielden op en er begon een liefelijk, maar vrolijk deuntje te spelen. Echte muziek die de zomer aankondigde. Rose bleef stil staan kijken, ze merkte zelfs niet dat Vashti naast haar kwam staan. Haar ogen werden groot toen uit de enorme bladeren van de boom mensen tevoorschijn kwamen. Het waren de prachtigste vrouwen die Rose ooit had gezien, even voelde ze een steek van jaloezie. Een zwak punt van haar. De vrouwen begonnen op het ritme te dansen en sloegen vrolijke kreten uit van plezier

Verbaasd keek Akira naar de vrouwen die tussen de grote bladeren vandaan kwamen. Ze snapte niet helemaal presies waar ze dan vandaan kwamen ,maar dat maakte haar niet heel erg uit. Ze vond de muziek heel vrolijk klinken, en had echt het gevoel dat het zomer was.

Natas keek blij naar het festijn wat op het plein af speelde. Het zag er zo mooi uit al de mensen leken ook zo vrolijk. En de kleren waren pas mooi. Meestal gaf Natas niet veel om kleren maar dit keer wel. Op de een of andere manier keek Natas naar Dust om hem te peilen wat hij ervan vond. Stiekem hoopte Natas dat Dust die vrouwen niet eens zou opmerken maar dat was bijna onmogelijk.

Dust zag de vrouwen, maar lette daar bijna niet op. Hij lette op het deuntje, pakte zijn fluit en begon het mee te spelen. "Een van de deuntjes die ik geleerd heb." zei hij al snel. Dust begon weer mee te fluiten en keek naar Natas. Schysta begon helemaal druk te worden van het lied en Dust wilde graag dat ze bij hem bleef en zei dat tegen Schysta die antwoorde met een oke.

Natas was blij toen ze merkte dat Dust een liedje wou mee spelen. Ze wist niet waarom maar werd er toch extra blij van. Natas luisterde naar de muziek die Dust speelde en vond het net zo prachtig als bij de praalwagen. Natas wist dat ze dan hem niet moest aan kijken want dat werd weer staren en ze wou niet dat Dust iets raars van haar dacht. Snel zei Natas maar ´´je zou daar eigenlijk bij moeten staan´´.