Het huis van Vashti

'eeehm' Saphira wist niet zo goed of ze het nou wel zou doen. Ze keek even naar Andrew en vond hem zo lief ' oke, is goed. Maar dan moet je niet heel hoog gaan vliegen hoor.' zei ze er vlug achter aan. Saphira was blij dat ze het zo goed met Andrew kon vinden.

"Oke" Andrew pakte Saphira op en vloog zachtjes het raam uit en daalde tot 1,5 meter. "Wat vind je" En hij ploog rustig een rondje rond het huis en landde op het dak van de stal. Hij zette haar neer en ging er zelf naast zitten.

'Zo is het prima hoor.'Lachte ze lief naar Andrew.'maar ik moet wel even tegen vashti zeggen dat we ergens heen gaan, anders maakt ze zich misschien ongerust.' Ze liep naar binnen naar de woonkamer en zei tegen Vashti:' Hey, is het goed als ik met Andrew ergens heen ga.?' 'ja hoor' zei Vashti glimlachend. 'Maar ik wil wel graag weten war jullie heen gaan.'
Saphira knikte en vroeg aan Andrew:'Ja waar gaan we eigenlijk heen? we hebben niet zo heel veel plaatsen om naar toe te gaan. want in het dorp kan niet.'

"Hm... we kunnen een rondje vliegen, en op een dak zitten."hij dacht na "Ik kan je naar het bos vliegen, we kunnen op bezoek bij Iyona." Hij keek vrolijk "Dan kunnen we Lewis vragen waneer we nieuwe dingen kunnen." Hij keek Saphira aan, zou ze het leuk vinden?

Saphira dacht zelf nog na toen Andrew met dat plan opkwam. Ze vond het een leuk idee en Iyona zou ook wel blij zijn met een beetje gezelschap.
'Ja lijkt me gezellig en Lewis is toch het draakje van Iyona?' vroeg Saphira voor de zekerheid.

Nou eigenlijk draak viev hij heeft voor de draakjes gezorgd toen ze net uitgekomen waren. Hij is echt heel groot een niveau 7 draak

Andrew knikte"Inderdaad hij is haar draak, kom we gaan" En hij pakte haar op en vloog langzaam het bos in.

boeiend
--------------------------------------
Saphira voelde hoe Andrew haar optilde en zei nog gauw tegen Vashti:'doei wij gaan naar Iyona.' en toen vlogen ze de deur uit en het bos in.

verder bij Iyona's hutje?
maar ik ga nu daaaag

Vashti liep samen met Kate over de straat terwijl het langzaam in een bospaadje veranderde. ' mijn krachten zijn water en telekinese.' zei ze tegen haar op antwoord van haar vraag. ze keek even rond naar de eerste bomen die langs het pad opdoemden en het pad dat nu meer begon te kronkelen tussen de bomen door.
' waarom was je eigenlijk in die boom bij het kerkhof geklommen?' vroeg ze nieuwsgierig aan Kate terwijl ze zich weer naar haar wendde.

Kate keek naar de huizen aan de straten. "Telekinese lijkt me eigenlijk best een vervelende kracht soms, niet?" Ze zag dat er hier en daar een paar bomen kwamen. Kate keek naar het pad en vroeg zich af hoe oud het zou zijn. Kate keek op naar Vashti toen ze wat aan haar vroeg. "Ehm.. Dat is zeg maar een beetje mijn boom, mijn plekje" legde ze een beetje stroef uit , ze wist niet hoe ze het anders kon verwoorden.

' valt wel mee hoor, alleen in het begin is het irri, want dan krijg je alle gedachten van mensen te zien en horen ookal wil je dat niet. maar ik kan ze nu ook buitensluiten als ik ze niet wil weten. maar inderdaad soms komen er wel gedachtes binnen die je eigenlijk niet wilt horen.' zei Vashti. ze glimlachte en zei erachteraan:die bomen zijn nog niet zo oud hoor dan moet je verder in het bos zijn.' ze vond het wel een beetje apart wat Kate zei, maar maakte er geen punt van. ze waren nu al verder in het bos en haar huis lag niet zo ver verderop.

Kate luisterde naar Vashti haar woorden. "Hmm oke, nu snap ik er wat meer van, ik dacht eerst dat je helemaal gek zou worden doordat je hoort wat mensen zeggen en dan ook nog hun gedachtes" zei Kate. Het leek haar nog steeds lastig om met de gedachtes van andere mensen om te gaan maar dat kwam vooral doordat ze meestal niet wist hoe mensen op sommige dingen zouden reageren. "Oh" Kate glimlachte even en keek om zich heen.

voordat ze reageerde riep Vashti in gedachten Saphira en zei toen glimlachend: ' nee hoor, maar ik snap dat het moeilijk te begrijpen is als je het zelf niet hebt meegemaakt.' er viel even een stilte en een paar tellen later hoorde Vashti vleugelslagen boven haar. 'daar zul je Saphira hebben' zei ze tegen Kate. en even later zwiepte er een paar takken opzij om de al best grote gestalte van Saphira erdoor te laten. Haar schudden die deze keer een violet kleur hadden schitterden in de gefilterde zonnestralen terwijl ze zachtjes op de grond landde. Vashti liep naar haar toe en gaf haar een knuffel terwijl ze zei: Saphira dit is Kate, Kate dit is Saphira.' Saphira maakte zich los uit de omhelzing en liep naar Kate toe om haar beter te bekijken. terwijl ze Kate met 1 donker oog aankeek zei ze beleefd: 'prettig kennis te maken.'

Kate knikte en raapte een eikel van de grond op. Ze wist dat je er mee kon fluiten als je het dopje eraf haalde en haalde het dopje eraf. Ze hoorde vleugelslagen boven zich en keek op. Het was de draak van Vashti, wist Kate. Kate vond Saphira er erg mooi uitzien voor een draak. "Hoi Saphira" zei Kate en ze bekeek de draak even. Kate glimlachte en keek in een donker oog van Saphira. Dit was een draak met manieren.

Saphira keek Kate nog even vriendelijk maar hooghartig aan voordat ze haar kop afwendde en weer naar Vashti liep. Vashti grinnikte om de manier waarop Saphira Kate begroette en bedacht dat ze eigenlijk best veel op haar leek. Ze gaf Saphira nog een klopje op haar schouder voordat ze zich tot Kate wendde en zei:' mijn huis is niet zo ver meer, hoor. heb je zin om op Saphira's rug mee te rijden.' Saphira keek nieuwsgierig naar Kate, want als ze dit afsloeg was dat voor haar hetzelfde als een grove belediging.

Kate trok even een wenkbrauw op en keek van de draak naar Vashti. Kate liep naast Vashti en keek haar van opzij aan. "Gelukkig" zei Kate die niet zoveel zin had om nog langer te lopen. Het bos wat ze eerst nog best mooi had gevonden leek haar nu een beetje te vervelen. Boom na boom. Blad na blad. Het leek allemaal een beetje op elkaar. Kate keek naar Saphira. Ze leek haar met verwachting aan te kijken en ze wilde haar niet teleurstelling dus zei ze : "Dat lijkt me wel wat" met een glimlach naar Saphira.

Saphira glimlachte even terug naar Kate voordat ze door haar poten zakte zodat ze makkelijker op haar konden klimmen. Vashti sprong op haar rug en ging in de holte zitten waar de nek ophield en de rug begon. Ze gebaarde naar Kate dat ze achter haar kon komen zitten. Ze was best trots op Saphira, omdat ze beleefd was en er mooi uitzag. Maar Saphira was ook haar beste vriendin die door niemand vervangen kon worden. En dat wist Saphira en die dacht er hetzelfde over als haar.

Kate keek naar Saphira die groot genoeg was om voor 2 personen om op te zitten. Kate klom op haar rug en krabbelde voorzichtig naar achteren op haar rug, langs Vashti. Kate vond het wel eng om op Saphira te gaan zitten en haar laten vliegen maar ze zei er niks van.

Vashti glimlachte even bemoedigend naar Kate, omdat ze voelde dat ze er niet helemaal zeker van was en klopte toen een keer op de hals van Saphira ten teken dat ze kon gaan. Ze had al wel eerder op haar gevlogen en dat ging Saphira gemakkelijk, maar twee mensen was toch iets anders. Saphira spreidde haar vleugels en begon toen langzaam te slaan. Ze sloeg steeds sneller en toen kwamen ze een stukje van de grond. Nu Saphira van de grond was ging het gemakkelijker en al snel steeg ze boven de bomen uit waar ze vooruit begon te vliegen. Vashti zag dat ze er wel een beetje moeite mee had, maar gelukkig was het maar een klein stukje en ze was er van verzekerd dat het wel zou lukken.