Het vervallen huis

(Dit krot is gekraakt door Wyvern, maar niemand wil het toch hebben dus dat maakt niet uit. )

Net in het bos, verstopt door de bomen staat een gebouw van drie verdiepingen hoog, het is gemaakt van steen en hout, vroeger was het het huis van een rijke edelman, maar na een storm is een deel van het dak en de bovenste verdieping ingestort. Al is het overwoekerd door planten is het nog een prima plaats om te leven, tot het instort. Wyvern maakt gebruik van het huis en is bezig de muren te verstevigen, alleen veel gaten laat hij open voor de dieren die geen ander onderkomen hebben. Het dak zit vol met gaten dus er wonen vogels, vleermuizen, muizen en andere dieren tussen de muren en op de dakbalken. De tuin is overwoekerd met kamille, lavendel, korenbloemen en andere veldbloemen. Er ligt ook een vijver, drie is voor de helft begroeit met waterlelies, riet, kroos en andere waterplanten, maar het is een grote vijver er is genoeg ruimte voor vissen en eenden. De muren van het gebouw worden overeind gehouden door klimop, tegen de muren groeien ook andere klimplanten zoals kamperfoelie en klimrozen. Verder is het binnen ook begroeid zodat de planten door de muren naar binnen steken. Volgens de bewoners van Yuka spookt het in het huis, dus ze komen er bijna nooit. Maar toch moet je oppassen, soms maken ze weddenschappen om er de nacht door te brengen, en als ze je dan ontdekken moet je wel wat uitleggen.

Personen: In de tuin: vrij In het huis: niet meer dan 5 per verdieping, zo sterk zijn de vloeren niet. x]
Regels: Niet vechten, trainen mag, maar het moet niet serieus worden. Verder mogen draken los en mag je magie gebruiken, maar wel oppassen voor langskomende mensen zoals jagers en weddenschap-jeugd.
Rang: Vrij

Dust kwam net terug uit Yuka. Hij was langs de slager geweest en hij nam een omweg naar zijn huis. Dit krot viel hem net op en hij bekeek het eens goed. Schysta zat gewoon in het bos omdat ze niet meekon in de tas, er was te weinig ruimte. Dust klopte netjes aan om te kijken of er iemand woonde. 'Er woont vast niemand, maar ik wil niet binnen stormen.' dacht hij.

Wyvern hoorde geklop op de deur. Sin kraste. "Ja," zei Wyvern "jij vind het ook vreemd." Hij stak zijn hand op zodat de visarend erop kon gaan zitten en zette haar op zijn schouder. Daarna pakte hij een mesje uit zijn mouw en sprong door een gat in de muur naar buiten, tenminste zodat hij zich aan de klimop kon vastgrijpen en naar het dak kon klimmen. Hij sprong over een paar gaten en bereikte de andere kant, waar de deur was en keek naar beneden. Er stond een jongen, meer niet. Iustre was hem gevolgd en haar geluid klonk achter hem. "Stil nou," fluisterde Wyvern. Hij wees naar benedern. Iustre keek over de rand van het dak. Er was een soort grijns op haar gezicht te zien. Voor Wyvern nog iets kon zeggen was ze naar beneden gesprongen en stond ze dreigend sissend voor de jongen.

Dust zag het draakje en keek omhoog. Hij zag een jongen op het dak zitten. Hij keek weer naar het draakje en zei "Ik kan jullie aangeven, weet je dat? Maar dat is niet zo netjes." Hij hurkte en bekeek het draakje goed. "Mooie draak heb je." zei hij goedkeurend. Hij zag de klimop en klom zelf snel omhoog. Hij kwam, na een aantal gaten te hebben ontweken, boven en floot toen twee tonen.

Wyvern keek even verward naar de jongen. Hij wist niet precies wat hij ervan moest denken dus aaide hij Sin over haar veren. Ze kraste blij. "Sorry," zei Wyvern uiteindelijk, "Iustre is wat ongeregeld." Hij keek naar het draakje wat tussen het hoge gras vliegen probeerde te vangen. Daarna keek hij zwijgend voor zich uit.

"Ik merk het." zei Dust. "Hoe ga je dat volhouden?" vroeg hij nieuwsgierig. Hij had zijn kap afgedaan omdat dat makkelijker praate. Schysta zat ondertussen in een boom, maar toen ze het draakje zag merkte ze dat het niet erg was als hij haar zou zien. Ze vloog uit de boom naar het dak en ging naast Dust zitten. "Ik ben trouwens Dust." zei die. "En dit is Schysta."

Wyvern zuchtte. "Ik ben Nocturne,"zei hij na een tijdje. Mijn visarend heet Sin, en mijn draak Iustre." Sin kraste vrolijk en begon haar veren glad te strijken. "En hier woon ik zo ongeveer," zei hij en maakte met zijn armen een wijd gebaar. Hij keek naar Iustre die door het gras rende. "Iustre!"riep hij. "Het draakje keek op en maakte een soort gorgel geluid. "Ze leert me draakse taal,"zei Wyvern. Hij gromde iets naar de draak, die gaf daar een krijsend antwoord op en kwam naar het dak toe gevlogen.

Dust knikte en zei toen "Lekker open huis heb je." Hij haalde zijn boog van zijn schouder en legde die naast zich neer. Schysta sprong toen gelijk op zijn schouder, waardoor Dust zijn evenwicht verloor. Die viel achterover, bijna van het dak af. Schysta schrok toen Dust viel en ze fladderde snel weer omhoog. "Sorry" zei ze snel.

'Vooral fijn als het regent,' zei Wyvern bitter. Hij stak zijn hand uit om Dust te helpen, maar Iustre was defensief tussen hen in gaan zitten en keek fel. 'Het is goed,' zei hij tegen haar, ze gromde wat maar Wyvern had haar al op schoot getild, en hoe ze ook tegenstribbelde hij liet haar niet los. Met een arm probeerde hij har in bedwang te houden en de andere stak hij weer naar Dust uit.

Dust pakte dankbaar Nocturne's hand en zei "Bedankt." Hij trok zichzelf omhoog en Schysta klom voorzichtig op zijn schouder. Nu hield Dust wel zijn evenwicht, dus Schysta krulde zich op en begon opeens luid te snurken. Dust keek verbaasd naar haar en mompelde "En ik dacht dat Max hard kon snurken."

Wyvern keek naar Schysta en glimlachte. 'Ze is lief,' zei hij. Iustre vond dat zij ook aandacht moest krijgen dus ze beet in Wyverns arm. 'Ja, jij bent natuurlijk ook lief,' zei hij tegen haar. De draak kreeg een blije glinstering in haar ogen, keek nog even dreigend naar Dust en ging toen naast Wyvern liggen. 'Waarom ben jij hier eigenlijk?' vroeg Wyvern aan Dust. Hij keek hem doordringend aan.

Dust keek gewoon terug. Dat had hij geleerd tijdens zijn opleiding. "Ik was in de stad omdat ik vlees moest verkopen. Anders zou het gaan stinken en zou ik het dier voor niets hebben geschoten." Hij begon met een armband van brons te spelen. Hij had die om sinds hij zijn boog kwijt was geweest. Hij begon die lichtjes te vervormen, in allerlei vormen. Hij deed het weliswaar achter zijn hand, maar Nocturne zou het kunnen zien.

'Dat snap ik wel, maar waarom langs dit huis,' zei Wyvern. Hij trok zijn knieën tot onder zijn kin, dat deed hij wel vaker, Iustre had zich naast hem opgerold, met haar vleugels om zich heen geslagen. Zijn blik rustte op de armband. 'Laat me raden,'zei hij 'metaal?' Hij keek Dust onderzoekend aan. 'Bij de draak was het eigenlijk al te verwachten. Maar tsja, dan weet ik dat ook weer.' Hij krabbelde Iustre over haar buik, die begon zich daarop knorrend op haar rug te rollen met haar ogen dicht van genot.

"Nee, natuurlijk niet. Glas." zei Dust serieus. "Wat je ziet is alleen maar een illusie." Hij haalde zijn hand weg en liet de armband, die zich telkens om zijn andere pols was gaan slaan, vormen tot een mannetje wat snel zijn tas in rende. "En ik kwam hierlangs omdat is eens een andere weg wilde zien. Schysta begon ondertussen langzaam van zijn schouder te glijden, maar dat merkte Dust niet omdat hij aan het praten was. "En het is altijd handig een paar vluchtroutes te kennen."

'Vaak zijn illusies best makkelijk te maken,' zei Wyvern, 'en ook makkelijk te doorzien.' Hij zuchtte en staarde wazig voor zich uit. 'Het is wel erg interessant om bij een vervallen huis aan te kloppen. Vaak komen ze gewoon binnen, en dan krijg je ze niet weg, totdat je de vleermuizen aan het plafond wakker maakt en ze door de kamer vliegen, dan rennen ze krijsend weg, en komt de rust hier weer terug.' Een hinde kwam het hoge gras op rennen vanuit het bos. Gevolgd door nog een paar anderen. Ze stopten om te grazen en begonnen aan het gras en de bladeren van de bomen te knagen.

"Ja, maar de gewone mensen worden toch wel erg bang als je een lantaarn aansteekt met een plaatje van een spookridder als het mistig is. Veel rennen gillend weg." zei Dust glimlachend. "En over dat aankloppen, het is netjes. Ik heb het geleerd van mn moeder." Hij zag de groep herten aankomen, maar liet ze gewoon grazen. Schysta gleed ondertussen van zijn schouder en donderde met een harde knal op het dak. Versuft deed ze haar ogen open, en probeerde te lopen, maar dat ging niet helemaal goed waardoor ze in een gat donderde. Dust schrok toen dat gebeurde en sprong gelijk achter Schysta aan. Die lag bewusteloos op de vloer.

Wyvern keek naast zich, maar zag dat Dust was verdwenen. 'Daar gaan we weer,' mompelde hij. hij sprong ook door het gat, maar van de andere kant zodat hij op een horizontaal-liggende balk kon landen voor hij een val van een meter of 5 moest maken. Vanaf de balk sprong hij op de grond. Hij werd gevolgd door Iustre die geschokt naar Schysta keek en toen ze was geland tikte ze met haar voetje tegen de zij van de bewusteloze draak. 'Iustre,' zei Wyvern. De draak keek op en liep met hangende vleugels naar hem toe, met de kleine klauwtjes die aan haar vleugels zaten klemde ze zich vast aan Wyverns broekspijp. 'Moet ik wat voor haar halen?' vroeg Wyvern. 'Water, misschien?'

Dust brak zijn val door te rollen. Hij had dit soort sprongen zo vaak gemaakt. Snel rende hij naar Schysta toe. "Nee, hoeft niet." zei hij afwezig tegen Nocturne. Hij bekeek Schysta goed en zag dat ze een klein sneetje in haar hoofd had. Het bloedde niet, dus hoefde hij het niet te verbinden. Hij pakte uit zijn tas een flesje met ontsmettingsmiddel. Hij deed wat op de wond, maar Schysta werd niet wakker. Toen stopte hij dat flesje weer weg en pakte nu een potje met de stinkpasta. Die maakte hij open en hield het voor haar neus. Ze rook het en werd bijna onmiddelijk wakker. "Bah, dat stinkt echt." zei ze, zonder te beseffen dat ze gevallen was.

Wyvern trok een wenkbrauw op. 'Oh, ja, dat werkt ook,' zei hij verward. 'En daarom zit ik eigenlijk nooit op het dak, hier dan, soms stort een deel in van een vogel die erop land. En daarom zitten er ook gaten in de muur. Maar de dieren vinden het fijn, het is een soort rehab voor ze, hier wordt nooit gejaagd, vandaar dat er hindes grazen.' Hij keek onderzoekend naar Schysta. 'Volgens mij is ze nog heel.'

Schysta keek een beetje dwaas naar Nocturne. "Heel?" vroeg ze. Toen pas merkte ze dat ze binnen zaten en zei "Ben ik soms gevallen?" Dust knikte alleen maar even. Hij stopte de pasta weg en hing Schysta toen om zijn nek. Ze bewoog even om lekker te liggen, maar viel al snel in slaap. Toen keek hij weer naar Nocturne. Hij knikte alleen maar en zei toen "Wat is een veiligere plek om te zitten? Ik wil niet dat deze dame hier weer valt en dan wel iets breekt."

'De veiligste plek?' Wyvern dacht even na. 'waarschijnlijk op het gras, want alles zakt hier toch in, maar daar zitten adders, en die zijn giftig. Ehhh... Waarschijnlijk bij het water, daar komen alleen ringslangen, maar daar hoef je niet voor te vrezen.' Wyvern liep de kamer rond. 'Ik kom bijna nooit in de kamers hier, ik blijf altijd beneden, dus laten we maar gaan voor de hele verdieping naar beneden komt.' Hij liep naar de deur van de kamer deed hem open, sprong over een gat die achter de deur lag en ging zo de kamer uit.

Dust sprong rustig over het gat in de vloer. Hij liep achter Noct aan, zoals hij Nocturne nu maar noemde. "Oke. Laten we dan naar het water gaan. Dan kan Schysta ook een beetje opknappen en drinken als ze wil." Hij keek goed in het rond en zag dat er inderdaad veel zwakke plekken in de muren zaten. Een paar goedgegooide stenen konden waarschijnlijk het hele gebouw in elkaar laten zakken.