Boekenwinkel: Librias

Gavril glimlachde terug naar het meisje. Hij liep verder naar de rij waar hij moest zijn en keek daar of ze een boek hadden. Hij zocht tips voor gevorderden, daar viel hij zelf onder vond hij. Hij keek naar alle boeken en zei zachtjes "Shit." Ze hadden alleen maar beginnersboeken en dat was 1 en dezelfde. Hij liep terug naar de misdaad boeken en vroeg aan het meisje "Weet jij misschien of ze hier ook tekenboeken voor gevorderden hebben?"

Aisha draaide zich om naar de jongen zodat ze goed voor hem stond. ''Nee, eigenlijk niet. Dit is de eerste keer dat ik hier ben. Misschien kan je beter in de bieb kijken. Daar staat het bomvol boeken. Misschien kan ik wel eens een keertje met je mee gaan?''. De jon gen leek haar aardig dus contact maken lukte haar wel ondertussen zag ze dat er nog iemand was gekomen ; Kate. ''Heeii.'' zei ze terwijl ze met het boek begon te zwaaien en wenkte haar met een glimlach. Daarnaar concentreerde ze zich weer op de jongen.

"Dat zou wel fijn zijn." zei Gavril. "Bedankt." Hij zag waar het meisje naar keek en zag Kate staan. Het verbaasde hem niet want het was buiten aan het regenen. Hij zwaaide even kort en keek toen weer naar het meisje. "Ik ben niet zo lang geleden hier komen wonen." legde hij uit.

"Heei" riep Kate vanaf haar plek terug naar Aisha en ze zwaaide naar Gavril. Toen keek ze weer naar de boeken en liep van het ene onderwerp naar het andere. Ze bleef even staan bij de boeken die over jagen gingen. Wat zou daar nou in kunnen staan wat zij niet wist?

''Oh, waar woonde je eerst dan?''. Het interesseerde haar wel, meestal als ze hier pas net woonde waren het strijders. Maar het meteen vragen zou dom zijn, eerst onderzoek doen of het wel echt was. Ze zou wel vragen waarom hij verhuisd was, dat zou niet verdacht zijn.

"Nou, we woonden eerst op de grens van Ashtar en Midta. Daarna zijn we in Ashtar beland en hebben we eerst rondgezworfen. Hier hebben we een goede grot gevonden." Zei Gavril. "En ik heb ook nog voor een jaar alleen ergens gewoond terwijl mijn broertje af en toe op bezoek kwam." Hij vertelde het meisje verder niets. "Ik ben trouwens Gavril." zei hij glimlachend.

''Oh leuk!'' een lieve glimlach verscheen op haar gezicht. ''Ohja, helemaal vergeten. Ik vergeet dat altijd, ik weet niet waarom. Ik heet Aisha.'' babbelde ze vrolijk. Nu was ze nogsteeds niet verder of hij een strijders was. Nou, het maakte niet uit. Ze wilde ook wat mensen leren kennen die geen strijders waren.

"Leuk je te ontmoeten." zei Gavril glimlachend. Hij stak zijn hand uit. "Ken jij nog een leuk boek dat je zeker aan zou raden? Ik zoek iets om te doen nu ik toch alle tijd heb." Hij pakte een toffee en vroeg "Ook een toffee?" Hij stak er ook eentje in zijn tas, waar die zachtjes werd opgegeten door Deloi. Het draakje kon geen hikje onderdrukken en je hoorde zachtjes "Hik"

Soepel pakte ze zijn uitgestoken hand vast en liet hem na een paar seconden weer los. ''Ja , graag.'' zei ze op zijn vraag. Uit zijn tas hoorde ze een hik. Hoog trok ze haar wenkbrauw op. ''Eh, je tas hikt.'' zei ze terwijl ze erop wees. Draak, was het enige wat ze kon bedenken. Maarja , ze moest geen oordelen trekken voor ze het wist. Misschien was het een hond of iets anders.

"Nee, dat heb je je verbeeld." zei Gavril overtuigd terwijl hij nog een toffee pakte. Hij stak zijn hand uit met de toffee en wachtte tot Aisha hem aan zou nemen. Jammer dat Deloi net nu moest hikken. "Dat was ik die slikte." Dat had best overtuigend kunnen zijn aan een slechthorende, maar het was niet goed genoeg tegenover iemand die jong was.

Aisha pakte de toffee bedenkelijk aan. ''Wat heb je in je tas zitten?'' vroeg ze nieuwsgierig terwijl haar wenkbrauw nog meer omhoog ging. Met haar vinger porde ze de tas die daardoor op en neer ging.

Deloi kon zich nog net stilhouden toen er in de tas werd gepord. "Schetsboeken, portemonnee, potloden, extra deken, jas en dat was het." zei Gavril bedenkelijk. "En een extra zak toffees." voegde hij er nog aan toe. Hij klopte even op de tas en zei toen "Volgens mij zit er ook nog iets te eten in, maar dat weet ik niet zeker." Hij maakte zijn tas open en keek naast de deken die over Deloi lag. "Nee, meer niet." zei hij.

''Hmm, vreemd. Dan is hij toch niet zo vol.''. Onderzoekend keek ze hem aan. Weer porde ze tegen de tas aan. Een pruillip verscheen op haar gezicht. Geen smekende , zo dacht ze gewoon na. ''Maarja, ik koop dit boek eerst, en als het kan eerder lenen en dan gaan we naar de bieb toe oke?''. Even wachtte ze op zijn antwoord terwijl ze het snoepje in haar mond stopte. De heerlijke smaak van zoet , stroperig spul doordrong haar smaak pupillen.

Gavril knikte. "Oke, ik wacht hier wel." zei hij. Hij ging op een tafeltje zitten en bekeek daarvanaf de hele winkel eens goed. Er waren behoorlijk veel kasten, maar hij zag verder niets intressants. Hij zag een boek over houtbewerking, gitaarspelen, beeldhouwen, fluitspelen, boogschieten, maar niets over schetsen. Vooral niet op zijn niveau.

''Eerst even de achterkant lezen. Misschien is er niks aan.'' . Verontschuldigend glimlachte ze naar de winkelman die ongeduldig van zijn boek opkeek. Hij hoopte natuurlijk dat ze het kocht, maar ze twijfelde. Dadelijk maakte ze vieze vlekken op het boek.

Gavril knikte. Hij had tijd zat. Hij pakte nog een toffee uit zijn tas en liet er 'per ongeluk' eentje in zijn tas liggen. Die werd snel opgegeten door Deloi, die er onderhand ook aan verslaafd was. Gavril pakte een avonturenboek en begon de achterkant te lezen. Het ging over een jongen die vanuit hun wereld naar een eerdere parralelle wereld kon reizen.

Wat doe je als iedereen tegen je is. Als ze zeggen dat je van hel komt. Na een paar maanden ga je er zelf in geloven. Netzoals Marry. Iedereen zei dat ze door en door slecht was, een vreemd kind. Alleen omdat ze een litteken op haar buik had. Een lang litteken die over haar buik heen trok. Aan het begin van dat ze geboren werd. Na een tijdje geloofde Marry erin. Ze dacht dat het haar lot was om mensen te vermoorden op de meest gruwelijke manieren. Wil jij meekijken, haar daden zien, versteld staan hoe zielloos ze is en uiteindelijk zien hoe de misdaden worden opgelost. Lees het boek dan verder.

De tekst interesseerde haar. ''Ja , ik koop hem.''. Ze liep naar de kassa waar de man zat. ''Kan ik het ook lenen?''.''Nee, dat kan niet, ik heb ook mijn geld nodig.'' . Uit een klein geldbundeltje pakte ze een zilverstuk. ''Is dit genoeg.''.''Ja.''. Ze schoof het naar hem en draaide zich om.''We kunnen gaan.'' een schattige glimlach sierde haar gezicht terwijl ze verder liep naar de deur.''Doei..'' zei ze nog tegen Kate voordat ze de deur opendeed en onder het kleine dakje wat er nog was wachtte op Gavril.

Gavril liep achter Aisha aan de boekenwinkel uit. Hij zei nog snel doei tegen Kate. Het was gestopt met regenen, maar overal drupten nog druppels vanaf. Hij had de bibliotheek ook nog niet gevonden, maar in een stad vond je ook niet alles in een dag. "Waar moeten we naar toe?" vroeg Gavril. Hij trok een wenkbrauw op en keek naar Aisha.

''In de straten van Black mamba.'' vertelde ze. Black mamba was niet haar favoriete buurt maar nu was ze tenminste met iemand. Ze liep door de kleine straatjes en voelde de kou door haar kleren doordringen maar zei er niks over. Al snel waren ze bij Black Mamba.
_
verder bij straten van Black mamba,

Kate pakte een paar boeken. Ze waren totaal verschillend van elkaar, maar interesseerden haar wel. De ene ging over misdaad, de ander over jagen en nog een over jagen maar dan specifiek strikken zetten. Daar kon ze nog wel even mee door. Ze zijn Gavril en Aisha allebei gedag toen ze weggingen. Ze liep naar de balie en zette de boeken voor de neus van Leo neer. Hij scande ze voor haar, en ze gaf hem het geld om ze te lenen. Ze vroeg ook om een plastic zak, zodat de boeken niet nat zouden worden als het nog regende en verliet daarna de winkel.