Het grote zwembad

Ze zuchtte, en bedacht zich de brief die ellie haar had gestuurd, daarin vertelde ze over de geschiedenis van Leias m,oeder, die dat had verteld voor ze stierf. "Mijn moeder is dood dankzei een aantal idioten in Mitda." zei ze amper hoorbaar "Ze werd zwanger van mij naar Hesta verbannen omdat ze mijn vader betoverd zou hebben om met hem te trouwen, en hem toen vermoord hebben voor de erfenis. Ze verbanden haar naar Hesta, en met hulp van een reusachtige vogel kwam ze in Ashtar terecht, aleen zwaargewond. Een dag na mijn geboorte is ze overleden" ze keek hem aardig aan. Ze had hem in vertrouwen genomen in de hoop dat hij dat ook zou doen.

Gavril knikte bijna onmerkbaar. "Laten we naar de ligbanken gaan." stelde hij voor. Hij zwom een stukje en ging toen de ligbank in het water liggen. Daar zou hij zijn verhaal doen, want hij wist niet of hij wel zou blijven zwemmen als hij zou gaan vertellen. Hij wachtte op Leia en begon toen. "Onze familie woonde bijna op de grens met Midta en Ashtar. Toen de grens werd geschapen kwamen wij in Ashtar terecht. Daar leefden we in ons eentje en ik probeerde contact te houden met mijn ouders. Iemand dacht dat ik magische dingen deed en zei dat tegen de wacht. Toen heb ik een jaar in de gevangenis doorgebracht, waar ik dit aan over heb gehouden." zei hij terwijl hij naar zijn litteken wees. "Gelukkig was er niet genoeg bewijs om me te executeren, dus werd ik vrij gelaten." Hij rilde bij de gedachte aan de halsband die hij altijd om had gehad.

Leia ging naast hem zitten en luisterde aandagtig. Op de juiste momenten zei ze "Wat erg" en "Afschuwelijk voor je" en uiteindelijk "Gelukkig heeft het verhaal een goede afloop." zei ze met een vlauwe halve glimlach, terwijl ze van binnen crepeerde van medelijden.

Gavril knikte even. "Nu ken jij ook mijn verhaal. Als je die van de rest wil weten moet je het vragen, misschien vertellen zij het je wel. En als je in de bossen bent, zorg ervoor dat je Andromeda niet uitdaagd, dat kan slecht aflopen." Hij keek niet naar Leia, maar hopelijk begreep ze de waarschuwing wel. De wolven zouden haar geen toegang meer geven tot het bos.

Ze gaf hem een glimlach "Ik verlaat het park amper, daar woon ik in een boom huis, met Kira en al haar verkleed kleren." Ze rolde lachend met haar ogen "Kira is een beetje een kinderachtig beest." zei ze met een glimlach "Hoe is jou diertje, een snoep of een klier" vroeg ze.

Gavril glimlachde. "Mijn diertje is een klierende snoepkont. Ik heb hem vanochend als bij de toffeezak weg moeten halen omdat hij telkens mijn snoepjes op at." Hij grijnsde en zei "Tja, ik kan eigenlijk niet zonder toffees, ook een?" Hij stond op en liep naar zijn tas, die hij openmaakte en waaruit hij een aantal toffee's haalde. Hij ging op het gras liggen om op te drogen en voelde de sprietjes in zijn rug en armen steken.

"Oke" en ze pakte er een. Toen ze hem op had klom ze nogmaals op de duikplank, en maakte ditmaal een binnen een seconde verdwenen evenbeeld van alle strijders die ze tot nu toe had gezien, allemaal hun element gebruikend.

Gavril glimlachde toen hij de evenbeelden zag. Hij keek even rond en zag dat er veel mensen waren, maar geen kleine kinderen. Gavril zorgde ervoor dat geen enkele badmeester het zag en begon toen in de grond een tekening te maken van het zwembad met iedereen erin. Hij had zijn handdoek ervoor gehouden en alleen als je van bovenaf keek kon je de tekening zien. "Die is goed gelukt." mompelde hij in zichzelf. Hij voelde een kleine beving aankomen en dacht gelijk aan Deloi, die onder de grond mee aan het luisteren was. "Hoi Deloi." zei hij glimlachend.

Leia zag een klein aura van een draak onder de grond. "Hoort die bij jou?" vroeg ze aan Gavril. Ze keek naar de tekening "Goed gelukt" zei ze. "Jij en de tofee dief, moeten Kira anders eens komen bezoeken, ze vind het geweldig om met anderen te spelen."

Gavril glimlachde. "Ja die is van mij." zei hij terwijl hij op de grond klopte. Deloi groef verder tot onder Leia's voeten en ging toen weer terug naar Gavril. "En waarschijnlijk vind Deloi dat ook leuk." zei hij grijnzend. De grond beefde even als instemming.

"Zullen we anders nu gaan, dan kunnen we vrij praten "Het laatste zei ze zachter"Nou ja, ik moet zoizo gaan, ik moet nog voor de planten zorgen, bessen plukken, jam maken, de visfuik controleren en zo" ze glimlachte en wuifde afwezig met haar hand bij de opsomming. "Als je meegaat, moet je het zeggen, want veel kans dat je het zelf vind zonder hulp is erg onwaarschijnlijk."

Gavril knikte. "Ik kom wel mee." zei hij glimlachend. Hij stond op, liep naar een hokje en trok daar zijn natte broek uit. Toen schoot hij in zijn andere broek en shirt. Hij stond al snel weer klaar en legde toen een toffee op de grond, die opeens was verdwenen. Hij glimlachde en zei "Oke, ik ben klaar."

Leia glimlachte, en had inmiddels al een katoennen jurkje over haar bikini heen gegooit. Aleen de ketting lag erop. Ze liep het pad op. "Kom je" zei ze vrolijk terwijl ze begon te hupopelen, waardoor haar zeegroene haar begon te deinen.

Verder bij haar huis ?

"Ik kom al." zei Gavril terwijl hij rustig achter Leia aan liep en voelde de grond zachtjes beven toen Deloi ook achter haar aan ging. Hij vond het wel grappig, maar ze was niet echt zijn typ. Deloi draaide een rondje omdat hij veel te snel ging en Gavril ging wat langzamer lopen.

Jaa, is goed