De Weg.

´´Ga jij maar anders raak ik weer verdwaalt´´ zei Natas terwijl ze weer ging zitten. Ze vond het niet erg om even op wacht te gaan staan en als ze toch tijd over had dan kon ze ook wel even oefenen. Ze pakte wat naalden en maakte er weer een vuist van. Het gong steeds makkelijker vond Natas.

Aris knikte. Ze stond op en deed haar mantel om. Ze had geen paard en Darweimn moest rusten dus ze zou te voet gaan. 'Als er iets mis is steek ik deze pijl aan.' zei Aris tegen Natas voordat ze ging. Daarna begon ze snel te rennen. Aris had een gelukje erbij dat ze niet snel uitgeput was.

Kate beet op haar lip. Veel zin meer om te lopen had het niet. Ze was uitgeput en moest noodgedwongen wel rust nemen. Ze besloot om in een boom te klimmen. Ze probeerde zo min mogelijk geluid te maken, maar dat was tevergeefs. Het duurde even voordat ze in de boom was, maar hier voelde ze zich veiliger dan op de grond. Hier kon niemand zomaar komen en had ze uitzicht op alles om zich heen. Misschien moest ze maar gaan slapen.

Aris wist dat ze in de buurt van de persoon kwam want ze voelde een aanwezigheid. 'Hallo? Is daar iemand? Zo ja, Ik wil je helpen..!' riep Aris maar. Hopelijk hoord die persoon het en wekte ze niet een of ander slecht iets. Ze wist dat er vele oude dingen in de wereld waren die liever bleven slapen.

Net toen Kate haar ogen voelde dicht gaan hoorde ze een duidelijke stem. Een persoon. Hier. In voor haar gevoel de middle of nowhere. Ze had geen puf meer om te schreeuwen. "Ja, hier boven" zei ze dus zo hard dat ze kon. Dat was niet erg hard, maar ze hoopte dat ze verstaanbaar was. Door de bladeren kon ze vaag een figuur zien, maar het niet herkennen.

Aris hoorde een stem en keek gelijk omhoog. In de boom dus. 'In welke boom zit je? Sta ik er dichtbij als je me kan zien?' riep Aris terug, nu op een wat zachter niveau maar duidelijk verstaanbaar. Achter haar hoorde Aris een gegrom. Snel draaide ze zich om met getrokken zwaard en zag dat het wolven waren. Ze deed haar zwaard terug in de schede.

Kate slikte even en keek naar het figuur. Als ze goed keek kon ze de rug van het persoon zien. "Je staat dichtbij, je moet je alleen omdraaien" zei Kate zo duidelijk mogelijk en ze klom een tak lager. Steeds keek ze of het veilig was beneden en klom zo tak voor tak naar beneden.

Aris draaide zich om en liep naar de stam toen en keek omhoog. Ze zag de persoon niet duidelijk. De wolf stond nu naast Aris. Hij was vriendelijk, het was een hele troep maar door Aris rustige uitsraling voelden de wolfen zich ook rustig. Aris keek naar de persoon. 'Moet ik je hieruit helpen?' vroeg ze maar.

"Nee, het lukt wel" zei Kate ookal was ze daar niet zo zeker van. De laatste paar takken kwamen dicht bij de grond maar waren erg dun en braken dus ook snel. Kate sprong uit de boom toen ze zich op een krakende tak bevond en kon haar evenwicht nog net vinden zonder op de grond te vallen.

Aris volgde elke beweging en zag de persoon voor haar staan en had niet verwacht dat het: 'Kate!' riep Aris verbaasd uit. De wolf lag nu aan haar voeten en zelf tilde Aris het welpje op en aaide het. De moeder kwam gelijk dichterbij maar zag dat het goed was. Voor Kate was het vast een vreemd beeld zo met de wolven.

Kate rechtte haar rug zodat ze weer goed, veilig op de grond stond. Ze keek recht in het gezicht van Aris. "Aris.." zei ze alleen maar een beetje, ook erg verbaasd. Haar had ze hier niet verwacht? Of toch wel, zou ze de omgeving kennen? "Ah w-wolfen.." Kate schrok van de wolfen om hun heen en slaakte gelijk een gil en moest zich inhouden om niet weer meteen de boom in te springen. Toen ze zag dat de roedel wolfen niet gevaarlijk en bloeddorstig waren zoals zij ze kende kalmeerde ze deels.

Natas hoorde opeens een gil en werd er zelf wat ongerust van. Ze keek even naar Rose en daarna naar het geluid. ´´Aris zou het wel op lossen´´ mompelde Natas terwijl ze allemaal vormde op haar vuis maakt. Eerst waren het grote punten maar daarna werd het een ster en twee ster enz. . Ze glimlachde een beetje om wat ze deed. Het was eigenlijk krachten trainen maar toch een beetje er mee spelen. Natas zuchte en liet de vuist weer gewoon worden.

Aris glimlachte om Kate's reactie. 'Wees maar niet bang, ze doen je niks. Je bent verdwaald zeker. Niet de enige. Jullie mogen blij zijn dat ik jullie vond.' Met jullie doelde ze op Natas en Rose. 'Loop je mee naar het kamp, dan kan je wat eten en wat slapen. Dan kan je morgenochtend zien wat je verder nog wilt doen.' vroeg Aris vriendelijk aan haar.

Kate haalde weer normaal adem en keek naar de wolfen. Ze leken inderdaad niks te doen. Gelukkig. "Ja mijn gids is hem gepeerd" mopperde Kate een beetje. Ze was nog steeds boos op hem en zou het hem nooit vergeven. Niet dat ze hem ooit nog zag. "Je bent mijn ster" zei Kate wat vrolijker en ze knikte dankbaar naar Aris.

Aris glimlachte. 'Zoiets heb ik al meer gehoord. Loop maar mee. Oja, de wolven zullen me waarschijnlijk volgen maar blijven op afstand als ik dat wil. Behalve het jonkie.' zei Aris tegen haar. Ze begon te lopen. Ze zouden snel bij het kamp zijn bedacht ze. Hopelijk werden die niet bang van een paar wolven want ze waren erg lief.

natas hoorde geluiden van de bosjes. Het kon Aris zijn maar ook iets anders. Voor de zekerheid hield Natas een paar naalden om hoog met haar krachten zodat ze als het een onbekende was hem meteen kon verlammen. Gespannen keek Natas naar het bosje. Ze moest wel lang genoeg wachten dat ze zeker was dat het niet iemand was die ze kende maar ook niet weer te lang want dan zou diegen al kunnen aanvallen.

Kate liep met Aris mee en begon aan de aanwezigheid van de wolven te wennen. Aris leek aardig met hun te kunnen opschieten en ze deden niks verkeerd. Ze hoopte dat het niet al te lang lopen was, want ze was niet in zo'n goede staat, ze had ook al veel gelopen. Ze vroeg zich af wie ze bij het kamp zouden aantreffen. Veel zin in een gesprek met Aris had ze niet, daar was ze te moe voor.

De wolven liepen op een afstandje achter hun. Alleen hun leider en het welpje waren bij Aris. Aris zag het kamp al van verre afstand omdat ze wist waar het was. Na twee minuten waren ze er dan ook. Aris glimlachte naar Natas. 'Ik heb Kate gevonden..' zei Aris alleen maar. Daarna liep ze naar Rose om haar te wekken, de welp, die Aris had omgedoopt tot Streep, wat hij goed leek te vinden, liep met haar mee. Aris was erg vermoeid.

Toen Natas zag dat het Kate en Aris waren trok ze de naalden weer terug. ´´Hoi iedereen´´ zei ze een beetje te blij. Ze keek heel even naar de wolf maar besteedde daarna er geen aandacht er meer aan. Als wist wel wat ze deed dacht Natas. Daarom keek Natas naar Kate die er moe uit zag en toen weer naar Aris die er ook moe uit zag. Natas was even blij dat ze al wat geslapen had.,

Rose woelde even heen en weer. Er zat iemand tegen haar te duwen en dat voelde niet fijn, ze wilde slapen. Toen ze nog even geduwd werd werd ze echt wakker. Ze gaapte even een paar keer en rekte haar armen even uit. "Goodnight alle..." verbaast bleef ze naar Kate kijken "hé jij was er nog niet?" vroeg ze verbaast. Ze mocht dan nog bezig zijn met wakker worden, dit verbeelde ze niet en was geen droom. Ze keek verbaast naar het wolfje dat naast Aris stond "Wolfje?" vroeg ze weer verbaast. Maar ze wist dat dat niet kon. Ze had Wolfje achter gelaten bij enkele mensen van het personeel waarvan ze wist dat die goed voor hem zouden zorgen en elke maand een ontvlooiingsbad zouden geven. En trouwens dit beestje had enkele strepen over zijn lichaam. Ze draaide zich naar Aris"Wat heb ik allemaal gemist?"

Aris glimlachte vermoeid. 'Sorry, Ik moest je wekken. Kate was verdwaald en de wolventroep vond mij. Dit is Streep, hij wilde perse blijven. Zijn familie slaapt verderop. Ze doen niks. De anderen kunnen je beter bijpraten.' zei Aris tegen haar. Daarna liep ze een paar meter van de groep af met haar tas. Ging daar op de grond liggen met Streep naast zich en viel gelijk in slaap.

Vragend keek Rose naar Natas en Kate "waar kom jij vandaan?" vroeg ze aan Kate "Ook verdwaald?" voegde ze er aan toe. Wat moest Aris wel van ze denken, nouja op dit moment lag ze zo te zien te slapen. Rose kwam overreind en ging rechtop staan om zich uit te rekken.

Natas keek naar Rose en deed haar mond open om te antwoorden. Maar uiteindelijk deed ze hem weer dicht omdat ze het ook niet wist. Ze keek even naar Kate en wou het liefst vragen maar dat zou ze wel later doen. ''Lekker geslapen'' zei Natas tegen Rose.

Aris lag eerst rustig maar daarna begon ze een beetje te woelen. Ze had namelijk weer een van haar dromen, nou je kon het ondertussen wel nachtmerries noemen. Het begon zoals altijd rustig, ronddwalend zoals ze al haar hele leven deed onderhand. Daarna begon de angst pas. Overal de geur van bloed en vederf. Dood. Aris probeerde eraan te ontkomen maar het lukte niet.

Kate liep een beetje sloom naast Aris en de wolven en keek naar Rose en Natas. Ze moest een paar keer knipperen om de figuren echt scherp te zien en ze merkte dat haar reactie vermogen ook niet al te snel meer was op dit tijdstip. Na elke zin die iemand van het groepje sprak leek het wel alsof ze de woorden eerst als een spons in zich moest opnemen voordat ze terug kon praten. "Hee.." zei ze quasi opgewekt en ze liep naar Natas en Rose toe. "Mijn gids is hem hier ergens gepeerd en toen ben ik verdwaald geraakt" Kate had geen zin in een lange uitleg en vond dat dit er voor nu even mee door kon, om de verwarring wat weg te ebben.