De straten van Yuka

"Nee hoor" wou Kate niet met vreugde in haar stem zeggen. Ze was opgelucht dat hij ook dingen moest doen. Dan kon zij tenminste ongegeneerd alle kroegen afgaan om een slaapplek te vinden.

'oke dan' zei ryan blij dat Kate het niet erg vond.'nou eeh dan ga ik maar' Hij gaf Kate een beetje onhandig een kus op haar wang. Toen liep hij de straat uit en hij draaide zich nog even om om naar Kate te zwaaien. Hij liep door en voelde het in zijn buik gonzen van de vlinders.

Sheena glimlachte. 'Oke, Aqua is een dieptewaterdraak, vandaar ook Aqua.' Zei ze op een droge toon. Sheena keek met vrolijke ogen naar Leonardo, hij was zo'n persoon waar je makkelijk mee kon praten. Ze glimlachte naar hem en keek hem vragend aan. 'Mag ik weten wat je krachten zijn?' Vroeg ze nieuwsgierig. 'De mijne zijn water en glas.' Zei ze om niet onbeleefd over te komen.

Kate glimlachte toen Ryan haar een kus gaf. Ze draaide zich om en keek hem na. Toen hij zwaaide, zwaaide ze vrolijk terug. Ze wachtte tot er niks meer van hem te zien was en hij in de verte leek te zijn verdwenen. Daarna liep ze verder en dacht na over een geschikte slaapplaats.

'Niks, nouja, Ik ben immuun voor magie. Wat niet het einde van de wereld is natuurlijk, maar wel saai.' zei Leonardo zuchtend maar met twinkelende ogen. Hij was er wel blij mee het kon handig zijn. Nouja, Niet tegen Darken maar wel tegen demonen.

'Ooh, best wel veel hebben dat immuum voor magie.. naja, drie dan.' Ze haalde haar schouders op. 'Dat lijkt me wel een coole kracht.' Zei ze eerlijk. 'Glas is moeilijk.' Zei ze en zuchtte tegelijk. 'Water valt wel mee.' Voegde ze eraan toe.

'Hmm, Ik vind het eigenlijk best saai. Het lijkt me veel gaver om twee krachten te hebben maar ik leg me er bij neer. Maar hoe komt het dan dat glas zo moeilijk is en water niet?'vroeg hij aan haar. Hij vond dat ze gave krachten had. Maar was toch ook best trots gaan worden op de zijne.

Sheena dacht er even over na voor ze antwoord gaf. 'Als je de controle over water verliest, doet het niet zo zeer pijn, je krijgt water over je heen en dat water kan best veel krachtvermogen hebben, waardoor je valt ofzo. Maar verder is het niet pijnlijk. Als je de controle verliest over glas of iets nieuws ondekt uit het niets, kan het nogal pijn doen.' Zei ze en ze liet littekens op haar handpalmen zien.

'Auw, Ja ik snap hem. Ik heb mijn kracht nog niet echt uit kunnen proberen..' vertelde hij Sheena nadat hij haar littekens had gezien. Hij keek haar weer aan en bedacht dat ze best een sterke meid met een sterke persoonlijkheid was.

Kate was van de herberg weggelopen en liep nu een beetje verdwaald door de straten. Overal waar ze keek waren wel cafeetjes, maar ze wist van geen een of ze er nou wel of niet kon slapen en hoeveel het kostte.

Sheena keek hem met een glimlach aan terwijl ze haar mouwen weer goed deed. 'Het lijkt me moeilijk om dat te trainen.' Zei ze. Aqua stapte uit de tas en liep naar de twee toe. Hij keek even naar Leonardo en ging toen bij Sheena's voeten zitten. Het was tegen de avond aan, dus er waren minder mensen op straat, Sheena liet hem maar even zitten.

'Ik heb geen idee. Ik heb het nog nooit getraind. Ik vind gewoon vechten toch prettiger.' vertelde hij haar luchtig. Hij glimlachte. Plots zag hij dat Veve op hem afkwam en op zijn schouder ging zitten. 'Dit is Veve.' zei hij maar tegen Sheena. Vreemde vogel dacht hij vrolijk.

Met korte en snelle stappen liep ze door de straten . Ze moest zo snel mogelijk weg want niemand mocht weten wat ze van plan was. Dan zouden ze haar misschien tegenhouden en dan was heel haar plan mislukt . Nog 3 straten en dan ben ik bij de herberg . Links , rechts , weer links . Haar tempo ging snel en na een paar minuten was ze al bij de herberg . Zachtjes duwde ze de deur open waardoor je het belletje weer hoorde . Tot grote irritatie van Aisha.

Sheena keek met een glimlach naar Veve en Leonardo. 'Wat een schatje.' Zei ze en grinnikte om de gekke vogel. Aqua keek met een scheef hoofd naar de vogel en vond het maar een raar beestje. Sheena glimlachte weer en keek naar de straatlantaarn die leek te knipperen, het was erg irritant en het had iets griezeligs.

'Ik vraag me af wat je hier doet Veve. Zelf heb ik geen idee. Ze komt altijd op de vreemdste momenten. Het is ongetemd maar helpt me wel altijd..' ging Leonardo verder tegen Sheena na de eerste zin tegen Veve te hebben gezegd. Wel met een glimlach en Veve aaiend.

Sheena grinnikte. 'Dan is het wel een hele goeie ongetemde vogel.' Zei ze bevestigent en keek naar Veve die door Leonardo geaait werd. 'Hoelang zijn jullie al samen?' Vroeg ze aan Leonardo, want het leek alsof ze elkaar al heel lang kende. Maar dat hoefde natuurlijk niet zo te zijn, Aqua en zij kende elkaar ook niet super lang ofzo, maar ze waren wel beste vrienden.

'Hmm. Een jaar. Op een ochtend werd ik wakker en zat ze naast me. Heel rustig, sindsdien is ze bij me gebleven.' zei Leonardo glimlachend. Hij aaide Veve nog steeds. Veve zelf kroop langzaam naar zijn pols en bekeek vanuit door Aqua. Ze glimlachte, nouja. Ze maakte een soort vrolijk geluid.

Sheena grinnikte weer. 'Dat is een grappige manier om elkaar te ontmoeten.' Zei ze en keek met een glimlach naar Veve. Aqua keek ook naar Veve en hield zijn hoofd een beetje nadenkend schuin. Daardoor leek hij meer op een hond dan op een draak. Hij glimlachte ook, maar natuurlijk op een draakachtige manier.

'Ja, al was het wel eng. Je wordt wakker zit er ineens een van nature roofvogel naast je.' zei hij grijnzend met een vrolijk lachje. Veve fladderde naar beneden, naar Aqua en ging voor hem zitten. Ze keek hem onderzoekend aan. Leonardo bekeek de twee even en grijnste. 'Het is een wonder dat ze naar beneden vliegt. Normaal heeft ze het niet zo op dieren, ze kan redelijk met mijn paard en draak opschieten maar ook niet altijd even goed..' zei hij.

Sheena glimlachte en keek naar Aqua. 'Tja, Aqua is wel goed in vriendjes maken, maar kan ook heel boos worden heb ik aleens gemerkt.' Zei ze en schudde haar hoofd grinnikend. Aqua had nogsteeds een scheef hoofdje en boog zich naar voren om Veve nog beter te bekijken. Wat een apart beestje en het kwam ook nog naar hem toe vliegen. Dat was ook al iets, het kon vliegen. Aqua kon nu ook al vliegen, nja een beetje.

Leonardo glimlachte. 'Ach we kunnen niet alles hebben.' zei hij rustig. Veve kwam een stapje dichterbij. Ze vond het een vreemd maar indrukwekkend beestje. Ze wist niet of het kon vliegen maar het had wel vleugels. Ze snapte het niet, waarom ging het dan niet vliegen. Ze keek even omhoog naar de twee mensen.

Sheena glimlachte. 'Dan zou het ook maar saai worden.' Zei ze en haalde haar schouders op. Ze keek naar de twee beestjes op de grond en grijnsde. 'Moet je ze nou zien.' Zei ze, het zag er erg schattig uit.
Aqua trok een scheef gezicht en glimlachte daarna, hij probeerde te vliegen, net als Veve net had gedaan en kwam een klein stukje van de grond.

Leonardo glimlachtte ook. 'Inderdaad. Dat zou erg saai zijn.' zei hij vrolijk. Hij keek naar de grond. 'Dat is wel heel schattig.'
Veve glimlachte om Aqua. Ze fladderde met hem mee en snapte niet waarom het hem niet zo goed lukte als haar.

Aqua landde weer en keek met een pruillipje naar Veve die veel beter kon vliegen. Sheena glimlachte en aaide hem over zijn koppie. 'Jij kunt ook heel hoog vliegen, je moet alleen even oefenen.' Zei ze lief tegen haar lieve draakje en keek naar Leonardo. Het was tijd om te gaan, het was al redelijk donker en ze moest nog naar huis lopen. 'Leonardo, ik ga.' Zei ze en ze glimlachte vriendelijk naar hem. 'Ik spreek je nog wel.' Zei ze en Aqua zei gedag tegen Veve en Leo door te zwaaien met zijn voorpoot.

Leonardo knikte. 'Ik spreek je weer!' zei hij vriendelijk. Veve zwaaide ook met haar poot naar Aqua en Sheena maar viel om en vloog naar Leonardo's schouder. Die ook wegliep nadat Sheena weg was. Op weg naar zijn huis. Hij voelde zich opgelucht maar hield niet van het donker.