No Title~

Sorry voor de titel maar ik heb nog geen titel, ik ben al sinds vorig jaar met dit verhaal bezig, in een schrift en ben nu op kantje 37, ik ben van plan jullie de vernieuwde versie (evenlang) te laten lezen.

________________________

Een azuurblauwe lucht en een lekker zonnetje, beter kan het niet in de zomervakantie. Azilia zat in de tuin met een glas cola en haar favoriete tijdschrift. Azilia, haar broer James en haar ouders woonden in een kleine vrijstaande villa ze hadden dus genoeg privacy. Azilia was alleen thuis, haar ouders waren namelijk naar een congres in het buitenland en haar broer, die oppas speelde, was naar zijn vrienden. Azilia vond het heerlijk om het rijk alleen te hebben. Het was al tegen de avond toen ze het piepgeluidje van haar mobiel hoorde. Azilia zuchtte want haar mobiel lag binnen en ze zat net zo lekker. Azilia stond maar op en nam haar lege glas en haar tijdschrift mee naar binnen. Het berichtje kwam van haar broer, hij zou bij een vriend blijven slapen en de volgende dag tegen de middag pas naar huis komen. Azilia stuurde hem terug dat het goed was en besloot een film te gaan kijken, ze had namelijk nog geen honger en geen zin om buiten te zitten. De film zat al in de dvd-speler en Azilia plofte neer op de bank. Ze glimlachte en merkte nu pas hoe loom ze was. De film kon wachten dacht ze, eerst zou ze even slapen. Azilia ging liggen en sloot haar ogen, op dat moment was ze gelijk vertrokken. Ze droomde vreemd. Over een wat oudere man en een jongere jongen. Ze waren druk in een gesprek verwikkeld en Azilia stond er maar bij, alleen leken ze haar niet op te merken. Azilia wist niet dat dit gesprek echt plaatsvond, al was dit niet in haar wereld. Het universum kende namelijk meerdere demensisies. Dit was het land Raqué. In een groot en grijs kasteel woonde Pancha. Pancha was een oude magier, hij is erg krachtig maar zijn krachten zijn beperkt. Pacha zat op een van de houten stoelen aan de tafel in de eetkamer. Naast hem zat Tinel, zijn assistent. Tinel was een tovenaarszoon, een van de laatste, en had niet zoveel magie als Pancha of een andere tovenaar maar hij had twee krachten. Hij kon helen, zelfs de ergste wonden en Tinel kon nog iets, alleen die kracht was nog onbekend. 'Waarom halen we haar niet gelijk nu?' vroeg Tinel aan Pancha, zijn stem klonk licht geirriteerd. 'Omdat ik me erop moet voorbereiden, veel te lang heb ik niet gereisd.' gaf Pancha met een krakerige maar wijse oude stem als antwoord. 'Maar ze moet gehaald worden, ze is de enige die hem kan verslaan!' zei Tinel. Met hem doelde hij op Heer Rasias, de heerser van dit magische rijk. Azilia moest hem verslaan, tenminste nadat ze haar krachten had ondervonden en getraind. Rasias was geen makkelijk doelwit, mensen vreesden hem dus gingen ze vaak niet om met mensen in het verzet. Maar Rasias beheerste ook nog eens de meeste spreuken van de Tykwin magie. Tykwin magie is een dochter van de oeroude elementaire magie. Het gesprek ging door maar Azilia volgde het allang niet meer. Er kwamen vlagen van beelden voor haar ogen, van een groot rijk, verschillende wezens en magie. Klokslag twaalf uur opende ze haar ogen. Azilia zweette een beetje, ze wist alleen niet of dat van haar droom of door de warmte. Ze zuchtte zachtjes en wilde opstaan om naar de wc te gaan toen ze stemmen hoorde. Gelijk vesteende ze als een standbeeld en luisterde ze naar de stemmen. Het waren twee mannelijke stemmen, ze kwamen haar bekend voor. 'Hallo? Is daar iemand..?' vroeg Azilia, ze begon wat zachter maar riep het algauw. 'Hallo Azilia..' zei een stem terug. 'Hoe weet u mijn naam? Wie bent u?' vroeg ze aan de vreemde stem. Ze was blij dat het nog niet totaal donker was, toch deed ze een lamp aan en zag in het lichte schijnsel twee mannen bij de trap staan. Een oudere in een blauwe mantel leunend op een houten staf en een jonge man dis achter hem stond. Azilia's mond viel haast open. 'W-Wat doen jullie hier..?' kreeg Azilia er stotterend uit. 'Wij zijn gekomen om te vragen of jij ons wilt helpen..' zei de jongen. 'Stil Tinel.' Azilia zag nu pas dat ze op de twee mannen uit haar droom leken.

mooi geschreven ga maar snel door