Pandora

Vele kennen het begin waarschijnlijk wel. Maar ik ben van plan als jullie het goed vinden om weer eens verder te gaan. Ik eis kritiek zodat ik beter kan worden
Naja hier komt het stukje wat de meeste al kennen:

De oude man strompelde overeind. Er kwamen mensen aan en dat gebeurde niet vaak bij de tempel. De laatste keer was minstens 30 jaar geleden, misschien zelfs al 35 jaar geleden. Het waren een paar verdwaalde reizigers die gedesoriënteerd waren geraakt door de vele paatjes en de bomen die zo op elkaar leken, tenminste op het eerste gezicht. Hij had ze half verhongert gevonden en had de reizigers een paar dagen verzorgt, totdat ze genoeg waren opgeknapt om verder te reizen. Na dat hij hen een duidelijke route beschrijving had gegeven. Hij heeft nooit geweten of ze het bos veilig uitgekomen waren. Hij hoopte het voor ze, het waren aardige mannen. Verder was dit een door iedereen vergeten plek, ver afgelegen in de Yukara-bossen. Hij pakte de stok die tegen een pilaar stond geleunt. Op het eerste gezicht leek het gewoon de eerste de beste stok uit het bos, maar als je beter keek zag je dat er allemaal symbolen in gekerft stonden. Het waren oude symbolen die hij door je jaren heen had ontdekt in de oude boeken in de tempel. Niemand die wist wat ze betekende, behalve hij. Hij gleed liefkozend met zijn hand over de stok en hinkte moeizaam naar de ingang van de tempel. De tempel was een oude tempel, in klassieke stijl gebouwd. De ingang was een zuil met grote, witmarmeren pilaren waar vroeger prachtige tekeningen in waren gekerfd waarmee oude verhalen werden uitgebeeld, waren door weer en wind gladgeschuurd. Hij ging op het bankje voor de tempel zitten. Een aardemeester die ooit hier zijn heil had gevonden had het voor hem gebouwd. Voor zijn goede zorgen. De oude man glimlachte bij de gedachte aan die meester. Of beter gezegd meesteres. Het was nog een jonge vrouw die weggelopen was van haar huis en haard. Ze zou uit worden uitgehuwelijkt aan een man die ze onuitstaanbaar vond en volgens haar verhalen stonk zijn adem naar knoflook en verrotte vis. Ze had zich verkleed als man en haar haren afgesneden. Ze was zonder een goede voorbereiding en enige ervaring het land door gaan reizen. Alles zat haar redelijk mee, tot ze in de Yukara-bossen aankwam. Ze was aan het zoeken voor bessen die ze kon eten en pakte inplaats van de rode Yuka-bessen de Morta-bessen die vervaarlijk giftig zijn. Vele mensen zijn al gestorven doordat ze de 2 bessen door elkaar haalde. Deze vrouw had geluk dat hij net langskwam om water te halen bij de bron en haar zag liggen. Hij had haar meegenomen en haar weer opgelapt. Als dank had ze dus vlak voor ze weer verder ging de bank gebouwd. Hij leunde met zijn handen glimlachend op de bovenkant van de stok en keek met zijn grijze ogen het bos heen. Uitkijkend naar de bezoekers.

Denna huppelde vrolijk door de straten heen. De zon scheen eindelijk weer eens. Dit was de voorbode van de lente. De zon zou eindelijk de natte en vooral koude winter verdrijven. Denna trok de mand met wasgoed van de oude mevrouw Chini stevig tegen zich aan toen ze de drukke markstraten inliep. Normaal bracht haar moeder zelf de kleding die ze had gewassen rond en haalde ze het geld op. Maar ze had nu al 3 dagen last van vreselijke hoestbuien die vanochtend nog erger waren geworden. Haar vader had gezegd dat ze in bed moest blijven en dat Denna de manden met wasgoed wel rond zou brengen. Eerst had Denna geprotesteerd, ze had met haar vriendin Linn afgesproken om op de markt de kooplui te helpen met uitstallen om een extra zakcentje te verdienen. Maar toen ze haar moeder zag liggen hield ze op met protesteren. Haar normaal zulke sprankelende blauwe ogen lagen diep en dof in haar oogkassen en haar zwarte haar lag nat van het zweet in slierten om haar heen. Haar moeder had een verschrikte kreet geslaakt toen ze binnenkwam. Haar vader had Denna een aai over haar hoofd gegeven “Ze ijlt” zei hij geruststellend en duwde Denna de kamer uit. Haar moeder had rust nodig.
Denna was ondertussen de drukke marktstraten weer uitgelopen en kwam nu in het gedeelte van de stad met grote huizen aan een brede lange straat. Zij waren ook niet de armste in de stad, maar van zo'n soort huis konden ze net als bijna iedereen uit de stad van dromen. Ze bleef stilstaan voor het huis van mevrouw Chini. Ze bleef even aarzelend voor het hek staan. Ze gluurde door de spijlen heen de tuin in. Overal stonden rozen in allemaal kleuren te bloeien. Denna snoof de zoete geur van de bloemen op en wiebelde van haar ene voet op haar andere voet. Ze wist niet wat ze nu moest doen, moest ze nu door het hek gaan en gewoon aankloppen of wachten tot 1 van Mevrouw Chini's bediende naar buiten kwamen. Denna zoog wat lucht in haar wangen en duwde toen voorzichtig het hek open. Ze stapte door een zo klein mogelijke opening heen, alsof het teveel zou opvallen als ze het hek helemaal open zou zetten en ze daar voor gestraft zou worden. Ze voelde het grind onder haar knerpen en keek naar het pad voor zich. Ze bleef even stilstaan om te kijken naar het huis die er vanaf de straat een stuk anders uitziet. Het had nu wat statigs. Ze liep langzaam verder over het pad en keek zenuwachtig naar het huis.
Denna klopte voorzichtig op de grote eikenhouten voordeur, er hing wel een bronzen deurklopper aan de deur maar ze durfde niet zoveel lawaai te maken. Zenuwachtig wachtte ze op een teken van leven in het huis van mevrouw Chini. Ze bekeeke de klopper die ze niet had aangeraakt aandacht, het had een mooi bewerke ring in de vorm van een leeuw en glom in het licht van de zon. Op het momet dat ze het wilde aanraken ging de deur langzaam open. Ze sloeg haar ogen neer toen Mevrouw Chini zelf de deur opendeed. Mevrouw Chini keek verbaast naar het verlegen meisje dat voor haar stond. Ze zag er redelijk armoedig uit. Ze had een rafelig bruin jurkje aan die net boven haar knieën kwam. Ze had schattig bruin krullerig haar dat erg in de klit zat. Ze glimlachte vriendelijk “Kan ik wat voor je doen” zei ze terwijl ze het meisje aankeek. Denna blooste “Ik heb de was voor u” zei ze zacht. Denna tilde de mand met wasgoed op die ze naast zich neer had gezet. Ze keek naar mevrouw Chini. Ze had lang blond haar dat ze had opgestoken. Losse plukjes haar vielen vrolijk langs haar hoofd. Dat gaf haar een aardig uiterlijk. Vooral met haar vriendelijke blauwe ogen. Ze had een lange lichtblauwe jurk aan zonder viel tierelantijntjes. Daardoor had het juist iets adelijks. Denna bleef ongemakkelijk met de mand staan. Ze wist niet of ze die zomaar aan zo'n rijke vrouw kon geven. Mevrouw Chini zag haar aarzelen “Geef maar hier” zei ze vriendelijk. Ze pakte de mand uit Denna's hand. “Waarom is je moeder er niet?” vroeg ze nieuwsgierig. Denna keek haar aan, ze was vriendelijk en dat had ze niet verwacht. Na even aarzelen zei ze zacht “Ze, ze is ziek” zei ze stotterend. De vrouw deed de deur wat verder open “Wacht heel even, meisje” zei ze vriendelijk en liep naar binnen. Denna stapte opzij en gluurde nieuwsgierig naar binnen. Ze zag een prachtige marmeren hal, versierd met kleine schilderingen. De hal liep uit naar een enorme deur die waarschijnlijk naar een enorme kamer zou leiden. Ze stapte snel opzij toen Mevrouw Chini terug kwam. Ze glimlachte naar Denna. “Hier” zei ze met een warme stem. Mevrouw Chini drukte wat in Denna's hand “Koop hier medicijnen voor, voor je moeder” zei mevrouw Chini. Denna knikte terwijl ze haar vingers om de munten sloot die ze in haar handen kreeg gedrukt. Denna aarzelde, ze wist niet wat ze moest doen gaan of iets zeggen. Mevrouw Chini lachte een zacht lachje toen ze Denna zag aarzelen. “Ga maar gauw” zei ze vriendelijk dringend. Denna glimlachte en rende weg “U bent vast 1 van de goede geesten” riep ze over haar schouder en verdween achter het hek.
Wat Denna niet kon zien was dat Mevrouw Chini verdrietig haar hoofd schudde bij Denna's laatste woorden.

De paarden reden in een rustige draf langs de bomen. Het waren de beste paarden van heel het land. Dat was ook wel nodig voor deze speciale expeditie. Sergio reed op een rustige, bruin bonte merrie. Ze had leuke oortjes die alle kanten op reden. Zo op een paard voelde Sergio zich bijna belangrijk. De mensen die ze tegen waren gekomen in de dorpen waar ze doorheen waren gereden keken vol eerbied of goed gemaskeerde jaloezie naar hem op. In één van de dorpen hadden de mensen zelfs voor hem gebogen, eigenlijk niet alleen voor hem, maar voor al die bijzondere groep mannen die door het bos reden. Maar in Sergio wist dat het ook een beetje voor hem was. Hij dacht aan zijn leven voor hij bij de Sentillo was gekomen. Hij was 1 van de vele sjofele straatjochies die nooit wat in zijn leven zou bereiken. Hij kon het zich nog goed herinnerren hoe Ciaran in zijn leven was gekomen. Hij stond met een groep andere straatjochies op de hoek van het marktplein. Ze floten de dienstmeisjes na die met volle manden vol appels of andere etenswaren liepen. Sergio lachte hard toen 1 van de jongens naar 1 van de meisjes liep en haar in haar billen probeerde te knijpen maar een venijnige klap van een stuk stokbrood kreeg. De jongen droop geslagen af. Hij wreef over zijn pijnlijke wang heen. Het hele groepje begon te joelen voor het meisje dat de klap had uitgedeeld. Het meisje deed alsof ze niks hoorde en liep met snelle kokette pasjes verder het marktgewoel in. Sergio liet een luide boer toen hij nog een slok van het zure bier nam dat ze hadden gekocht van wat munten dat ze hadden gevonden. Tarik gaf hem een klap op z'n schouder “Geef mij ook nog eens wat van die godendrank” zei hij met zijn barse stem. Sergio hief de fles en gaf hem door aan zijn vriend. Hij stond op “Ik ga even mijn blaas legen” riep hij tegen zijn vrienden. “Ja ja” riepen er een paar samenzweerderig terwijl ze kusgebaaren maakte. Sergio trok zijn wenkbrauwen op en liep zonder nog wat te zeggen weg. Hij dook een afgevallen steegje in. Hij ging in een hoekje staan en liet zijn broek zaken waarnaar hij zijn blaas leegde. Zonder veel omhaal hees hij zijn broek op en draaide zich om. In de verte hoorde hij het lawaai op de markt. Eigenlijk had hij even geen zin om tussen de drukte te begeven en weer van dat zure bier drinken. Inplaats van de laan richting het plein op te lopen liep hij een andere straat in. Deze straat was wel een paar centimeter dan in de straat waar hij was gaan piesen, maar het was niet veel beter. Ook hier stonden de huizen hutje mutje op elkaar gebouwd en lag het afval in bergen naast de huisen.

het deel dat ik heb gelezen was super goed, oh k*t wat leest een computer k*t.

PS: ik mag de kaft illustratie maken, als het af is, nahnanahnaanah

Ga nou eens verder Eef

Ik zou het graag willen lezen, maar ik kan gewoonweg geen witte letters op een donkere achtergrond lezen zonder hoofdpijn te krijgen, als het zoveel is D: