De karaokebar

In één van de gezeligste steegjes van Yuka is er een onbekende karaokebar te vinden. Slechts enkele zijn geinteresseerd in de bar of weten van zijn bestaan af. De eigenaares zelf kan niet spreken maar lusiterd maar al te graag naar de jonge talenten die over de vloer komen. Vele grote sterren van nu waren ooit hier begonnen.

personen: niet meer dan 3
regels: niet iedereen is een superzangtalent. hou daar rekening mee.

Jack stond beschaamd op het podium en voelde hoe blikken op hem brande. Hoe had hij zich hier nu ook alweer in kunnen laten praten? De meisjes die hun weddeschap hadden gewonnen waren vollop aan het giegelen naar hem. Ze glimlachte uitdagend naar hem terwijl hij zijn moed bij elkaar raapte. De muziek starte en meteen voelde hij het ritme door hem heen stromen. Hij las de tekst die op het scherm kwamen en merkte dat hij bijna te laat zou zijn als hij nu niet starte. 'I don't need to be anything other than...'

Aris opende de deur en keek waar ze nu weer was beland. Ze keek nieuwsgierig rond toen ze Jack op het podium zag staan en hem zag zingen. Waarschijnlijk iets van een zanggedoe. Ze liep naar iemand toe en vroeg het. 'De karaokebar. Stil nu.' Was het antwoord. Aris keek naar Jack. Zingen was haar passie. Misschien kon ze zelf ook eens.

'I don't wanna be anything other than wath I been trying to be latly. I don't wan't wanna be anthing other than me.. ' Af en toe miste hij een woord terwijl hij zong maar hij wist wel net op tijd zijn tonen te behalen en herpakte zich wanneer het nodig was. De meisjes luisterde aandachtig en keken hem met verliefde fangirl ogen hem aan.

Aris luisterde goed en vond hem niet heel verkeerd zingen. Best wel goed eigenlijk. Ze keek even naar de meisjes die dichtbij stonden en echt aan het zwijmelen waren. Ze vroeg zich af of dit alleen door zijn uiterlijk kwam of ook door zijn zangkunsten.

'I don't wanna be...' Net zoals het hoorde liet hij zijn stem langzaam afdimmen samen met de muziek die uiteindelijk niet meer speelde maar werd vervangen door een applaus van de aanwezigen. Tevreden sprong Jack van het podium af en werd meteen omringt door de meisjes die enthausiast vragen begonnen te stellen en zoveel mogelijk aandacht probeerde op te ijsen.

Aris keek rond en liep naar de pianist toe. 'Kunt u Because of you spelen. Dan zou ik die graag willen zingen..' vroeg Aris. Ze stond op het podium bij de pianist dus kan ze de mensen even goed bekijken.

https://www.youtube.com/watch?v=z3D8J1rjGLg&translated=1

De pianist speelde de eerste noot en ze knikte dat hij goed zat. Ze liep verder het podium op en pakte de microfoon. Langzaam begon ze met zingen het klonk erg goed. 'I will not make the same mistakes that you did
I will not let myself cause my heart so much misery
I will not break the way you did, you fell so hard
I've learned the hard way to never let it get that far

Because of you, I never stray to far from the sidewalk
Because of you, I learned to play on the safe side so
I don't get hurt
Because of you, I find it hard to trust not only me
but everyone around me
Because of you, I am afraid...'
Ze zong erg mooi.

Aris zong door. Vol gevoel. Alsof het haar zelf overkwam.
'I lose my way and it's not too long before you point it out
I cannot cry because you know that's weakness in your eyes
I'm forced to fake a smile, a laugh, everyday of my life
My heart can't possibly break when it wasn't even whole to start with

Because of you, I never stray to far from the sidewalk
Because of you, I learned to play on the safe side so I don't get hurt
Because of you, I find it hard to trust not only me
But everyone around me
Because of you, I am afraid

I watched you die, I heard you cry, every night in your sleep
I was so young, you should have known better than to lean on me
You never thought of anyone else, you just saw your pain
And now I cry in the middle of the night for the same damn thing

Because of you, I never stray to far from the sidewalk
Because of you, I learned to play on the safe side so I don't get hurt
Because of you, I try my hardest just to forget everything
Because of you, I don't know how to let anyone else in
Because of you, I'm ashamed of my life because it's empty
Because of you, I am afraid

Because of you
Because of you'
Na een paar minuten was ze klaar met het liedje en keek ze even rond. Daarna bedankte ze de pianist en ging op de rand van het podium zitten.

Jack zijn aandacht werd meteen naar de herkenbare stem van Aris. Verbaasd van haar talent bleef hij haar bewonderend aankijken. De meisjes die bij hem stonden en zagen naar wie hij keek werden onmiddelijk jaloers en trachte zijn aandacht weer terug te winnen wat moeilijker leek dan verwacht.

Aris zit op de rand van het podium rond te kijken en haar blik blijft hangen bij Jack's blik. Ze glimlachte en zwaaide naar hem. 'Hoi..' riep ze vrolijk. Ze voelde een warmte in zich. Dat had ze altijd na het zingen. Daarom vond ze het ook zo fijn.

Hij zwaaide vriendelijk terug naar haar terwijl hij duidelijk van haar gezicht kon aflezen dat ze gelukkig was. Waarschijnlijk kwam dat gewoon doordat ze graag zong of vandaag haar alles mee zat. 'Jacky, wie is zij?' - 'Jack-kuun, waarom kijk je meer naar haar dan naar mij?' De meisjes begonnen te klagen door aandachtgebrek wat Jack lichtelijk irriteerde. Maar hij liet ze begaan.

Aris zag alle meisjes om hem heen met zeurende gezichten en grijnste. Het was best grappig om te zien dat het hem irriteerde. Ze keek even verder rond. Het was er niet erg druk vond ze. Ze liep naar de bar. 'Mag ik wat water?' vroeg ze vriendelijk aan de man die achter de bar stond. Toen ze het kreeg gaf ze hem het geld.

Jack keek op zijn horloge als smoes. 'o, kijk, helaas dames, ik moet er vandoor.' De meisjes treurden in koor maar gaven hem dan een kus op zijn wang als een vaarwel. Zonder dat ze het zagen veegde hij hun lipstick van zijn wangen en liep naar de bar om te betalen. Zonder het zelf door te hebben kwam hij naast Aris staan.

Aris keek rond en zag net Jack staan. 'Zo.. Populair..' zei Aris plagend. Ze vond het wel grappig om te zien hoe die meisjes hem aanbeden. Alsof hij een god was. Gelukkig werd zijn ego er niet groter op, dacht Aris. Nouja, zo goed kende ze hem nou ook weer niet maar dat dacht ze.

Verbaasd keek hij op toen hij merkte dat hij naast Aris was komen staan maar herpakte zijn kalmte snel terug. 'ik zou liever hebben dat ze iemand anders zouden lastig vallen... ahja, het is nu eenmaal zo.' - '5 kopermunten a.u.b.' Jack pakte zijn geldbuidel en haalde het gepaste bedrag er uit. Een man verderop had zijn ogen op de geldbuidel gericht voor een aantal seconden maar liep toen de karaokebar uit zonder enige vorm van verdachtheid. 'je kunt trouwens mooi zingen, misschien moet je wel zangeres worden inplaats van een strijder.' Hij glimlachte terwijl hij zijn geld weer weg stak en aanstalten maakte om naar buiten te lopen.

Aris grijnste. 'Dat zeggen meerderen maar dat is niks voor mij. Ik doe het graag maar niet als mijn werk. Wat ik nu doe is veel leuker. Ach je kan ze ook gewoon ontlopen maar dat zal een stuk moeilijker zijn. Maar ik houd je op met mijn geklets.' zei Aris grijnzend.

Jack greinsde terug. 'djane' Hij wuifde haar vluchtig uit en verdween toen door de deur zonder te weten wat hem te wachten stond buiten. Hij liep door de straten en stegen maar moest uiteindelijk stoppen omdat een aantal mannen met knuppels en messen hem braaf stonden op te wachten. 'ook hallo.' Zei Jack droogjes alsof hij nergens bang voor was en zeker niet voor hun.

Aris dronk haar water op. Ze had haar dagje wel vandaag. Ach, ze had niet zo'n zin meer om hier te blijven maar luisterde even naar het nummer dat bezig was. Daarna vertrok ze ook. Niet echt wetend waarheen. Maar ze dwaalde graag rond dus zo erg vond ze het niet.