Dust's ouderlijke huisje

Natas glimlachde naar Dust. Toen ze Schysta haar klauwen zag herinnerde ze opeens haar plan. ER verscheen een mysterieuze glimlach op haar gezicht. ´´Schysta, ben jij verliefd´´ vroeg Natas. Ze wist het antwoord al maar dat wist Schysta niet. ´´Want als je dat bent dan moet je wel goed uit zien tegenover die persoon. Je moet je schubben goed staan en natuurlijk je klauwen bij gewerkt´´ zei Natas nonchalant.

Schysta keek argwanend naar Natas en Dust. "Nee." zei ze bot, omdat ze niet wilde dat iemand anders als Dust en Aris het zouden weten. "Maar ik zou het wel fijn vinden om er goed uit te zien, maar je komt niet aan mijn klauwen." Ze glimlachde toen, maar zette zich schrap toen Dust even zonk. Daardoor kwamen er kleine gaatjes in zijn schouders, waaruit een rood straaltje liep.

´´Nee hoor´´ loog Natas. Ze zou het toch wel stiekem doen dan. ´´Alleen een maskertje een magage´´ zei Natas met een knipoog naar Dust. Ze hoopte alleen dat het plan zou werken want anders zou Dust echt veel littekens krijgen. Oprecht glimlachde Natas om nog eerlijker te lijken.

Schysta sprong van Dust af en vloog naar de kant. Daar ging ze liggen, met haar poten onder haar buik. Daar ging ze wachten tot Natas haar zou behandelen. Dust keek hoofdschuddend naar Natas. "Doe het maar niet, straks vertrouwt ze je niet meer. Of heb jij het liever wel?" Hij keek haar vragend aan.

´´We zien wel altijd is een lange tijd en trouwens jij bent belangrijker dan vertouwen´´ zei Natsa met een glimlach tegen Dust. Daarna sprong ze ook het bad uit. Met een luchtbol liet ze al het water weg gaan. Daarna liep ze snel naar binnen om haar roze masker te halen. Die had ze van Berta gekregen en zelf hoefde ze die niet te gebruiken. Rustig ging ze langs Schysta zitten en begon haar hele gezicht onder het masker te verbergen. Toen ze klaar mee was legde ze twee komkommers schijfjes op Schysta haar ogen en zei streng´´nu moet je een half uur rustig blijven zitten´´. Daarna stuurde ze geruislood 10 metalen schaartjes naar de klauwen. Natas twijfelde niet en liet ze meteen allemaal een klauwnagel af knippen.

Schysta voelde dat er iets met haar nagels gebeurde en vloog snel op. Ze haalde de komkommer van haar ogen en zag dat haar nagels veranderd waren. Er zaten sneetjes in, maar de schaartjes, zoals ze zag, konden niet door het ivoor heen komen. Snel vloog ze naar haar schuilplaats waar ze ging zitten mokken omdat ze haar klauwen af wilden knippen. En ze was er juist zo trots op.

Natas zuchte teleurgesteld omdat ze uiteindelijk ze er niet van af heeft gekregen. Teleurgesteld keek ze om naar Dust en ze zei ´´sorry niet gelukt´´. Ze was er zelf meer teleurgesteld erom omdat ze een keer iets voor Dust wou doen en het nu mislukt was.

Dust schudde zijn hoofd en zei "Maakt niet uit. Zolang het geen diepe wonden worden zullen het geen grote littekens worden. Hij keek op een schouder en zag hele dunne lijntjes lopen waar Schysta hem eerder had gekrabt. Hij klom ook op land en liet de lijntjes zien. "Kijk, zo groot zijn ze niet." zei hij terwijl hij ze met zijn vinger langsliep.

Natas sloeg boos zachtjes Dust op zijn hoofd. ´´Dat is niet alles als de klauwen verder groeien dan worden de wonden groter. Daar komt nog bij dat ze uiteindelijk krom gaan groeien zodat Schysta nooit meer gewoon kan staan´´ zei Natas boos. Ze zei het zo hard dat Schysta het misschien zelfs had gehoord.

Schysta hoorde wat Natas zei, maar dacht bij zichzelf 'Ik kan best zelf mijn nagels onderhouden.' Ze keek weer naar de groeven in haar nagels en bedacht zich toen iets. 'Wat als drakennagels stopten met groeien op een bepaalde lengte?' Ze zou wel zien. Dust knikte en zei ''Ik vind het fijn dat je eraan denkt, maar toch denk ik dat je het voortaan moet overleggen.'' Hij keek Natas aan met een blik van 'doe nou maar'.

Natas zuchte omdat ze wist dat ze er niks tegen in kon brengen. ´´Maar jij moet langere kleren dragen zodat het moeilijker erdoor kan´´ zei Natas streng tegen Dust. Ze keek even omhoog naar de wind. Opeens besefte ze dat Dust nog iets had belooft. ´´Dust ben je niet iets vergeten, ergens waar wij heen zouden gaan´´ zei Natas als een kleine hint.

Dust sloeg zich tegen zijn hoofd. "Helemaal vergeten." zei hij verontschuldigend. "Laten we gelijk in gaan pakken." Hij stond op en liep naar binnen. Daar zocht hij Arachni's zadeltassen op en zette die op zijn kamer. Daar deed hij maar 1 paar andere kleren in en voor de rest vulde hij het met een beetje verband & medicijnen en brood/groenten. Ze konden fruit en vlees in het bos zo halen.

Natas ging op de bank zitten wachten en kijken. Ze had zelf nog niet eens uit gepakt dus hoe kan ze inpakken. Max zat langs haar en samen keken ze naar Dust tot hij klaar was. Het zag er best grappig uit vond Max die dus ook begon te lachen. Natas glimlachte alleen maar.

Dust kleede zich snel nog even om, gespte alle wapens om en liep toen naar Arachni toe. Hij deed de zadeltassen om en zorgde ervoor dat Natas en hij nog genoeg ruimte zou hebben, als ze samen te paard wilden gaan. Schysta kwam weer tevoorschijn en zag wat Dust deed. Toen herrinerde ze zich wat ze zouden doen en vloog blij naar binnen, waar ze Max en Natas zag zitten. Schysta had het haar wel vergeven, maar ze mocht nooit meer aan haar nagels zitten.

Toen Natas zag dat Dust klaar was liep ze ook naar buiten. Ze zag dat Schysta bij hun kwam dus die had haar waarscheinlijk al vergeven. ´´Klaar´´vroeg Natas blij terwijl ze bijna weer te springen stond om op Arachni te klimmen. Al was het nu meer zweven geworden.

Dust knikte. "De draken kunnen in het bos weer bij ons komen, want we moeten eerst helemaal door Mista. Als we rustig aan doen doen we er behoorlijk lang over. Zullen we na het bezoek naar jouw huis gaan?" Hij keek Natas vragend aan. "En stijg maar vast op, ik pak nog snel even iets." Hij was vergeten wat Larissa, Rose's kok, had gevraagd, maar ging snel een zak halen voor als hij de bessen tegenkwam.

´´Ik denk dat het beste is dat we even bij de paardenman blijven´´ zei Natas serieus terwijl ze zwevend op Arachni klom. Ze wist niet waarom ze dat wou maar haar gevoel zei dat en Natas luisterde het liefst naar haar gevoel. Max keek met waterige ogen naar Natas omdat hij de eerste deel niet mee kon.

Dust knikte en rende het huis in. Daar pakte hij een zak waarin de bessen konden en deed die nog in de zadeltassen. Schysta vloog ondertussen al naar het bos, waar Natas en Dust erin zouden gaan. Daar wachtte ze tot ze er waren, dan ging ze mee vliegen. Dust klom ondertussen op Arachni en wilde die net aansporen toen zijn moeder naar buiten kwam. "Doe geen dingen waar je spijt van krijg he." zei ze waarschuwend. Dust kreeg gelijk een rood hoofd.

Max vloog achter Schysta aan en begon ook in het bos te wachten. Natas haar gezicht werd meteen ook rood en ze wou er zelfs niet aan denken wat ze bedoelde. ´´Ik denk dat het beter is dat we nu gaan´´ zei Natas zachtjes omdat haar hele hoofd nog rood was.

"Maahaaam." zei Dust verlegen. Zijn moeder gaf hem nog snel en kus en zei "Pas goed op elkaar." Dust spoorde Arachni aan terwijl zijn hoofd nog steeds rood was. Hij zag dat van Natas niet en hoefde het ook niet te zien ook. Ze reden door Mista en Dust groette nog heel wat mensen. Een van zijn oude vrienden riep "Heb je eindelijk een meisje gevonden, stofnest." en hij lachte.

Natas was opgelucht toen ze weg waren. Ze wou niet zo erg weg maar verder afscheid nemen hoefde ze niet. Toen een andere jongen naar Dust riep dat hij eindelijk een vriendin had gevonden. Natas gaf Dust snel een kusje op de wang .

Een andere jongen, die net tevoorschijn was gekomen joelde. Dust bloosde een beetje, maar dat kon je ook toeschrijven aan de warmte. Hij gaf Natas een kusje terug en reed toen de bocht om. Het bos lag voor hen en hij dacht een rood vlekje te zien. "Kan dat Max zijn?" vroeg hij terwijl hij naar het vlekje wees.

Natas had het gejoel eigenlijk wel verwacht dus was er niet veel van geschrokken. Toen ze bij het bos waren keek Natas naar het vlekje. Het was niet echt een vlekje omdat Natas nu ook een stuk verder kon kijken omdat haar krachten waren verbetert. ´´Ja dat is Max´´ zei Natas dan ook snel.

Dust glimlachde en spoorde Arachni aan, die wat langzamer was gaan lopen. Ze kwamen al snel in het bos, waar hij Schysta en Max gelijk zag staan. Schysta sprong op en vloog gelijk met Arachni mee. Ze kon niet meer op het paard gaan zitten omdat ze dan waarschijnlijk hem pijn zou doen en hij zou kunnen gaan steigeren.

Max vloog ook mee maar ging uiteindelijk net voor Natas zitten. Hij en Natas keken naar Schysta die gewoon ging vliegen. Na een paar minuten zei Natas ´´eigen keus de hele reis vliegen´´. Daarna keken ze weer voor zich uit. Het was niet als een belediging bedoelt alleen nog een rede om de klauwen te laten knippen.