Dust's ouderlijke huisje

Dust pakte zijn boog, pijlen en messen en liep toen naar achter het huisje. Hij had daar een strooien pop staan die hij gebruikte om te oefenen. Hij hing de pijlenkoker om zijn schouder en schoot toen snel vijf pijlen achter elkaar. Twee in de ogen, een in de mond, een in de hals en een door het hart. "Die is dood" zei hij droog terwijl hij naar Aris keek.

Aris was achter hem aangelopen en was naast hem gaan staan.'Nu ben ik. Ik zal ook vijf pijlen schieten. Zo dicht mogenlijk op de plekken waar jij de vijf pijlen hebt geschoten..' zei ze vrolijk. Ze pakte haar boog en wachtte tot Dust zijn pijlen weg zou halen. Ze bekeek de strooien pop goed. Makke, dacht ze. Ze had het geleerd van zichzelf en Erendil. Beide nu goede boogschutters en misten haast nooit.

Dust trok zijn pijlen uit de pop en keek toen hoe Aris het deed. Hij gespte zijn schede om en maakte zijn beide messen los. Die zou hij zometeen gebruiken. "Probeer dat maar eens. En daarna doe ik iets moeilijkers, oke?" vroeg Dust lachend. Hij hoopte dat ze zijn volgende uitdaging niet zou halen.

Aris pakte twee pijlen. Ze zette die op verschillende hoogtes maar wel zo dat ze het einde kon vasthouden. En schoot. De hals en het hart geraakt. Daarna pakte ze nog twee pijlen. Weer schoot ze en nu raakte ze de mond en een oog. Haar laatste pijl schoot ze ook en daarmee raakte ze ook het oog. Daarna liep ze naar de strooibaal toe en bekeek ze. 'Hmm.. Wat vind jij?' vroeg ze aan Dust.

"Het kan altijd sneller." zei hij lachend. "Zal ik nog eens iets voordoen?" Zonder het antwoord af te wachten sprong Dust weg, rolde, schoot toen twee pijlen weg naar de pop. Hij rolde weg achter Aris en schoot toen drie pijlen terwijl hij rolde. Daarna ging hij weer naar zijn startpositie en terwijl hij dat deed schoot hij nog twee pijlen.

'Hmm.. Maar als ik even zeggen mag. Jij hebt geleerd als jager, ik als soldaat, doler hoe je het noemen wilt. Onze beleving van een gevecht kan anders zijn. Ik zie een gevecht als een grote oorlog met verschillende manschappen. Maar hoe zie jij een gevecht?' vroeg Aris aan hem. Ze wist dat ze ergens wel gelijk had. Ze dacht altijd erg diep door. Dat was een va haar kwaliteiten.

"Ik zie een gevecht als een oorlog, maar ook een tegen tien ofzo." antwoorde Dust. "En dan vecht ik meestal niet zelf mee met een oorlog." zei hij. "Jagers zijn van de tactiek of eenmansmissies. Dat kunnen ze makkelijker oplossen met de boog." Hij pakte zijn pijlen weer en duwde het stro goed. Schysta kwam ondertussen naar de deuropening om te kijken wat Aris en Dust deden.

Aris knikte. 'Dat maakt een groot verschil. Ik weet hoe ik moet jagen maar mijn doeleinden met een gevecht zijn winnen en dan niet alleen maar met de manschappen en er zo weinig mogenlijk verliezen. Aris glimlachte. Ze keek even om naar Schysta. Het bleef een lieve draak. Aris deed haar boog weer om en haar pijlen in haar kokr. Ze keek naar Dust. 'En nu?' vroeg ze afwachtend aan hem.

"En nu met de werpmessen of jouw dingen. Scherpe dingen van een afstand gooien." zei Dust resoluut terwijl hij bij de achterdeur ging staan. De afstand was nu ongeveer twintig meter en hij pakte zijn werpmes. Hij gooide het richting de hals maar het bleef uiteindelijk net onder het hart steken. Schysta vond het er erg leuk uit zien en pakte het mes met haar tanden uit de pop. Toen bracht ze het terug naar Dust en zei et een grijns "Alsjeblieft"

Aris glimlachte. Ze ging achter hem staan en begon met haar mes te spelen. Rustig wachtte ze tot ze aan de beurt was. Ze had al een tijdje haar werpmessen niet gebruikt. Toch had Aris wel het gevoel dat het zou lukken. Ze neuriede een liedje dat in haar hoofd zat. Ze bekeek het lemmet en het leek net nieuw, nog steeds.

Dust pakte het werpmes uit Schysta's mond en zei "Bedankt Schysta. Nu ben jij aan de beurt Aris." Hij liep snel naar het houten tuinbankje en lette goed op Aris' manier. Schysta rende achter Dust aan en ging op de bank naast hem zitten. Haar schubben begonnen witter te worden, merkte Dust op. Schysta ging liggen en lag klaar om het mes van Aris te halen.

Aris knikte. Ze deed een pas naar voren pakte het mes en wierp het ongelooflijk snel naar de pop. Ze raakte precies de plek waar normaal de knasslagader zat bij het hart. Aris glimlachte. 'Wat vond je ervan?' vroeg ze aan Dust. Ze vond dat Schysta veranderd was qua kleur, maar misschien lag het aan haar en zag ze het verkeerd.

"Goed gedaan hoor." zei Dust goedkeurend. Schysta sprong van de bank, hapte naar het mes en bracht het terug naar Aris. "Afjelieft" zei ze terwijl ze het mes voorzichtig neerlegde. "Wat kan je nog meer voor mooie dingen?" vroeg ze nieuwsgierig. "Hoe gooi je met shurikans?" Ze was echt benieuwd of die dingen handig konden zijn. "Ja, dat wil ik ook wel eens zien." zei Dust. "Zelf gebruik ik ze niet, maar het is altijd handig om te zien hoe ze werken."

'Oké. Ik zal er twee gooien. Ik kan zeggen dat er een in het hart komt en een via achteren het hoofd doorboort. Maar Dust, ik wil dat jij eerst gewoon een keer met een shuriken gooit om te laten zien dat het erg moeilijk is.' zei Aris tegen hem. Dit was haar gebied dus nu wilde ze het ook goed doen.

Dust stond op en liep naar Aris toe. "Oke" zei hij terwijl hij er eentje pakte. Schysta liep snel naar achteren voor als het ding verdwaalde. Dust woog het goed in zijn hand. Hij gooide en merkte dat het ding erg lastig wegging. Snel concentreerde hij zich op de shuriken en liet die een rondje maken om het hoofd van de pop voordat hij zich in de hals boorde. "Tadaa" zei Dust glimlachend. "Inderdaad moeilijk, maar toch raak." Schysta rende weer naar de pop en haalde voorzichtig de shuriken eruit. Ze liep naar Aris, ze durfde niet te rennen, en legde hem toen in haar hand.

Aris glimlachte. 'Goed gedaan. Nu ik.' zei ze glimlachend. Ze pakte twee shurikens in een hand. Deed haar ogen dicht en gooide ze totaal op gevoel. Daarna draaide ze zich om zodat ze niks zou kunnen zien. 'En?' vroeg ze aan Dust en Schysta. Het was vast wel gelukt bedacht ze. Nou ja, in ieder geval erg dichtbij.

Dust was behoorlijk onder de indruk toen Aris met haar ogen dicht raak gooide. "Allebei raak." zei hij. "Indrukwekkend hoor. Ik hoop dat ik nooit tegenover jou kom te staan in een gevecht." Schysta was ondertussen een hondje geworden. Ze apporteerde de wapens telkens en wilde steeds meer zien. Toen ze terug kwam met de twee shurikens zei ze uitdagend "En de volgende pak je zelf maar hoor." Dust moest lachen en gaf Schysta een aai over haar kop. Die vond dat zo lekker dat ze hard tegen Dust's hand drukte. Zo hard zelfs dat hij omviel. Toen ze dat merkte moest ze lachen en ging ze op Dust's borst zitten. "Nu heb ik je."

'Ik denk dat ook niemand van Schysta wind in een kophanddrukgevecht.' zei Aris lachend. Ze liep naar ze toe en bekeek die twee. 'Nou zit het lekker Schysta?' vroeg Aris lachend. Ze borg de shurikens op en ging naast Dust op de grond zitten en krabde Schysta. Nog nagrinnikend.

"Ja, echt lekker." zei Schysta lachend. Ze duwde even tegen Aris' hand maar draaide toen een rondje en ging liggen. "Kriebelen Dust, nu" commandeerde ze. "Ik wahaacht." zei ze gelijk erachteraan toen Dust geen actie ondernam. Die begon Schysta snel te kriebelen om haar tevreden te houden. "Ik verwen je iets te veel wist je dat?" zei Dust plagend. "Dat doe je niet, je doet eigenlijk veel te weinig voor me." zei Schysta bazig. Dust keek verbouwereerd op. Hij fluisterde in Aris' oor "Ik denk dat ze in de drakenpubertijd zit, ze is anders geworden." en moest toen lachen.

Aris schoot ook in de lach. 'Zelfs Darweimn heeft minder kapsones. Wat een heel knap feit is. En gelukkig past die niet meer op mijn buik. Nu zou ik geplet worden..' zei Aris grijnzend. Ze bedacht zijn grote, het zou haar dood worden. 'Nou, dan kunnen de grootste draken mooi op Darken gaan zitten en dan zijn we van hem af.' zei Aris grijnzend./

Dust moest lachen om wat Aris zei en Schysta vroeg meteen "Waar hebben jullie het over? Ik wil het weten, en wel nu!" Dust vertelde over het grapje dat ze op zijn buik zat en zei toen "En we hadden het over de pubertijd, waar jij blijkbaar in zit." Hij probeerde Schysta serieus aan te kijken, maar die gaf hem zo'n kwade blik dat hij gelijk weer in lachen uitbarste. "Niet leuk" zei ze met een pruillip. Ze keek naar Aris en zei "Zeg er eens wat van."

'Dust..' begon Aris op een serieuze toon, waarna ze in lachen uitbarstte. 'Je.. Mag.. Schysta.. Niet.. Zo.. Pesten..' kreeg Aris er met moeite uit. Dusts gelach werkte aanstekelijk. Aris sloot haar ogen even en opende die daarna weer. Ze keek Schysta aan. 'Weg pruillipje..' zei Aris tegen haar met een glimlach.

Schysta's pruillip verdween als sneeuw voor de zon en zei toen tegen Dust "Je hoorde wat Aris zei, niet meer pesten, meer kriebelen." Dust begon te hikken van het lachen en zei toen "Is een trilmassage ook goed?" terwijl hij weer aan het lachen ging. Hij keek naar Aris en zei toen "Overloper." en trok een vies gezicht.

Aris haalde grijnzend haar schouders op maar knipoogde. 'Nee, ik ben een spion! Dat is veel leuker!' zei ze grijnzend. Ze speelde met een par plukjes haar en hoorde plotseling een zachtte plof achter zich en keek om. 'Darweimn!' zei ze vrolijk. Aris stond op en rende naar hem toe. Ze aaide hem.

"Nee, een trilmassage is niet goed." zei Schysta afkeurend. Ze keek op toen ze een plof hoorde en rende achter Aris aan naar Darweimn. Dust kwam overeind terwijl hij nog aan het grinniken was. "Hoi Darweimn." zei hij. Schysta sprong achter op Darweimn en bestudeerde daar zijn stekels. "Wat een mooie stekels heb jij zeg." zei ze vol bewondering. "Spionnen zijn irritant, weet je dat?" zei Dust tegen Aris. "En spionnen werken vaak voor beide kanten, dus zal ik je maar moeten vermoorden he?" zei hij grappend.