Rose' ouderlijke landhuis

Dust moest grinniken om Rose's bijnaam. Hij stak zijn hand uit en zei "Ik ben Dust." Hopelijk maakte ze geen irritante opmerkingen, maar hij dacht dat ze niet echt het typ ervoor was. "Rose zei dat je een perfecte kok was, dat wil ik wel eens zien." Hij kwam naar haar toe gelopen om te kijken wat ze aan het doen was.

Rose lette niet op het gegrinnik van Dust. Ze was echt te blij om daar op te reageren. Larissa hield Rose op een klein afstandje en bekeek haar eens goed "Je bent afgevallen, dat komt omdat je mijn eten hebt moeten missen dametje" zij ze quasie streng. Maar de pretoogjes in haar gezicht verrieden dat ze dolblij was om haar terug te zien. Daarna draaide ze zich naar Dust en schudde zijn uitgestoken hand "Larissa en Rose heeft volkomen gelijk" zei ze met een glimlach.

"Nou, waar ben je mee bezig." vroeg hij nieuwsgierig. Hij keek in allerlei pannen en potten om te zien wat erin zat. Hij rook af en toe goed en bij eentje bleef hij verbaasd hangen. "Wat zit hierin?" vroeg hij terwijl hij naar een stoofpot wees. "Toch geen Nachtschot, hoop ik."

nachtschot?
-
Larissa volgde Dust langs de potten. "Dit is voor het dinner vanavond. Er komen enkele gasten voor je vader Rose." Onopvallend zuchtte Rose. Met enkele gasten bedoelde ze waarschijnlijk minstens 20 man. Ze kon ook nooit gewoon even rustig thuis komen. "Hier zit trouwens haas in, deze word precies 4 uur gestoofd in deze kruiden" ze wees naar enkele gedroogde planten die boven aan een houten balk hingen te drogen.

Uit een boek
-----
Dust keek zoekend naar de kruiden. Hij zag geen dodelijke bessen hangen, maar vroeg toch "Heb je van sommige kruiden alles al opgemaakt. Zo ja, mag ik dan zien waar je die vandaan hebt of wil je die precies omschrijven." Hij kreeg argwaan, dat iemand bessen had geplukt en verkocht, misschien om Rose's vader om te leggen of uit onwetendheid.

Rose volgde zonder wat te zeggen het gesprek tussen Dust en Larissa. Dust bleek zo te zien ook aardig wat van koken te houden.
Larissa keek Dust verontwaardig aan en gaf hem een speelse klap met de theedoek die ze in haar hand had. "Dacht je nou echt dat ik niet wist waar ik mee kook?" zei ze nu met iets hards in haar stem. Niemand mocht haar bekritiseren op haar kookgerei en ingrediënten. "Ik zelf zorg hoogstpersoonlijk voor alle ingrediënten." zei ze er vriendelijk achter aan "Hier zijn de kruiden die nog over zijn" Ze liep naar een plankje waar gesneden kruiden op lag. Rose merkte dat er nog niks in de keuken veranderd was "Doodgewone peterselie" glimlachte ze "En dit is Safraan voor de vissoep" zei ze terwijl ze een beetje op haar vinger deed en fijnmaalde. 'Allemaal natuur zuiver" Behalve kokkin was Larissa een ware kruidentovenares. Ze wist echt van elk kruid waar het het beste voor was. Ze had Rose vaak genoeg een aftreksel van kruiden gegeven om op te drinken als ze een keer niet kon slapen. Iyona en Larissa zouden het samen vast en zeker goed kunnen vinden

"Gelukkig." zei Dust opgelucht. "Ik dacht dat ik Nachtschot rook, en als je echt een kruidentovenares bent, weet je wel wat dat is." zei hij. Hij keek rond en pakte toen een paar besjes uit zijn zak. "Ooit al eens deze geprobeerd?" vroeg hij aan Larissa. Hij stopte er eentje in zijn mond en slikte die door. Ze waren echt lekker nu. Hij bood een besje aan Larissa aan, hopend dat ze dit ook wist.

"Hoe weet jij dat ik ook wel kruidentovenares genoemd word" verbaast keek Larissa naar Dust, maar werd al snel afgeleid. Vol verbazing keek ze naar het besje dat Dust in zijn hand had "Hoe... hoe" ze knipperde verbaast mt haar ogen "Hoe kom jij in hemelsnaam aan die dingen. Ik ben jaren bezig geweest om daar een handjevol van te krijgen?" maakte ze haar zin af.

"Gewoon in het bos gevonden. Je moet wel goed zoeken en de bes wordt ook nog wel eens verward met zijn giftige broertje. Daarom vind je ze niet zo snel, mensen trekken de bosjes uit de grond zodat anderen er niet dood aan kunnen gaan." Dust herrinerde zich waar hij ze had gevonden, vlak bij zijn hutje bij Yuka. "Je mag ze hebben, waar ik woon heb ik er genoeg." zei hij glimlachend. Hij haalde zijn buideltje waarin de bessen zaten los en legde die op de tafel. Daarna vroeg hij aan Rose "Eentje proeven?"

Larissa keek alsof ze de loterij had gewonnen toen ze het zakje van Dust aanpakte "Wauw, meen je dat, dat is echt geweldig" zei ze enthiousiast. En toen tegen Rose met een knipoog. "Je moet hem vaker meenemen roosje. " Rose grijnste "Jahoor zal ik doen" knikte ze en pakte een besje van Dust aan "oké het is jullie schuld als deze toevallig giftig is" zei ze met een grijns. Het was echt weer iets voor Rose om precies het ene verkeerde besje op te eten.

"Als dat net de giftige is, heb ik nog wel wat ervoor." zei Dust grijnzend. Hij wist zeker dat dat de eetbare soort was, maar hij had het tegengif altijd bij zich. Vreemd genoeg waren de bladeren van diezelfde struik het tegengif, had hij geleerd. "En ja, je mag ze hebben. Ik kan waarschijnlijk wel af en toe wat sturen, als je dat graag hebt." zei hij tegen Larissa. "Ooit al een aardbeien met suikerwater erin gespoten gemaakt?" vroeg hij nieuwsgierig. Het zou waarschijnlijk wel zo zijn, want het was het lekkerste wat er was.

Rose knikte en stopte het besje in haar mond "hmm" zei ze terwijl ze hem met haar tong tegen haar gehemelte uit elkaar spletste zodat het sap over haar smaak dingen ging. "ik snap waarom je gek op deze bessen bent" zei ze tegen Larissa. Larissa knikte en keek naar Dust "Als je dat zou willen doen, deze bessen zijn echt geweldig en natuurljk heb ik die wel eens gemaakt." Ze klopte Rose even op haar bovenarm "Het was vroeger haar lievelingseten, he meisje van me." Ze kneep even in Rose's arm om te laten zien hoe blij ze was om haar weer te zien. "Maar wat nog beter is is aardbeien met verse slagroom en een licht laagje poedersuiker"

Dust kreunde toen hij het hoorde. "Herinner me niet aan die nachtmerrie. Ik had ze gemaakt voor mijn zusje. Daarna heeft ze een hele week lopen zeuren zodat ik ze opnieuw zou maken. Maar ze waren inderdaad erg lekker. Ik zal ze eens voor Natas maken." Dat laatste mompelde hij meer en hij begon een beetje te blozen. "Maar ik zou ze heus wel willen sturen. Misschien dat je een paar kan planten zodat je zelf een voorraadje kan kweken." zei hij glimlachend.

Rose en Larissa grinnikte "Je had haar gewoon uit moeten leggen hoe ze het kon maken" glimlachte Larissa. Op haar gezicht stond te lezen dat ze Dust wel mocht "Voor je verder gaat. Eet je vanavond mee?" onderbrak ze Dust toen hij over planten begon. Larissa was dan wel goed met kruiden plukken, maar met planten verzorgen was ze wat minder. Ze kon zelfs een cactus laten verdrogen...
Rose keek vragend naar Dust, ze zou het wel leuk vinden als hij mee zou eten, er was toch een groot dinner dus zouden ze waarschijnlijk geen overdreven ondervraging van haar vader krijgen.

"Als het mag, graag." zei Dust glimlachend. "Alleen wil ik liever geen verhoor, zoals dat thuis kan gaan." Hij grinnikte even toen hij terugdacht aan het moment dat zijn familie Natas had gezien. Gelukkig vonden zij het niet erg dat er draken bestonden, ze hadden wel meer vreemde dingen gezien. "Die stoofpot lijkt me best lekker." zei hij goedkeurend. Het liefst zou hij zijn vinger in de pan steken om het te proeven, maar dat zou een beetje onbeschoft zijn tegenover zo'n hoge pief.