Het enorme grasveld

Ergens in het midden van Ashtar staat een groot bos, het staat ook verwant aan het bos van Yuka maar is door een enorme spleet in de aarde gespleten dus kun je niet door het bos lopen. Maar midden in het bos, waar eigenlijk niemand komt is een enorm grasveld dat vol met kruiden staat. Dit grasveld is zoals ik al schreef helemaal omsloten door bomen en er komt dus niemand. Dit is een uitstekende plek om te oefenen met je draak met vliegen en landen. Ook is het handig om vanaf hieruit naar Elita te gaan zonder opvallend met je draak te landen.

regels: /
level: minstens 2

Met een spierwit gezicht hing Rose over de nek van Cairo. Vliegen, dat was eens en nooit weer, dacht Rose ook al wist ze dat dat niet waar zou worden. Het was geweldig geweest. Maar het landen dat was nou net wat minder. Nog steeds zag Rose de boomtoppen vlak onder haar door vliegen. Ze had elk moment het gevoel gehad dat ze elk moment neer konden storten. Cairo had daar duidelijk anders over gedacht en had de scherpste bochten gemaakt, waardoor Rose nog witter wat geworden. Voorzichti ontspannde ze haar wit geworden knokkels en liet de 2 stekels waar ze zich aan vast gehouden had los.

Sheena voelde de wind langs haar oren suizen en merkte hoe Aqua begon te landen. Ze had haar armen om zijn nek geslagen en had zich vastgehouden. De nu bijna helemaal witte Aqua, had geleerd om hoger te vliegen met haar op zijn rug. Hij landde zachtjes op een groot grasveld, met een grote spleet in de aarde en met allemaal bomen eromheen. Hij moest even rusten. Sheena gleed van hem af en ze gingen beide zitten op de grond. Ze wou naar Osaku gaan, waar ze vorig jaar met zomer was.

Achter zich hoorde Rose nu het bekende geluid van iemand anders die ook lande. Verwonderd draaide ze zich om, eigenlijk wist ze niet of er meerdere al level 2 behaalt hadden. Maar blijkbaar dus wel. Ze liep door het korte gras dat leek alsof het gemaait was richting de andere draak die geland was. Ook Cairo had door dat er iemand anders geland was maar besloot er niks van aan te trekken. Lui liet hij zich door zijn poten zakken en begon een soort van snurk geluiden te maken.

Sheena schrok op toen ze een soort snurkachtig geluid hoorde en ze stond op. Uit reflex pakte ze haar stok beet als verdediging. Toen zag ze rood/roze haar kant opkomen en kneep ze haar ogen tot spleetjes. Ze deed haar stok weg. Zou dat Rose zijn? vroeg ze zich af. De nu bijna witte Aqua liep een beetje heen en weer en hoorde duidelijk een andere draak. Hij knikte naar Sheena.

Nu Rose dichterbij kwam herkende ze de gedaante die er stond. "Sheena" riep ze vrolijk uit en begon te rennen. De afstand was kort, een soort sprint afstand daar was ze nou niet bepaald geweldig in. Zij had eerder een conditie voor lange afstanden. Hijgend bleef ze voor haar stil staan "Niet verwacht om hier bekende tegen te komen" zei ze verbaast.

Sheena zag Rose in een mum van tijd voor haar staan en glimlachte breed. 'Rose.' Zei ze en was blij dat ze een bekende tegenkwam. 'Ben je ook al level 2?' Zei ze en keek naar Rose en Ciaro die verderop lag. Aqua stond ook op en begroette Rose. Sheena veegde haar kleding even af van de reis. 'En waar ga je heen?' Vroeg ze nieuwsgierig.

"Jep" Rose stem klonk opgewekt en misschien ook wel trots. Dat was ze ook, het was toch wel een doel dat ze wilde bereiken. "Ik heb niet echt een reisdoel, gewoon rondtrekken geloof ik" ze keek naar Sheena die dus ook level 2 was "En mijn krachten proberen sterker te krijgen. Ik heb nog niet echt geoevend" voegde ze er aan toe. "En jij?"

Sheena glimlachte. 'Ik ben ook voornamelijk op uit gegaan om gewoon even te reizen en leuke plaatsen te zien en natuurlijk oefenen, maar ik dacht eraan om naar Okasu te gaan.' Zei ze en glimlachte. De wittige Aqua ging weer zitten en luisterde naar het gesprek tussen de twee meisjes. 'Ik vind het gaaf dat ik nu mijn basis onder controle heb.' Zei ze met een glimlach.

"Ik ook" ineens kreeg ze een voor de hand liggend idee "Als we nu in plaats van met wapens met magie gaan oevenen?" Ze dacht aan het gevecht in de wapenwinkel met het loodzware zwaard. Dagen later had ze nog spierpijn gehad.

Sheena glimlachte blij naar Rose en keek het veld even rond. 'Ja, dat lijkt me leuk.' Zei ze bevestigent en grijnsde naar Rose. 'Alleen er is hier niet erg veel water en glas.' Moest ze toegeven en keek nog steeds om zich heen. Aqua trok een scheef gezicht en keek voor Sheena ook even of er ergens water was.

--
btw; kunnen de mensen die water sturen ook water uit planten enzo halen?

hmm lijkt me wel, maar niet uit droog gras maar wel uit goed doorwaterde bomen of iets
-
"We kunnen ook ergens anders heen gaan. Ik geloof dat er hier in de buurt een waterval is waar eigenlijk nooit iemand komt" zei ze bedachtzaam. Hoe ze wist dat daar een waterval was: vlak voor ze wegtrok van haar familie had ze een paard gepakt en was ze weggereden en kwam op een gegeven moment bij die waterval uit.

Sheena glimlachte naar Rose die altijd zo aardig tegen haar was. 'Ja, dat lijkt me prettig.' Ze aaide Aqua even en die keek op. 'We gaan zo weer vliegen.' Zei ze even tegen hem en hij knikte begrijpelijk. Sheena richtte zich weer tot Rose. 'We gaan vliegen toch?' Vroeg ze en glimlachte.

--
oke ♥

"Waarom niet" lachte Rose en liep alweer richting Cairo om op te stijgen "Maar beloof je niet te lachen als onze landing in het water eindigt?" ze beet op haar lip om zelf niet te gaan lachen. Ze zag het al helemaal voor zich hoe zij en Cairo gillend een noodlanding maakte en struikelde over een boomstronk en zo het water in rolde. Behendig klom ze op Cairo "Ik ben klaar"

Sheena klom ook op Aqua en hield zich stevig vast aan hem. Ze grinnikte en glimlachte. 'Ik zal niet lachen.' Zei ze, maar deed geen belofte. Als Rose écht zou landen in het water, zou ze misschien wel lachen, maar wat zat ze nou te denken. Zelf kon ze ook nog niet goed landen. Ze glimlachte en begon op te stijgen.

(verder gaan bij de waterval die ik even snel aan ga maken/)
-
Rose liet Cairo ook opstijgen. Ze stuurde hem in de richting van waar zij dacht dat de waterval zou zijn "Zometeen horen we hem vanzelf wel" zei ze hardop, om haar zelf een beetje moed in te spreken dat ze de goede richting op zouden gaan.