Inon

Natas haar ogen werden groot toen ze hoorde wat Aris zei. Je kon het helaas niet zien door haar bril. ´´Dat is handig´´ zei Natas blij. ´´Een routewijzer bij de hand´´ zei ze plagend. Ze had wel veel respect voor het hele verhaal maar Natas kon het niet laten om een grap erover te maken. ´`Ik wou dat ik meer over mijn verleden wist´´ dacht Natas hard op.

Aris grijnste. 'Je zult met mij haast niet verdwalen, maar er is geen honderd procent garantie. Trouwens, dat zou ik ook wel willen. Meer over mijn verleden weten. Het is allemaal erg onduidelijk. Voor jou ook al?' zei Aris tegen haar. Nog steeds glimlachte ze wel en nam nog een slok.

´´Ja ik ben ergens gevonden dus ik weet niks over mijn ouders en wat mijn echte achternaam is´´ zei Natas daarna nam ze een diepe slok om het verdriet weg te drinken. Opeens keek ze blij op en zei tegen Aris ´´misschien komen we er samen wel een keer ergens achter´´.

'Oh, Sorry. Maar we komen er wel achter. Ik weet wel wie mijn ouders waren, maar ik heb nog grootouders, al weet ik niet waar. Ze dragen wel dezelfde achternaam, Azer.' zei Aris luichtig. Ze nam haar laatste slok en zette het glas terug op tafel.

Snel dronk ook Natas de rest van het drankje op om te zorgen dat Aris niet op haar hoefde te wachten. Toen ze alles op had haalde ze op gelucht adem. ´´Uiteindelijk als we over de grenzen kunnen dan kunnen we in Mistda zoeken´´ stelde Natas voor. ´´Daar hebben ze veel meer informatie over magie en misschien ook over onze verleden´´ vervolgde Natas.

'Ja, het lijkt me heerlijk om daar te zijn. Lekker vrijheid, zonder bang te zijn dat mensen je zullen betrappen.' zei Aris vrolijk. 'Maar ik verwacht dat we wel achter ons verleden komen.' zei ze glimlachend. Aris was positiever geworden door de reis. Je kon zien dat het haar goed deed/

Natas lachte op de opmerking van Aris. Ze merkte wel dat Aris wat positiever was geworden en vond dat zelf wel leuk. ´´Tegen die tijd kunnen we zeker ongeloofelijke dingen ´´ zei Natas dromerig terwijl ze eraan dacht wat ze dan kon. Ze had al gemerkt dat haar krachten waren gegroeid.

'Ach, erover dromen kan geen kwaad maar we moeten nog veel leren. Want nooit zijn we uitgeleerd.' zei Aris wijs, maar wel met een glimlach die zij dat ze er zelf ook wel van droomde. Aris dacht aan Darweimn en vroeg zich af of hij zich niet verveelde. Ze wilde hem namelijk wel genoeg aandacht geven.

Natas glimlachte over de wijze toon van Aris. Langzaam merkte Natas dat Aris ergens anders aan dacht. Natas bedacht dat het misschien beter zou gaan als Darweimn er was. Natas stond dus op blij op en liep naar haar tuintje. Ze pakte een paar grote bloemkolen en zeitegen Aris ''zullen we Darwein op halen''.

Aris keek Natas eerst kort verbaasd aan. 'Kan jij gedachtes lezen ofzo?!' zei ze als antwoord op haar vraag. Aris stond op en glimlachte. 'Moet ik er ook een dragen?' vroeg ze aan Natas. Breed glimlachend, Darweimn zou het vast wel leuk vinden dat ze naar hem toe kwamen. Tenminste, Aris dacht van wel.

''Als je wilt'' zei Natas terwijl ze een bloemkool in haar tas deed. Dan konden ze teminste makkelijker Darwein mee nemen. Zelf hield ze een bloemkool vast voor als Aris er een wou dragen. ''We halen hem op bij het bos en verstoppen hem daarna tussen de bloemkolen, oke'' zei Natas.

Uhm,, Natas, Darweimn is al bijna volgroeid en erg groot ...x'D
__

Aris wrote:

Uhm,, Natas, Darweimn is al bijna volgroeid en erg groot ...x'D
__

oh Ik ga wel even veranderen

---------------------------------------------

''Als je wilt, maar de rest gaat op de kar'' zei Natas terwijl ze een bloemkool pakte . Dan konden ze teminste makkelijker Darwein mee nemen. Zelf hield ze een bloemkool vast voor als Aris er een wou dragen. ''We halen hem op bij het bos en verstoppen hem daarna tussen de bloemkolen in de grote kar, oke'' zei Natas terwijl ze wees naar haar wagen. Die gebruikte ze meestal voor de oogst en zat nu dus helemaal vol met allemaal bloemkolen.

Aris glimlachte. 'Geweldig idee!'zei ze opgetogen. Aris was echt blij met een vriendin als Natas. Je kon op haar vertrouwen. Ze keek even naar Natas. 'Moet ik nog ergens mee helpen?' vroeg ze maar aan haar. Ze vond het anders zo onbeleefd, de elfen hadden haar wat manieren bijgebracht.

''Graag'' zei Natas ze kon namelijk niet zelf paardrijden en leende meestal de ezel van de buren. Maar ze wist niet of ze dat nu ook kon doen dus moesten ze de kar zelf maar duwen. ''De kar heeft namelijk geen motor'' zei Natas grappend.

'Hebben we ergens een paard want dan kunnen we die eraan vastmaken. Dat gaat namelijk sneller.' zei ze glimlachend. Aris was een bedreven paardrijsters al van jongs af aan en kon ook elk paard kalmeren, maar dat kwam ook doordat ze de Oude Woorden had geleerd van de Elfen. Elfen zelf konden ze niet uitspreken, ze waren voor Dolers.

''Misschien kunnen we aan de buren vragen'' zei Natas met een scheve glimlach.Zelf hield ze wel van dieren maar ze kon er niet op rijden. Ze zou het eigenlijk leren van Dust maar daar waren ze nog niet aan toe gekomen.

Oeh, Ik ga me aanmelden voor jouw site ^^

_____________

Aris glimlachte. 'Dat zou mooi zijn want dan komen we wat sneller vooruit met zo'n kar.' zei ze grijnzend. Nogmaals bekeek ze het dorp goed en het zag er nog steeds leuk uit, maar Aris bedacht dat ze als ze oud zou zijn ze bij de Elfen zou gaan wonen om daar vredig te sterven.

Natas liep uit de tuin weer naar het huis en daar weer naar de straat. Ze hoopte dat Aris haar volgde maar lette er niet echt op. Ze klopte aan bij de buurvrouw die haar ook hielp met de brief omdat Natas niet kon leven. Ze hoorde allemaal stemmen achter de deur dus dacht Natas dat ze waarschijnlijk bezoek had.

Aris volgde Natas, ze vertrouwde erop dat ze wist wat ze deed. Aris hoorde ook stemmen maar herkende ze natuurlijk niet, wat vrij logisch was maar wat ze irritant vond. Normaal herkede ze veel stemmen. Ach, ze kon niet alles hebben bedacht ze. Rustig wachtte ze op wat Natas deed.

Na een paar minuten deed de buurvrouw de deur open en ze keek Natas met grote ogen aan. "'Je bent terug'' zei ze blij terwijl ze Natas bijna dood knuffelde. Natas wurmelde zich uit de stevige knuffel en zei ''ik hoop niet dat ik je stoor maar kunnen we even jou paard lenen''. Daarna wees Natas even naar Aris en keek toen heel smekend. ''Tuurlijk ik heb nu wel een gast maar je kan hem zo pakken'' zei ze. De gast kwam naar de deur en zei ''laat maar ik ga, het was heel gezellig''. Toen Natas zijn gezicht zag van de gast gingen er veel gedachten door haar heen. Meteen verdween haar blij glimlach en ze keek hem verbittert aan. ''Laat maar we vragen het wel aan Bert'' zei Natas terwijl ze al om draaide en weg liep.

Aris bekeek de gast en de buurvrouw snel maar kwam daarna Natas achterna. 'Zeg, wat is er? Of wil je het niet zeggen?' vroeg ze gelijk aan haar. Nog even keek ze achterom. Natuurlijk lag er verbazing op het gezicht van Natas buurvrouw. Dat zou er bij Aris ook op hebben gelegen.

''Niks'' zei Natas verbittert terwijl ze de hoek om liep. ''Het is iets persoonlijk'' siste ze door haar tanden heen. Ze hield de hele tijd Dust in haar gedachten want anders had ze waarschijnlijk hem meteen bedolven onder metaal.

Aris knikte alleen maar. Ze zou niet verder doorvragen. Natas zou het vertellen als zij dat wilde, je moest niemand iets opdringen vond Aris. Behalve als diegene slecht was, danmoest je hem het goede opdringen maar dat is weer iets anders. Aris liep mee.

Natas liep naar een oud hutje wat aan het einde van Inon lag. Het hutje zag er schammel uit en niet erg heel luxe. Natas deed de deur voorzichtig open en keek het hutje binnen. Gelukkig zag Natas dat Bert , een oude man die in een schommel stoel zat te wiebelen, nog leefde. Bert sprak niet meer en hij was ook blind bijna heel Inon was hem vergeten behalve Natas. Ze voelde een band met hem omdat hij ook blind was. ''Bert'' zei Natas blij terwijl ze rustig naar hem toe liep. OP Bert zijn mond kwam een glimlach te zitten toen hij Natas hoorde.