Het jaarlijkse zomerfestival

Natas schrok wakker van het vuurwerk. Het zag er prachtig uit toen Natas eindelijk haar hoofd omhoog deed. Maar om het alleen te zien was niet zo mooi. Natas zuchte diep , daar zat ze alleen in een boom te moe om weer zo vrolijk te zijn. Natas zou nooit gedacht hebben dat dit ooit haar kon overkomen. Toch bleef ze maar naar het vuurwerk kijken het was zo interessant. Ze zat er zo in verdiept dat ze Dust nog niet eens hoorde.

'eeh... ja zo'n beetje wel ja.'zei Ryan lachend. Hij bleef nog even naar het vuurwerk kijken en wilde nu eigenlijk het allerliefste Kate vastpakken en haar kussen. Maar Ryan hield zich nog maar even in, tenminste voor nu. Ryan bleef een tijd naar het vuurwerk kijken en keek toen over de menigte heen. op het podium dat was gebouwd stonden de koning en koningin van het festival. Hij had best daar met Kate willen staan, maarja die 2 leken er ook wel blij mee. Toen keek hij weer naar Kate en kon zich toen niet meer inhouden. Hij sloeg zijn arm om haar middel en draaide haar naar zich toe. Hij keek even in haar ogen en gaf haar eerst een paar kleine kusjes op haar neus en lippen en zoende haar toen op haar lippen. Zijn maag keerde zich om, maar het was geen naar gevoel het voelde juist heel fijn.

Dust zag Natas zitten. Hij ging zachtjes naast haar staan en sloeg toen zijn armen om haar heen. "Ik heb je gemist." zei hij terwijl hij naar het vuurwerk keek. Hij ging zitten en zag dat Natas er een beetje ongelukkig uit zag. Hopelijk zou zijn aanwezigheid haar opvrolijken. "Laten we helemaal in de top gaan zitten. Dan kan je het het mooist zien." zei Dust. Hij stond op en ging bij de beste takken staan. "Kom je?" vroeg hij.

Natas schrok van de armen van Dust. Ze gaven wel een vertrouwd gevoel als gewoonlijk maar Natas was niet echt in een blije stemming. Uiteindelijk besloot Natas maar ook mee te gaan met Dust. Hij was misschien de enigste die haar nu nog een beetje kon opvrolijken. Snel klom ze achter hem aan en ging bij hem zitten. ´´Het vuurwerk is mooi hoor´´ zei Natas. Je kon al aan haar stem horen dat het een stuk minder vrolijk was.

Alicia bleef even verbouwereerd staan en liep toen naar de kant . Met een glimlach keek ze naar boven en keek naar het fantastishce vuurwerk die alle kleuren van de regenboog rond liet spatten . Dit was altijd het mooiste van het feest en hier moest je altijd bij zijn , dit was gewoon perfect .

Dust merkte dat Natas minder vrolijk was als voor het eten dus vroeg hij "Wat is er mis? Het gedoe met Jack?" Hij sloeg een arm om haar heen en keek ondertussen naar haar. Het vuurwerk missen was minder erg als met een depri meisje naast je zitten. "Ik heb liever geen depri meisje naast me zitten." zei hij.

´´Het ligt niet aan Jack´´ zei Natas eerlijk ´´ik heb alleen rare dromen die maar terug komen en nu kan ik amper slapen´´. Meteen daarna begon Natas weer te gapen. Daarna keek ze Dust serieus aan en zei ´´dan moet je me maar blij maken´´.

"Ik weet al hoe ik je blij kan maken." zei Dust geheimzinnig. "Maar ik vertel nog niet hoe hoor, anders krijg je misschien argwaan. Tenminste, ik heb twee manieren, maar eentje vind je misschien niet leuk." Hij glimlachte terwijl hij zijn plannetjes uit begon te werken. Hij had een plaatje ijzer in zijn mouw wat hij kon vervormen in iets moois voor haar of hij kon bij haar slapen of andersom. Misschien werd ze daar blij van.

´´Oke spannend´´ zei Natas die er nu al wat blijer van werd. Ze was benieuwd wat Dust wou doen maar had er vertrouwen in dat het leuk zou zijn. Natas keek benieuwd naar Dust en dacht dat ze maar geluk ha dmet hem.

Dust stopte zijn mouwen in zijn mantel zodat Natas niet zou zien wat hij aan het maken was. Hij probeerde een zo goed mogelijk beeld van Max te maken en hij had nog een stukje Emotoer in zijn zak zitten, voelde hij. Hij vormde het metaal zo dat het een slijptol was en polijste het stukje kristal helemaal mooi glad. Daarna vervormde hij de slijptol tot het evenbeeld van Max als die op de grond zat met zo'n rare blik in zijn ogen en klemde het steentje in zijn buikje vast. Daarna probeerde hij het metaal rood te laten worden, maar dat lukte niet omdat hij geen vuurkrachten had. Hij stopte het beeldje in zijn mouw en hield die boven Natas' hand. Hij liet het beeldje eruit vallen, op haar hand, en wachte haar reactie af.

Natas keek argwanend toe toen Dust zijn mouwen in zijn mantel deed. Maar ze vroeg niets natas kon wel even afwachten. Toen het klaar was viel er iets op Natas haar handen. Benieuwd keek Natas naar mini Max die in haar hand lag. Meteen begon Natas te lachen om de grappige blik van Max. ´´Dank je wel´´ zei Natas terwijl ze na een paar minuten weer stopte met lachen. ´´Je hebt je taak nu al vol bracht´´ vervolgde Natas terwijl ze oprecht glimlachde.

"Dat is mooi, dan kunnen we nu verder kijken naar het vuurwerk." zei Dust en hij keek weer omhoog. Het had nu geen zin meer om te vragen of hij mocht blijven slapen. Ze zou het waarschijnlijk toch nooit goed vinden. Maar na een tijdje vroeg hij het toch. "Heb je zin ommm, nee laat maar." zei hij snel. "Je vind het toch niet goed." Dust keek snel naar Natas en bloosde om wat hij had willen vragen. Hij hoopte dat ze niet door zou vragen over wat hij wilde vragen, want dat moest hij het wel vragen. En daar had hij zoo geen zin in.

´´Wat is er , als je het niet vraagt dan weet je het nooit´´ zei Natas tegen Dust. Ze was wel benieuwd naar wat hij eigenlijk wou dan kon ze wel zien of ze het niet wou. ´´Anders ga ik zeuren´´ zei Natas dreigend. Natas deed het niet vaak maar ze kon aardig zeuren.

"Nee, het hoeft niet." zei Dust steeds erger blozend "En als je gaat zeuren moet ik het wel vertellen, zo ben ik gewoon, dus doe dat alsjeblieft niet. Zo krijgt mijn kleine zusje ook alles uit me." Dust trok een pruillipje en keek naar Natas. "O wee als je het gaat doen hoor." zei hij. Snel keek hij weer naar het vuurwerk en daarna naar de mensen beneden. Hij zag het meisje met wie hij voor het laatst stond te dansen en daar een paar anderen. Owen, Sheena, Kate, Rose etc.

Natas zag hoe erg hij het vond en zei ´´oke dan´´. Ze keek heel even naar de vuurwerk en kreeg toen een idee. ´´Dan moet ik het maar op een andere manier uit je halen´´ zei Natas met een brede glimlach op haar gezicht. Ze hoopte tenminste dta haar plannetje ging werken.

"Uh ooh" zei Dust voorspellend. Hij gaf haar snel een kusje voordat ze hem zou onderwerpen aan een verhoor en zei toen "Ik hoop dat je me niet gaat kietelen. Dat moet je nu niet proberen hoor." Hij keek snel naar beneden en had geen zin om te vallen. "En als je een plannetje verzint, ik ga het niet vragen."

Kate keek naar het vuurwerk. Het leek in alle kleuren uit te spatten. Het viel haar op dat Yuka nog een behoorlijke voorraad leek te hebben. Dat verbaasde haar enigzins. Ze keek weer naar Ryan toen het vuurwerk op leek te houden. Ze schrok even van hem maar herstelde zich snel. Ze kuste hem vurig en pakte zijn hand vast. Leuk, zo zoenend onder het vuurwerk, wat bijna ophield.

Ryan voelde weer die intense verbondenheid, waardoor alle gedachtes van Kate over hem heen spoelde. Maar nu was hij erop voorbereid en liet hij ze maar gaan. Hij zoende Kate en hun lichamen stonden heel dicht dicht tegen elkaar aan. Hij hield een hand op haar rug en met de andere hand streelde hij langs haar hals. Hij voelde zich de meest gelukkigste persoon op aarde en hij wilde dat dat gevoel nooit zou stoppen.

´´Het is niet kietelen´´ zei Natas met een brede grijns. Ze hoopte maar dat haar idee toch ging werken ook al wou Dust het niet aan haar vertellen. Natas keek Dust diep en en leunde een stukje naar voren. Langzaam kuste ze hem op de mond. Het was een goed gevoel zo als eerst maar Natas hield haar doel onder ogen ook al wou ze het na twee seconden eigenlijk niet meer.

Dust zag dat Natas naar voren leunde en hij voelde haar lippen. Na een poosje stopte hij en zei "Oke oke, ik vraag het wel. Heb je misschien om vanavond bij mij te slapen?" Dust begon zo erg te blozen dat hij wel op een rood gloeilampje leek. "Het hoeft niet, het mag." zei hij er nog achteraan. Hij leunde weer naar voren en begon weer te zoenen. Hij hoopte dat ze ja zou zeggen, maar duwde dat weg en verdronk zich in de kus.

Kate keek met pretoogjes naar Ryan en kon het niet laten om weer te glimlachen. Ze vroeg zich af of ze daar ooit mee kon ophouden. Telkens als ze bij Ryan was, of zelfs soms als ze aan hem dacht, verscheen er een glimlach op haar gezicht. Iets wat ze nooit eerder bij iemand had gehad, en ze glimlachte normaal gesproken niet zo vaak. Ze voelde de heerlijke warmte van zijn lichaam en legde haar hoofd op zijn scohuder. Het voelde vertrouwd en alsof ze elkaar al jaren kende.

Natas merkte opeens dat Dust zijn lippen terug trok om iets te zeggen. `Mijn plan is gelukt` dacht Natas blij terwijl ze geduldig naar hem luisterde. Toen hij eindelijk vroeg of Natas bij hem wou gaan slapen moest Natas toch even na denken. Eigenlijk zou ze meteen ja willen zeggen en gewoon de hele avond bij Dust zijn. Maar dit was helaas niet een perfecte wereld dus kon ze het niet zo maar doen. Uiteindelijk besloot Natas toch om ja te zeggen maar meteen voelde Natas Dust zijn lippen weer. Ze vond het jammer om de kus te verbreken dus deed ze gewoon mee en zou later wel ja zeggen.

Dust kon maar niet stoppen met de kus, hij wilde juist meer. Maar toch stopte hij om Natas het antwoord te vragen. "Wat is je antwoord?" vroeg hij zenuwachtig. 'Zeg alsjeblieft ja' dacht Dust terwijl hij wachte. Hij was zo zenuwachtig dat hij niet stil kon zitten. Hij pakte een paar takjes en begon dingen te vlechten. Denk maar aan paardjes en de rest. Als hij klaar was met een voorwerp pakte hij gelijk nieuwe takjes en ging daarmee aan de slag. Hij lette heel niet meer op het vuurwerk of wat er onder zich afspeelde. Hij had alleen maar oog voor Natas en zijn werk.

Natas ging ook helemaal op in de kus maar voelde weer dat ze de andere lippen miste. Langzaam deed Natas haar ogen weer open en keek ze Dust recht aan. Ze begon een beetje te lachen toen ze zag dat hij zenuwachtig was en aan andere dingen begon te werken. Uiteindelijk legde Natas haar handen op die van Dust en keek hem recht aan. ''Mijn antwoord is ja'' zei Natas rustig. ''Maar we moeten wel eerst Max op halen anders krijg ik morgen problemen'' zei Natas er snel achter aan.

Dust werd nog zenuwachtiger toen Natas begon te lachen. Hij voelde haar handen op de zijne en stopte met het vlechten. Toen hij haar antwoord hoorde kreeg hij even argwaan, maar moest toen lachen om haar opmerking. "En waar gaan we de draakjes laten?" vroeg hij lachend. Hij omhelsde haar en zei toen "Schysta wil denk ik alles weten over wat we gaan doen, en volgens mij is Max net zo." Het was al laat geworden en de laatste vuurpijlen werden afgeschoten. "Kom je?" vroeg hij.