Dust's hutje

Dust knikte en zei "Oke." Hij knikte naar het draakje en vroeg "Hoe heet hij of zij?" Zonder het te laten merken wist hij dat het draakje echt was. Zijn bewegingen waren te vloeiend voor een pop. Hij begon een luchtstroom te creeren. Hij bewoog zijn handen niet en bouwde de kracht langzaam op. "Volgens mij begint het te waaien." zei hij serieus.

"Ze heet.." zei ze en daarna fluisterde ze "Jongens hoe heten jullie, gaa terug het bos in Neveah... ow ze zijn al weg wat jammer ik denk dat ik er ook maar eens vandoor moet, nog veel te doen en geen tijd te verliezen hehe.." Zo gezegd zo gedaan zonder gedach te zeggen rende May weg na 10 meter rennen wist ze niet meer welke kant ze moest kiezen en ging ze zonder na te denken de verkeerde kant op en ging met dit pad veel te ver weg. Dit wist May wel maar uit schaamte en neid op zich zelf koos ze de verkeerde kant.

"Doei." zei Dust nog tegen May. Raar meisje. Hij deed de deur dicht en ging weer in zijn stoel zitten. Schysta kwam achter de bank vandaan en ging naast hem zitten. In gedachten verzonken begon hij haar te kriebelen en al snel was ze weer aan het rommelen. Hij had haar niet tegengehouden toen ze de verkeerde weg koos. Maar ze had het moeten weten, vond hij.

May dacht ik heb de verkeerde weg gekozen wat moet ik nu doen?? Ik denk dat ik maar weer terug ga en weer bij die onweerstaanbare jongen aanklop. Maar wat nou als hij heel raar reageerd, ik weet het niet meer. "Ik ga terug en dan zeg ik dat het allemaal een misverstand was ja dat ga ik doen." En ze rende weer de weg terug en klopte aan.

Schysta stoof nu Dust's kamer in toen er geklopt werd. Dust bleef even zitten en liep toen naar de deur. Hij deed het heel zachtjes en deed toen plotseling de deur open. Hij keek goed naar de persoon, die May bleek te zijn, om te kijken hoe ze reageerde. Toen vroeg hij lachend "Wat is er?" Hij moest nog grinniken toen hij weer opkeek.

"Hahahaha," ze lachde het uit "Ik ging verkeerd en ik wist niet meer waar ik was dus ik ging terug naar jou Dust. Want het is al bijna nacht en ik vroeg me af of ik hier kon overnachten..." zei ze een beetje onzeker "Ik bedoel na ons ongevalletje daarnet kan ik toch nog wel terug komen??" en ze lachte breed. Ze dacht dat was wel een beetje sarcastisch gezegd maar ach ik hoop dat ie het goed op vat.

"Ja, dat kan wel hoor." zei Dust instemmend. "Kom binnen." Hij stapte aan de kant en zei "Ga zitten, dan maak ik vast een bed voor je klaar. Heb je al gegeten? Wil je iets te drinken?" Hij liep naar het hok waarin alle troep stond en pakte daar een matras, dekens en een kussen vandaan. Die legde hij netjes neer op de grond. Hij keek vragend naar May.

"Och als het kan graag." En ze veegde beleefd haar voeten of de mat. "Kan ik iets vragen heeft u misschien vruchtensap?? En kan ik ook doorlopen naar de woonkamer?? Waar mag ik allemaal niet komen?? Sorry dat ik heel veel vraag maar ik ben af en toe een beetje vragerig. Sorry.

"Nou, dat is mijn slaapkamer en wat privacy is wel op zijn plaats." zei Dust terwijl hij naar de deur wees. "Je mag op de bank gaan zitten, dan haal ik wel iets." Hij liep naar de keuken en pakte daar wat van zijn avondeten. Hij warmde het op boven het vuur en schepte het op een bord. Toen pakte hij een van zijn sapjes en schonk het in een glas. Hij zette het op tafel en zei "Alsjeblieft."

"Dankejwel" zei May vrolijk " Ook nog bedankt voor de gastvrijheid. Ik snap wel dat je kamer privé is, is die van mij ook" En ze nam een slok van haar sapje en zette het glas weer voorzichtig op tafel. Toen zette ze een hele grote glimlach op en probeerde aantrekkelijk te zijn. "Heb je een vriendin Dust??" zei ze vol nieuwschierigheid.

Dust kreeg gelijk argwaan toen ze dat vroeg. Hij vertrok zijn gezicht niet en zei op dezelfde toon "Misschien." Hij wilde niet aan een wildvreemde vertellen dat Natas zijn vriendinnetje was. Ook al was ze een strijder, ze mocht het later weten. "Waarom wil je dat weten?" vroeg hij nieuwsgierig.

"O sorry dat ik zo nieuwschierig ben maar dat ben ik. Ik heb zelf nog niemand " zei ze in teleurstelling. Ze wou dat ze ook al een vriendje had maar behalfe Dust was ze nog niemand leuks tegen gekomen. "Je wilt het er zeker niet over hebben het spijt me ik zal me netter gedragen en niet zo nieuwschierig zijn. "

Ze keek om zich heen. Eigenlijk nog een best mooi hutje dacht May. Ze keek naar haar nagels, ze had ze afgebeten door de angst en schaamte. En ze had een grote blauwe plek op haar knie omdat ze per ongeluk tegen de aanrecht aanstootte met haar knie. Dat deed wel even pijn, ze zach dat Dust naar haar keek snel draaide ze haar hoofd weg.

"Misschien moet je eens in het dorp gaan kijken, daar zijn vast nog wel leuke jongens." adviseerde Dust haar. Hij ruimde alles op en zei toen "Ik ga slapen, misschien is het het beste dat ook te doen." Hij had wat vlees voor Schysta in zijn zak gestopt voor als ze nog honger kreeg. "Weltrusten." zei hij terwijl hij zijn deur dichtdeed. Hij stopte de deurstopper ervoor zodat Schysta even vrij kon bewegen. Die kwam gelijk van de kast af en stak haar snuit in Dust's zak. Ze schrokte het vlees op en ging toen liggen slapen. Dust trok snel zijn kleren uit en ging in bed liggen.

"Ja ik ben kapot dus ik gaa ook wel slapen." zei May "Jij ook weltrusten. En dat naar de stad gaan lijkt me een goed idee!" May deed haar vest uit en ging liggen op het matras wat Dust voor haar had neergelegd. Ze trok de deken over zicht heen en dacht bij haar zelf ik wil wel naar de stad maar het is een probleem als ik de weg niet weet...

Dust viel snel in slaap, maar sliep maar heel licht. Misschien was dat omdat hij iemand in huis had die hij nog niet goed kende. Hij had dan wel de deur dicht, voor zover dat kon, maar was er toch niet helemaal gerust op. Hij vroeg zich af waar haar draakje was, maar het had geen betekenis in zijn slaap. Schysta klom bij Dust in bed en begon lichtjes te snurken. Je hoorde het waarschijnlijk niet door de deur, en hij kon altijd nog zichzelf de schuld geven.

May stond op. Ze hoorde dat Dust al sliep, zachtjes deed ze de voordeur open en riep Neveah. Het kleine draakje kwam snel en kroop onder het wol. "Rustig en maak geen geluid meisje." fluisterde ze.

Dust begon uiteindelijk wat dieper te slapen en zou niet wakker worden voor zes uur. Die tijd was normaal voor hem omdat hij meestal nog ging jagen. Schysta stopte met snurken en ging wat anders liggen. Toen begon ze te slaapwandelen. Dust voelde het wel, maar deed zijn ogen niet open. Uiteindelijk krulde Schysta zich om zijn hoofd, maar wel zo dat hij nog adem kon halen. Als May nu door het raampje zou kijken zou ze zijn draak zien.