Het bos

Uit een impuls schrok Kate van een geluid van iets wat ze niet herkende en draaide zich om. Ze zag niks. In een snel tempo liep ze verder. Kate had geen zin om zich af te vragen wat het geluid te betekenen had. Totdat ze stilstond op een plek waar duidelijke grote sporen van een wild beest te zien waren. Ze haalde diep adem en kon maar niet uitvinden wat voor een soort het was. Onbekend voor haar. Ze liep verder met haar boog gespannen.

Aris zocht haar spullen bijeen voor de vallen. Ze was er geen expert in, maar ving meestal wel een klein konijntje en soms iets groters. Het liefste jaagde ze met haar werpmessen. Dat was vanuit de boom een stuk fijner en veiliger. Maar door haar kracht zou ze haar vechtstijl aan moeten passen als ze zou moeten vechten. Vuur was geen vluchtelingenkracht. Geen enkele kracht trouwen.s

In de struiken hoorde Kate wat geritsel. Voorzichtig liep ze er met kleine sluipende pasjes op af en bleef even staan. Ze knipperde met haar ogen om het beeld van een jong hert goed te kunnen zien. Perfect. Als ze die zou kunnen schieten hadden ze genoeg voor de avond en misschien hielden ze zelfs wat over. Nu maar hopen dat het jong geen moeder bij zich had, wat meestal wel het geval was.

Aris was met haar tweede val bezig toen ze haar val hoorde knappen. Ze had iets. Rustig en zachtjes liep ze ernaar toe. Ze zag een konijntje. Het was nog niet dood dus Aris bracht de laaste steek toe. Ze wist dat veel mensen haar een dierenbeul vonden of überhaupt een beul maar ze zag de zieligheid er niet van. Als je zo gehard was als Aris na al die jaren begreep je het.

Kate haar ogen waren gefocust op het jonge hert. Ze spande haar boog en richtte hem op het beest. Ze kon zien dat het geen moeder bij zich had, of in ieder geval niet in de buurt, omdat het verloren om zich heen keek. Ze schoot een pijl af op het beest en keek toe hoe het wanhopig probeerde om op te staan maar uiteindelijk op de grond neerviel. Ze kwam uit de bosjes en voelde aan het hart van het jong. Geen hartslag. De pijl had het hertje in een klap het leven gekost.

Aisha stapte over een grote tak en keek naar de bomen , ze leken allemaal hetzelfde dus kon ze niks verzinnen waardoor ze de weg kon onthouden . Ze voelde Seyoung onrustig bewegen en legde de tas als een baby in haar handen . '' Rustig maar schatje , je kan er zo uit '' fluisterde ze onhoorbaar . Zonder te weten waar ze naartoe ging liep ze rechtdoor , zo kwam ze toch wel aan bij Iyona , de eerste keer deed ze het ook op gevoel . Zoals eerst zag ze ook dat de bomen minder werden en uiteindelijk kwam ze aan bij de openplek met Iyona's huisje . Zachtjes klopte ze aan en wachtte totdat de deur opengedaan werd.

nieuw
-
Bepakt en bezakt met haar wapens liep Rose het bos in. Achter haar sjokte Cairo vermoeid achter haar aan, terwijl ze nog geen 10 minuten onderweg waren. Rose keek even glimlachend achterom naar hem, zijn ogen keken haar verontwaardigd aan alsof ze wilde zeggen "Waarom draag je mij niet gewoon" Rose gaf hem een klein glimlachje "Stel je niet aan mannetje" ze gleed met haar vingers over haar zwaard heen terwijl ze over een omgevallen boomstronk stapte. Eigenlijk wilde ze haar zwaardkunsten weer eens wat bijschaven of even met haar krachten oevenen. Maar dat moest ze doen als ze diep genoeg in het bos was waar niemand haar zag.

Natas sprong behendig van het dak af en keek of Aris nog achter haar was. Ondertussen bedacht Natas al een strategie. Snelheid en camouflage zouden goed werken dacht Natas. Natas vroeg zich eigenlijki af of Aris wel wist dat ze een beetje kon vechten. Maar dat zou ze in ieder geval dalijk zien.

Aris liep rustig achter Natas aan. Ze was de kalmte zelve en dat zou haar helpen. Natas zou vast wel haar specialiteiten. Ze was erg benieuwd hoe Natas vechtte. Verdediging of aanval. Ze wist dat heel veel gelijk op de aanval overgingen, maar eigenlijk verwachtte ze dat niet bij Natas.

Natas voelde de stilte om haar heen waar ze dus helemaal niet tegen kon. Dus ging ze maar praten. ´´ Dus tot hoe ver gaan we bij het gevecht´´ vroeg Natas onschuldig. Ze keek naar Aris wachtend op een antwoord. Zelf wist Natas wel wanneer ze had gewonnen. Als de andere bewusteloos was maar Natas wist eigenlijk niet hoe ver Aris ging.

'Nou tot een opgeeft of bewusteloos is. We gaan niet elkaars ledematen afhakken. Verwondingen mogen maar niet te erg en als ze ernstig zijn moeten ze ter plekke behandeld worden. Zo ga ik meestal te werk.. Wat vind je daarvan?' Aris grijnste. Het was niet heel gevaarlijk.

´´Dat is goed ´´ zei Natas terwijl ze goed keurend knikte. Ondertussen keek Natas om zich heen voor een goede plek om te vechten. Noch steeds keek Natas blij. Toen zag ze een goed plek een beetje open maar niet te erg waardoor je goed kon vechten. ´´Kijk daar´´ zei Natas terwijl ze naar de plek wees. ´´Zullen we daar gaan vechten´´ zei ze iets te blij.

'Een geweldige plek!' riep Aris vrolijk. Ze liep er rustig heen en ging er in aanvalspositie staan. 'Met of zonder de krachten?' vroeg ze aan Natas. Ze wachtte op een reactie maar trok alvast haar zwaard.

´´ehm Met krachten´´ antwoorde Natas terwijl ze rustig tegenover Aris ging staan. ´´Ik probeer ze zo weinig mogelijk te gebruiken maar meestal gebruik ik ze perongeluk´´ gaf Natas eerlijk toe. Toen ze Aris in gevecht houding zag staan ging ze ook maar zo staan. ´´Zullen we dan maar beginnen´´ zei Natas met ene vals lachje.

'Graag..!' zei Aris. Snel trok ze haar werpmes uit haar laars en gooide het met wat elektrische energie erbij in de richting van Natas. Het ging allemaal erg snel. Aris keek even of ze haar had geschampt. Daarna rende ze op haar af met haar zwaard.

Natas sprong naar achter om het mes te ontwijken maar ze was iets te laat. En het mes schoof langs Natas haar arm waarbei het een kleine snee veroorzaakte. Natas lette niet op de snee en zag Aris al weer naderen. In de bomen springen had nu geen zin dus dan maar direct. Natas pakte 8 naalden uit haar achterzak. Elk tussen een vinger en gooide die naar Aris haar benen om het te verlammen. Alleen net zoals de andere keer bleef er een tussen haar vingers klemmen.

Aris zag de naalden niet aankomen maar de meeste kletsten tegen haar zaard. Toch kwamen er twee in haar linkerarm. Gelukkig was dat de arm die ze het minste gebruikte. Het verlamde haar arm wat niet prettig voelde. Toch kon ze uithalen en dat deed ze dus ook. Met haar zwaard bracht Aris een verwonding aan want ze zag bloed.

Natas voelde een snee bloed uit de zelfde arm komen. Toch negeerde Natas de pijn en sprong zo snel mogelijk in een boom. Daar sprong ze in de camouflage van de bladeren rondnaar de volgende boom. Natas probeerde noch een keer haar naalden te gebruiken. Zoals de andere keren bleef er weer een vast zitten. Maar net als de andere smolt hij om Natas hand heen.

Dit keer hoorde Aris iets ruisen en sprong weg. Achter een boom. Nadenkend. Hoe ging ze dit doen. Ze kon natuurlijk niet het hele bos in brand zetten. Hmm, Lastig. Natas was in de boom. Dus het handigste was als zij er ook ging. Dus zo deed ze dat.

Natas zag Aris ook in een boom gaan. Dit keer probeerde Natas haar krachten wel expres uit. Langzaam probeerde ze de wind doorr de bladeren laten te gaan zodat ze erdoor kon zien. Ze kon dit niet heel ver van zich dus hoopte Natas stieman dat Aris dicht bij was.

Aris wist niet of Natas dichtbij was. In ieder geval bleef ze gespannen zitten. Totdat ze iets op kon merken dat haar verder kon helpen. Hoplijk kwam dat snel.

Snel sprong Natas verder zo zachtjes ze kon. Natas haatte het om iemand te zoeken dus kon Aris beter haar vinden. Expres liet ze een tak breken maar snel sprong ze weer de andere kant in. Natas dacht dat Aris hier niet in zou trappen maar nooit geschoten is altijd mis.

Aris dacht dat ze iets hoorde maar negeerde dat. Ze had hier geen zin in dat duurde te lang. Zo snel mogenlijk klom ze de boom uit en bleef daarachter staan. Haar zwaard in de havikspositie.

Zoals Natas verwacht had trapte Aris er niet in. Als dit door ging zou het wel heel saai zijn. Daarom sprong Natas vanuit een boom helemaal naar het midden of in het buurt van het midden. Daarna probeerde Natas goed te luisteren of iemand op haar af kwam.

Aris wachtte rustig. Langzaam kwam ze bij de boom vandaan en keek of ze Natas zag. Ze had ook haar tweede werpmes getrokken. Maar haar zwaard in de schede gedaan. Haar andere hand hief ze ook om zo nodig iets af te schieten.